عنوان پایان‌نامه
ارزیابی مقاومت برخی توده های خربزه و طالبی ایرانی نسبت به کنه تاتن دونقطه ای
- رشته تحصیلی
- مهندسی تولیدات گیاهی- اصلاح گیاهان باغبانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 42502;کتابخانه پردیس ابوریحان شماره ثبت: 275
- تاریخ دفاع
- ۱۴ شهریور ۱۳۸۸
- استاد راهنما
- علیرضا نبی پور, محمود لطفی
- دانشجو
- ماریه شوروئی
- چکیده
- کنه تارتن دونقطه ای با نام علمی Thetranychus urtica از گونه های پلی فاژ خانواده Tetranychide است. این کنه آفت اصلی سبزیجات و گیاهان زینتی از جمله خیار، خربزه و طالبی، داودی، توت فرنگی و گوجه فرنگی می باشد. طبق مطالعات به عمل آمده اغلب برنامه های مدیریت آفات در رابطه با کنترل کنه تارتن در مزارع خربزه و طالبی ناموفقند، لذا محققین استفاده از ارقام مقاوم را بهترین روش مقابله با این آفت دانسته اند. در این تحقیق مقاومت 36 توده خربزه و طالبی ایرانی نسبت به این آفت با استفاده از آزمون آنتی زنوز مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمون در مرحله شش برگی و روی جوان ترین برگ هر توده و بر حسب تعداد کنه مستقر شده در واحد سطح برگ طی 24 و 48 ساعت پس از رهاسازی کنه صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار آماری SAS نشان داد که اختلاف معنی دار زیادی بین توده ها از نظر مقاومت آنتی زنوز وجود دارد. حساس ترین توده ها به ترتیب خربزه گرمسار، زرد خارجی، برگ نی آران و بیدگل، خربزه کاشفی و خربزه سبز خمین شهر و مقاوم ترین توده ها به ترتیب دستنبو بزرگ آران و بیدگل، سمسوری درون قرمز، زرد جلالی و خربزه بیرجند شناخته شدند. جهت بررسی مقاومت آنتی بیوز از چهار توده حساس و چهار توده مقاوم به دست آمده از آزمون آنتی¬زنوز استفاده شد. ارزیابی در مرحله شش برگی و بر حسب تعداد تخم کنه در واحد سطح برگ طی هفت روز در انکوباتور صورت گرفت. تجزیه داده¬ها با نرم افزار آماری SAS نشان داد که بین توده¬ها اختلاف معنی¬دار زیادی از نظر مقاومت آنتی¬بیوز وجود دارد. بیشترین مقاومت در توده سمسوری درون قرمز و بیشترین حساسیت در خربزه گرمسار مشاهده شد. همچنین ارتباط مستقیمی بین مقاومت آنتی¬زنوز و آنتی¬بیوز مشاهده شد. در ادامه محتوای چهار نوع کوکوربیتاسین E, D, B و I در برگ توده¬های حساس و مقاوم با استفاده از HPLC اندازه¬گیری شد. بین میزان این ترکیبات و مقاومت به کنه ارتباطی مشاهده نشد. همچنین میزان فعالیت آنزیم¬های پراکسیداز و پلی¬فنل¬اکسیداز در روزهای دو، چهار، شش و هشت روز پس از تغذیه کنه و شاهد در توده¬های حساس و مقاوم بررسی شد. بین فعالیت این آنزیم¬ها در توده¬های مختلف وهمچنین روزهای مختلف اندازه¬گیری آنزیم اختلاف معنی¬داری مشاهده شد. بیشترین فعالیت آنزیم در هردو مورد در روز چهارم و در توده دستنبو آران و بیدگل و کمترین فعالیت آنزیم پراکسیداز در توده خربزه گرمسار و در آنزیم پلی¬فنل اکسیداز در توده زرد خارجی مشاهده شد.
- Abstract
- Tetranychus urticae Koch is considered to be the most polyphagous species of the tetranychidae. It is a major pest of vegetables and ornamental plants such as cucumber, melon, chrysanthemum, strawberry and tomato. According to the research, most of management programs are not successful, therefore researchers suggested using of resistant cultivars to control of this pest. In this research resistance of 36 Iranian melon ecotypes to this pest investigated by antixenosis. The antixenosis test was done at six leaf stage and on youngest leaf of each ecotype. Evaluation was carried out on the basis of number of mite in surface leaf unit at 24 and 48 h after released mites. Analysis of data with SAS software indicated significant differences of antixenosis resistance between ecotypes. The most susceptible ecotypes were restrictively Garmsar melon, zardekharegi, bargenei aran and bidgol, kashefi melon and khomein shahr green melon and the most resistant ecotypes were restrictively dastanbo aran and bidgol, samsoori darongermez, zardejalali and birjand melon. For investigation of antibiosis resistance were used 4 susceptible and 4 resistant ecotypes resulted from antixenosis test. Evaluation was carried out in six leaf stage and according to number of mite egg at leaf surface unit during 7 days in incubator. Analysis of data with SAS software indicated significant differences of antibiosis resistance between genotypes. The most resistance was observed in samsoori daroongermez and most susceptibility was observed in garmsar melon. 4 kinds of cucurbitacin B, D, E and I in resistant and susceptible ecotypes were measured by HPLC. Between amount of these metabolits and resistance to mite didn’t observe any correlation. Also activity of peroxidase and polyphenoloxidase were investigated in 2, 4, 6, 8 days after mite feeding and control in resistant and susceptible ecotypes. Between activity of these enzymes in different ecotypes and different days of measuring enzyme was observed significant difference. Most activity of enzyme in two cases was observed in 4th day and in dastanbo aran and bidgol and least activity was observed in for Garmsar melon peroxidase and zardekharegi for polyphenoloxidase.
