عنوان پایان‌نامه
سبک شناسی درام : بررسی سبک شناسانه نمایشنامه آهسته با گل سرخ اکبر رادی
- رشته تحصیلی
- ادبیات نمایشی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 8059;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 43434
- تاریخ دفاع
- ۳۰ شهریور ۱۳۸۸
- دانشجو
- سیدمصطفی حسینی
- استاد راهنما
- بهروز محمودی بختیاری
- چکیده
- پژوهش حاضر به بررسی سبک‌شناختی نمایشنامه‌ی آهسته با گل سرخ نوشته‌ی اکبر رادی با بهره‌گیری از نظریه‌های مطرح در حوزه‌ی سبک‌شناسی درام می‌پردازد. سبک‌شناسی درام از دانش‌های بین‌رشته‌ای محسوب می‌شود که از نظریات زبان‌شناسی در تحلیل متون نمایشی استفاده می‌کند و البته شاخه‌ای نوپا نیز محسوب می‌شود. نظریات مهمی که در سبک‌شناسی درام مورد بررسی قرار می‌گیرند یکی نوبت‌گیری در گفتمان نمایشی است که شامل بررسی برخی مؤلفه‌ها در کیفیت تسهیم نوبت میان شخصیت‌ها می‌شود. دیگری کنش‌های گفتاری است که شامل بررسی گزاره‌های شخصیت‌ها از لحاظ انجام عملی خاص از طریق بیان عبارتی توسط شخصیت‌ها می‌شود. مورد دیگر دولایگی گفتمان دراماتیک است که به بررسی تفاوت فرآیند انتقال پیام در لایه‌ها‌ی مختلف درام می‌پرازد. بررسی فرض‌ها و پیش‌انگاری‌ها و چارچوب‌ها و رویه‌ها نیز از سایر نظریه‌های سبک‌شناسی درام محسوب می‌شوند. استنتاج مکالمه‌‌ای نیز که یکی از نظریات دیگر این حوزه از دانش است، به بررسی معنای پنهان در جملات نمایشنامه از طریق نقض آشکار اصول همکاری گرایس می‌پردازد. با بهره‌گیری از ابزار سبک‌شناسی درام و بررسی تمام نظریه‌های فوق به صورت تفکیکی، نمایشنامه‌ی مذکور مورد تحلیل واقع شد تا به پرسش‌هایی نظیر امکان پیاده کردن نظریات سبک‌شناسی درام بر نمونه‌های فارسی ادبیات نمایشی و امکان کشف دریافتی بهتر از متن نمایشی با بهره‌گیری از نظریات سبک‌شناسی و امکان مشخص کردن چارچوب نگارشی خاص برای آثار اکبر رادی و تعیین امکانات خاص زبان‌شناسی مورد توجه و بهره‌گیری نویسنده در نگارش نمایشنامه پاسخ گفته می‌شود.
- Abstract
- This research studies the stylistic aspects of Slowly with Rose (Aheste Bâ Gol-e-Sorx), one of Akbar Raadi's well-known plays, using current theories in Stylistics of drama. Stylistics of drama is considered as an interdisciplinary field of knowledge, that uses theories of linguistics in analyzing dramatic texts and of course is definitely a new field of study, started in mid 1990s. One of the important theories which is discussed in this field is "turn-taking" in dramatic discourse, which analyses some factors effective in sharing turns among characters. The other theory is "speech act" that studies statements made by the characters in terms of performing a certain act by producing a certain sentence in the play. The other theory to be used in this field is the "two-layer nature of dramatic discourse" that explains the difference between the processes of transferring the message in different layers of drama. "Assumptions and presuppositions" in addition to "frames and scripts" are to be considered other current theories in this field of study. "Conversational Implicature" is also one of the theories in Stylistics of drama that investigates the hidden meaning in the sentences of play. This meaning is produced by breaking the Gricean cooperative principles. By using Stylistics of drama and separately analyzing all of the above-mentioned theories in Raadi's play, this research has tried to answer questions like whether theories of Stylistics could be applied to Persian samples of dramatic literature and whether this application would produce a better understanding of the play and its characterization. The other question to be answered is whether a framework could be defined for the play, meaning that a certain kind of linguistic option is used more frequently than other ones.
