عنوان پایان‌نامه
تبدیل باغ اعظم السلطنه به فضای جمعی شهری با رویکرد پایدار
- رشته تحصیلی
- معماری منظر
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 64665
- تاریخ دفاع
- ۲۳ بهمن ۱۳۹۲
- دانشجو
- سمیرا عابدی دهقی
- استاد راهنما
- سیدامیر منصوری
- چکیده
- منظرشهری عامل اصلی تاثیرگذار بر ادراک شهروندان از شهر است. فضاهای جمعی از مهمترین زیرمجموعه‌های منظر شهری محسوب می‌شوند که بستری برای شکل‌گیری خاطرات جمعی شهروندان می‌باشند. فضاهای جمعی شهری به خاطر کیفیت و اتفاقاتی که در کالبدشان جاری است باعث برقراری تداوم هویت شهر می‌شوند، مدنیت شهر در این فضاها نمود پیدا می‌کند و تقریبا تمامی معیارهایی که باعث کیفیت بخشی به زندگی شهر می‌شود در این فضاها قابل مشاهده است، مانند مناسبات چهره به چهره ، تعاملات اجتماعی و ... . از آنجایی که یکی از ابعاد توسعه‌ی پایدار توسعه‌ی اجتماعی است، شهری که می‌خواهد در جهت توسعه‌ی پایدار گام بردارد باید فضاهای جمعی مناسبی داشته باشد تا تعاملات اجتماعی موثر در آن شکل گیرد. شکل گیری محلات و تعامل شهروندان در واحدهای محلی گامی موثر در جهت پایداری اجتماعی است. بنابراین نمی توان به راحتی فضاهای جمعی شهری و در راس آن مراکز محلات را از شهر حذف نمود. از این رو توجه خاص به طراحی و برنامه ریزی برای فضاهای جمعی ضروری می نماید. با نگاه به شهر تهران درمی یابیم که بعد از توسعه‌ی شهر و شکل گیری تحولاتی کنترل نشده، بافت های مرکزی شهر تهران بسیار فشرده شده‌اند و به شدت با کمبود فضاهای سبز، عمومی و جمعی روبرو هستند. یکی از این نواحی منطقه پانزده تهران است. با بررسی نقشه کاربری ها، مالکیت و عکس هوایی منطقه مشخص می‌شود که از میان لکه‌های سبز موجود در بافت تنها دو قطعه به فضای عمومی شهر تعلق‌دارد. یکی از لکه‌های سبز این منطقه نیز باغ تاریخی اعلم السلطنه می‌باشد که با توجه به کاربری و مالکیت فعلی آن بر اساس معیارهای توسعه‌ی درون‌زا برای تبدیل شدن به فضای جمعی مناسب شناخته می‌شود. بنابراین پژوهش حاضر به دنبال تدوین رویکرد، سیاست و معیارهایی جهت تبدیل این باغ به فضای جمعی محلی بوده‌است. از این رو مباحثی مانند توسعه پایدار، شیوه‌های مداخله در بافت‌های تاریخی، اصول طراحی زمینه‌گرا و طراحی فضاهای جمعی و مراکز محلات مورد بررسی قرارگرفت و پروژه بر اساس معیارها و اصول تدوین شده طراحی گردید.
- Abstract
- Urban landscape is the main factor affecting the perception of citizens of a city. Social spaces are subsets of the urban landscape and they are the basis for the formation of collective memories of citizens. Urban public spaces because of the quality and current events in their body, sustain the continuity of the city identity, Civility will be shown in this space and almost all of the criteria that qualify a part of life are visible in these areas, such as face-to-face interactions, and social interactions. As one of the dimensions of sustainable development is social development, a city which seeks to promote sustainable urban public spaces, should have appropriate public spaces to shape effective social interaction in it. Shaping districts and engagement of citizens in neighborhood units is a major step toward social sustainability. So you can not easily eliminate collective urban spaces and in top of them center places of the city. Hence paying special attention to the planning and designing for public spaces is necessary. Looking at the city of Tehran , we find that after development of this city and formation of uncontrolled events , Tehran's central parts have been pressured and severe shortage of green, public and collective spaces is seen. One of this regions is district fifteen of Tehran. Surveying maps , ownership and aerial photograph of the area it was recognized that amongst green patches in the city's public space only two parts are related to the public space of the city. One of these green patches in this area is also historic garden of ALAM AL SALTANEH that according to its current use and ownership , based on endogenous development criteria is suitable to become a good public space. The present study sought to develop approaches, policies and criteria used to turn the garden into the space reserved for the neighborhood community. The key issues such as sustainable development, methods of intervention in historical contexts, field-
