عنوان پایان‌نامه
سنجش میزان توسعه یافتگی شهرستان های استان کرمان و برنامه ریزی به منظور کاهش نابرابری های دوران منطقه ای.
- رشته تحصیلی
- برنامه ریزی منطقه ای
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 62152
- تاریخ دفاع
- ۲۹ بهمن ۱۳۹۲
- دانشجو
- سمیه مردانی
- استاد راهنما
- اسفندیار زبردست
- چکیده
- چکیده نابرابری‌های بین منطقه‌ای و درون منطقه‌ای، به عنوان مشکلی بزرگ در توسعه منطقه‌ای کشور ایران وجود دارند. برخلاف سیاست‌های توسعه منطقه‌ای ایران که بر اساس کاهش شکاف توسعه میان مناطق مختلف و ایجاد تعادل در توسعه منطقه‌ای است، هنوز هم برخی مناطق و نواحی از کمبود خدمات و تسهیلات پایه‌ای رنج می‌برند. هدف این پایان‌نامه، سنجش سطح توسعه‌یافتگی شهرستان‌های استان کرمان و برنامه‌ریزی برای کاهش نابرابری‌های درون منطقه‌ای است. بدین منظور، پس از مرور متون نظری و تجربیات در این زمینه، 48 شاخص توسعه در ابعاد زیربنایی، اقتصادی، اجتماعی، آموزشی، درمانی و محیط‌زیستی استخراج شده و در 23 شهرستان استان کرمان به کار گرفته شدند. توسط تحلیل عاملی، 48 شاخص توسعه به دو عامل به نام‌های عامل اصلی توسعه‌یافتگی و عامل فرعی توسعه‌یافتگی تقلیل یافتند. همچنین توسط تحلیل خوشه‌ای، چهار سطح توسعه در میان شهرستان‌های استان و سه ناحیه با درجه متفاوت توسعه در کل استان شناسایی شد. نتایج نشان می‌دهند نابرابری‌های واضحی میان شهرستان‌ها از نظر توسعه وجود دارد. ترکیب نتایج مذکور با تحلیل‌های اقتصادی نشان می‌دهد که شهرستان‌های دارای اقتصاد صنعتی که عمدتاً در شمال و شمال غرب استان واقع‌اند، از بیشترین میزان توسعه‌یافتگی برخوردار بوده و شهرستان‌های دارای اقتصاد کشاورزی سنتی که عمدتاً در جنوب و جنوب شرقی آن واقع‌اند، کمترین میزان توسعه را دارا می‌باشند. بنابراین این امر ضروریست که ابعاد توسعه در شهرستان‌های جنوبی استان مانند رودبار جنوبی، عنبرآباد، فاریاب، ریگان و قلعه‌گنج، ارتقاء یابد. ارتقاء سیستم حمل و نقل، ایجاد اقتصاد پایدار با بهره‌گیری از پتانسیل‌های موجود، صنعتی‌سازی کشاورزی و مدیریت یکپارچه منطقه‌ای در نواحی جنوبی استان، از جمله مهم‌ترین راهبردهای توسعه منطقه‌ای به منظور کاهش نابرابری‌های درون منطقه‌ای در این استان مطرح می‌شوند.
- Abstract
- Abstract Intraregional and Interregional disparities are major problems in regional development in Iran. In spite of Iran's development regional policies based on reducing the development gap between different regions, yet some regions and sub-regions suffer from lack of basic services and facilities. The aim of this thesis is to evaluate the development level of Counties of Kerman province and to plan for decreasing Interregional inequalities. For this purpose, after reviewing theoretical literature and practices in this field, 48 development indicators in infrastructure, economic, Social, educational, health and environmental dimensions were extracted and applied in 23 counties of Kerman province. With Factor Analysis, 48 indicators converted to two factors named main and secondary factors. Result of Cluster Analysis shows the existence of four development levels of Counties, three sub-regions of development in province and obvious differentiations among Counties in development level. Combining this results with economic analysis show that north and north-western Counties which have industrial economies, are in the higher levels of development and south and south-eastern which have traditional agriculture economies, are in the lowest levels of development. Therefore, it is urgent to improve dimensions of development in Southern Counties like Southern Rudbar, Anbar Abad, Faryab, Rigan and Qale Ganj. Improving transportation system, creating sustainable economics with the mobilization of local potentials, industrialization of agriculture and integrated regional management in the southern sub-regions are the main regional development strategies to reduce interregional disparities in this province. Keywords: Interregional disparities, Development indicators, Factor Analysis, Cluster Analysis, Regional development strategies, Kerman province.
