عنوان پایان‌نامه
ارزیابی اقتصادی برنامه های توسعه و تولید یک میدان نفتی با تغییر در حمل حفره چاه و نوع قرارداد پیمانکاری
- رشته تحصیلی
- اقتصاد انرژی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده اقتصاد شماره ثبت: 1460;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 55955
- تاریخ دفاع
- ۰۱ مرداد ۱۳۹۱
- دانشجو
- مونا همتی
- استاد راهنما
- حمید ابریشمی
- چکیده
- نیاز به سرمایه‌گذاری‌های جدید در راستای توسعه و بهره‌برداری از منابع نفت و گاز ایران و کمبود منابع مالی داخلی از سوی دیگر، شرکت ملی نفت ایران را به سمت استفاده از شیوه‌های تامین مالی و جلب سرمایه‌گذاری‌های خارجی سوق داده است. امروزه قراردادهای بیع‌متقابل از رایج‌ترین روش‌های تامین مالی در صنایع بالادستی نفت و گاز ایران به حساب می‌آید. موضوع چالش برانگیزی که استفاده از این قراردادها به دنبال دارد، نحوه تحت تاثیر قرار گرفتن منافع صاحب نفت و گاز است. این تحقیق رویکردی فنی را برای بررسی این موضوع برگزیده است. در این تحقیق صرف نظر از وقفه‌های استراتژیک و فنی تولید، منافع شرکت ملی نفت ایران از اجرای طرح توسعه و بهره‌برداری یکی از میادین نفتی دریایی، مورد تحقیق قرار گرفته‌است. متغیرهای تحقیق محل حفر چاه‌های تولیدی و شیوه تامین مالی طرح توسعه میدان است. به همین منظور سه سناریوی توسعه و تولید با تفاوت در محل حفر چاه به وسیله نرم‌افزارEclipse100 شبیه‌سازی شده است. منافع مالی مالک میدان با اجرای هر یک از این سه سناریو تحت چارچوب قراردادهای بیع‌متقابل، مشارکت در تولید و مشارکت در سرمایه‌گذاری محاسبه شده است. به منظور روشن‌تر شدن مسیر رسیدن به یک شیوه بهینه ممکن برای تامین مالی طرح‌های نفت و گاز، منافع مالی شرکت نفتی سرمایه‌گذار نیز محاسبه شده است. نتیجه محاسبات حاکی از تحت تاثیر قرار گرفتن منافع مالی طرفین قراردها از تغییر محل حفر چاه‌ها است؛ به‌گونه‌ای که انتخاب بهینه محل حفر چاه‌ها، منافع مالی مالک میدان و شرکت سرمایه‌گذار را در هر سه قالب قراردی مورد تحقیق افزایش می‌دهد. از سویی به دلیل ارتباط مستقیم بین هزینه‌ها و طراحی و اجرای نقشه بهینه چاه‌ها و محدود تعیین شدن هزینه‌ها در قراردهای بیع‌متقابل، احتمال اجرای برنامه توسعه غیربهینه در این چارچوب بیشتر از دو شیوه قراردادی دیگر است.
- Abstract
- Need for substantial investments in upstream oil and gas activities and limitation of domestic sources of finance, push the National Iranian Oil Company (NIOC) to seek foreign investors. Buy-Back contracts are the most common method of financing oil and gas projects in Iran. This research uses a technical approach to investigate the controversial issue of how NIOC’s revenue is affected by use of buy-back contracts in developing oil and gas fields. This study assesses NIOC’s revenue from development and production of an offshore oil field regardless of strategic or technical breaks in production of fields. Variables of this study are location of oil wells and method of finance. The study simulates the benefits of NIOC under three scenarios for field development in different locations using Eclipse -reservoir simulation software. The three contract types studied include buy-back, production sharing and joint investment. In order to arrive at the optimal path for arriving at the most beneficial option for financing of oil and gas projects, the interests of partner International oil companies are also taken into account. The results indicate that the interests of both NIOC and IOC’s are affected by the location of wells. This means that the selection of the optimal well increases the revenues of both partners under all three contractual modalities. However, in view of the direct relationship between costs of optimal oil wells and limits imposed on costs in buy-back contracts, such contracts are more likely to lead to sub-optimal selection of wells than the other two contract types.
