بررسی ویژگیهای ریخت شناسی ومولکولی گونه های کنه جنس ریپی سفالوس بر اساس توالی نوکلئوتیدی جایگاه ITS۲
- رشته تحصیلی
- انگل شناسی دامپزشکی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 32 ارشد;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 62659;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 32 ارشد
- تاریخ دفاع
- ۲۷ بهمن ۱۳۹۲
- دانشجو
- فاطمه امیری
- استاد راهنما
- صدیقه نبیان
- چکیده
- کنههای سخت گروهی از انگلهای خارجی خونخوار در مهرهداران هستند که نقش مهمی در انتقال اجرام پاتوژن مختلف در حیوانات اهلی دارند. جنس ریپیسفالوس شامل 84 گونه است که در ایران فقط سه گونه گزارش شده است که برخی از آنها ناقل اجرام پاتوژن مثل ریکتزیا، بابزیا و تیلریا هستند. به دلیل شباهت مورفولوژیکی بین گونههای مختلف، تشخیص از روی ریختشناسی به تنهایی ممکن است دشوار باشد. در مطالعه حاضر، سه گونه از جنس ریپیسفالوس، به نامهای ریپیسفالوس بورسا، ریپیسفالوس تورانیکوس و ریپیسفالوس سنگوئینوس بر اساس ریختشناسی و مولکولی به وسیله جایگاه ITS2 در ایران مورد بررسی قرار گرفتند. ما سکانس نوکلئوتیدی کامل مناطق جداکننده داخلی(ITS2-rDNA) را در سه گونه ریپیسفالوس از دو منطقه مختلف( گیلانغرب، سوادکوه) را مورد ارزیابی قرار دادیم. منطقه ITS2 با استفاده از پرایمر تکثیر و تعیین توالی شد، سپس با توالیهای ثبت شده در بانک ژن مقایسه شد. ترادف نوکلئوتیدی جایگاه ITS2 به ترتیب به اندازه 1119، 1120 و 1047 جفت باز در کنه های ریپیسفالوس تورانیکوس، ریپیسفالوس سنگوئینوس و ریپیسفالوس بورسا ارزیابی شد. همردیف سازی توالی کامل نوکلئوتیدی جایگاه ITS2 سه گونه کنههای ریپیسفالوس سنگوئینوس، تورانیکوس و بورسا نشاندهنده شباهت 7/98 درصدی دو گونه ریپیسفالوس تورانیکوس و ریپیسفالوس سنگوئینوس بود درحالیکه هر کدام از گونههای فوق با ریپیسفالوس بورسا دارای شباهت کمتری( حدود 88%) بوده است. از این نتایج می توان چنین استنتاج نمود که استفاده از جایگاه ITS2 به منظور تفریق ریپیسفالوس بورسا از دو گونه دیگر موجود در ایران نه تنها امکان پذیر میباشد بلکه همچنین کارآمد نیز میباشد. درحالیکه این جایگاه جهت تفریق دو گونه ریپیسفالوس تورانیکوس و ریپیسفالوس سنگوئینوس فاقد کارآیی لازم میباشد. همچنین مقایسه جایگاه ITS2 در این سه گونه با بانک جهانی ژن شباهت بین 98 تا 99% را نشان داد بنابراین تفاوت قابل ملاحظهای در توالی نوکلئوتیدی ITS2در گونههای مختلف ریپیسفالوس در مناطق مختلف وجود ندارد. به نظر میرسد انجام بررسیهای بیشتر بر روی گونههای مختلف ریپیسفالوس در مناطق مختلف ایران و همچنین استفاده از نشانگر مولکولی ITS2 و دیگر مارکرهای ژنتیکی میتواند سودمند باشد.
- Abstract
- Hard ticks are blood- feeding ectoparasites of vertebrates which can play important role as vectors of different pathogenic agents of livestock. The geneus Rhipicephalus includes 84 species that three of them present in Iran. Some of them can transmit pathogens such as, Ricketsia, Ehrlichia , Babesia and Theileria. Because of the morphological similarities between their different species the identification based solely on morphological features could be difficult task. Severel studies have assessed the suitability of a range of molecular markers to achieve rapid and reliable species identifications of ticks. In the present study, three species of Rhipicephalus namely Rhipicephalus sanguineus, Rh. turanicus and Rh.bursa from Iran were characterized morphologically and genetically by ITS2. We have analyzed the entire nucleotide sequence of second internal transcribed spacer ( ITS2-rRNA) of three species of Ripicephalus from two different regions ( Gilangharb and Savadkoh). The whole ITS2 region was amplified using the primers and sequenced, then compared with records in GeneBank. The length of the ITS2 nucleotide sequences were 1119, 1120, and 1047 for Rh. turanicus, Rh. sanguineus and Rh.bursa respectively. Alignment of the entire DNA sequences of three species of Rhipicephalus showed 98.7% homology between Rh.sanguineus and Rh.turanicus, while each of them had lower homology with Rh,bursa( Approximately 88%). These results showed the advantage of ITS2-rRNA for distinguishing between Rh.bursa from two other species but not for Rh. sanguineus and turanicus. Comparison of ITS2 sequences from these three species with registered records in GeneBank, showed 98-99% homology , So there was no notable diversity in nucleotide sequence of ITS2 of different species of Rhipicephalus from different regions. It seems that further investigations on different species of Rhipicephalus of different regions in Iran using ITS2 and other genetic marker could be useful.