عنوان پایان‌نامه
بررسی خط مشهای دولت جمهوری اسلامی ایران در کنترل کاهش آلودگی تهران
- رشته تحصیلی
- مطالعات ایران و سیاست گذاری عمومی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP2466;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 43306
- تاریخ دفاع
- ۱۳ مهر ۱۳۸۸
- دانشجو
- مهدی فرجادتبار
- استاد راهنما
- مجید وحید
- چکیده
- در جهان امروز، سیاستگذاری¬های آلودگی هوا به عنوان جزئی اساسی از سیاست¬های توسعه پایدار، از اهمیت به سزایی برخوردار می¬باشد. در کشور ما نیز از چند دهه گذشته اقداماتی آغاز گردیده است؛ اما توجه جدی به این مسأله به کمتر از دو دهه قبل و مواردی چون قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا، قوانین برنامه¬ توسعه اقتصادی، اجتماعی فرهنگی و برنامه جامع کاهش آلودگی هوای تهران. باز می¬گردد. با تشکیل کمیته اجرایی آلودگی هوای تهران (1376)، سیاستگذاری¬های آلودگی هوای تهران عمدتاً در چارچوب اقدامات این کمیته و در قالب برنامه جامع متمرکز گردید. این برنامه ابتدا در هفت محور خودروهای نو، خودروهای فرسوده، حمل و نقل عمومی، سوخت، معاینه فنی، مدیریت ترافیک و آموزش مصوب شد و بعداً دو محور منابع ثابت و پایش آلودگی هوا بدان افزوده شد. گرچند در چارچوب این برنامه اقدامات خوبی نیز صورت گرفته اما تا رسیدن به استانداردهای روز بین¬المللی در خصوص خودروها و سوخت و سهم مناسب حمل و نقل عمومی از میزان کل سفرها فاصله داریم. ضمن اینکه در زمینه¬هایی چون از رده خارج کردن و جایگزینی خودروهای فرسوده، معاینه فنی وسایل نقلیه، آموزش و فرهنگ¬سازی توفیقات بسیار کمتر بوده است. با توجه به مصوبات متعدد و به گواه بررسی¬های صورت گرفته ¬می¬بایست دلیل اصلی کمبودها را نه در ضعف قوانین بلکه در مسایل مدیریتی جستجو کرد. نبود سازوکارهای جدی برای اجرای قوانین، اجرای ناقص برنامه¬ها، تصمیمات مقطعی و کوتاه¬مدت، عدم هماهنگی بین دستگاه¬های متولی در این حوزه، عدم تدوین راهبردهای ملی و مورد قبول همه، ضعف آموزش و فرهنگ¬سازی و ... از مهمترین مشکلات موجود در این زمینه بوده است. به نظر می¬رسد که چاره کار در ایجاد مدیریت یکپارچه شهری با اختیارات و امکانات کافی و البته نظارت مناسب بر آن باشد. در پایان باید گفت که بدون ایجاد باور و عزم ملی در این زمینه نمی¬توان رسیدن به وضع مطلوب و مناسب را انتظار داشت.
- Abstract
- In today's world, air pollution policies as a fundamental component of sustainable development policies of importance because they are entitled. In our country the past few decades has been started actions, but serious attention to this problem return to less than two decades ago, such as "Air Pollution abatement act",Laws on the socio-economic and cultural development plan and “comprehensive plan on air pollution raduction in Tehran”. With foundation of the Executive Committee of Air Pollution in Tehran1997Tehran air pollution policies, was centered mainly in the context of the committee and in the comprehensive plan. The plan ،first was adopted in seven axles: new vehicles, old vehicles, public transportation, fuel, technical inspection, traffic management and training and later stationary sources and monitoring air pollution was added. Although within the plan also made good efforts,but to reach the international standards regarding of fuel and vehicles and the appropriate share public transport from the total amount of travels. Meanwhile has been much less success in cases such as evict and replace of old vehicles , technical inspection of vehicles and making education and culture. Due to various approvals and witness carried investigations should be searched the main reason for deficiencies in management issues weak laws. Lack of serious law enforcement mechanisms, the implementation of incomplete plans, cross-sectional and short-term decisions, lack of coordination between trustee units in this field, lack of national strategies and accepted by all, poor education and culture-building are The most important problems in this field. . It seems that the remedy is in creating integrated management of urban with adequate facilities and authorities and of course proper supervision. The end must told that without the creation of national commitment and belife can not expected to achieve the proper and desirable conditions.
