عنوان پایان‌نامه

تصویر شرق شناسانه شیعیان در هند: بررسی نقادانه روش به تصویر کشیدن عزاداری شیعیان در منشورات انگلیسی زبان



    دانشجو در تاریخ ۲۸ شهریور ۱۳۹۱ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "تصویر شرق شناسانه شیعیان در هند: بررسی نقادانه روش به تصویر کشیدن عزاداری شیعیان در منشورات انگلیسی زبان" را دفاع نموده است.


    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده مطالعات جهان شماره ثبت: IN8 108 1391;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 55654
    تاریخ دفاع
    ۲۸ شهریور ۱۳۹۱
    دانشجو
    عباس اقدسی
    استاد راهنما
    محمد سمیعی

    نگارنده این مقاله براین باور است که آنچه در اکثر منشورات دانشگاهی انگلیسی-زبان پیرامون اقلیت اثنی عشری هند منعکس شده است در ادامه شیوه اسلام پژوهی شرق شناسان بوده است. در این مطالعه سعی شده است با بررسی تعدادی از کتب منتشره دانشگاهی در حوزه زبان انگلیسی و با بهره گیری از چارچوب نظری ادوارد سعید، به اثبات داعیه نویسنده پرداخته شود. بدین منظور با استمداد از تکنیکهای تحلیل محتوی وتحلیل متنی در کنار نظریه منطق موقعیت کارل پوپر، متون برگزیده تحلیل انتقادی گریده اند. از آنجا که منشورات انگلیسی پیرامون اقلیت اثنی عشری هند گسترده وپراکنده اند ، تنها به بررسی متونی که از طریق درگاههای دانشگاهی قابل دسترسی بوده اند پرداخته شده است. عمده مطالعات یافت شده اختصاصی به اقلیتهای لکهنو وحیدر اباد هند دارد وعمدتا محور آنها آداب و رسوم عزاداری شیعیان این مناطق است. این بدین معناست که عمده متون انتخابی بر محور مراسم عزاداری عاشورا و ما شابه ذلک است. مفروض نگارنده آن است که ما حصل مولفات مذکور ،در ادامه سنت شرق پژوهی مستشرقان گام برداشته است. بالطبع عمده متون این حوزه، گوناگون اسلام و شیعیان اثنی عشری را نادیده انگاشته و برخوردی یکدست ویکنواخت با تمامی تفاوتهای موجود فرق ومذاهب داخل اسلام می کنند. در نتیجه، نگارنده معتقد است، شناخت بهتر و دقیقتر این اقلیت مذهبی در بستر دموکراتیک هند مستلزم پژوهشها و مطالعات آتی است. کلید واژه: شیعه، شیعیان امامی هند، شیعیان اثنی عشری، اقلیت ها در هند، لکهنو، حیدر آباد، مراسم مذهبی شیعیان، شرق شناسی ، عزاداری و سوگواری مذهبی، مجالس عزا
    Abstract
    The current study opines what has been done hitherto in the majority of English academic publications available electronically to portray an image of the Twelver Shia minority––one of the lesser-known Muslim minorities––in India seems to be in accordance with the framework of Orientalism. To understand how Indian Muslims in general, and the Twelver Shiite Muslims, in particular, have been represented, a number of scholarly narratives and publications have been assessed critically. Using Said’s theoretical framework of Orientalism besides Popper’s situational analysis mixed with con-/textual methods as research methods, this study attempts to understand/evaluate how this minority has been represented and/or introduced. This is done by reviewing the digital English (academic) narratives and publications––mostly related to the ritual performances of this group in regions like Hyderabad, Lucknow, etc. As commemorations and lamentations make up a considerable portion of the existing narratives, naturally, they are dealt with analytically more than the other texts. The writer’s main assumption, applying Orientalism theories, is that the current picture of this religious minority is mainly framed within the Orientalists’ tradition. Consequently, many of the studies done, behaving towards the differences somewhat reductionistically, take the mosaic nature of Muslims for granted. Therefore, the writer concludes, a better understanding of this group and their rituals, specifically, is in need of further research