عنوان پایان‌نامه
عدالت اجتماعی و نابرابری فضایی:تحلیل سطح برخورداری از فضاهای فراغتی
- رشته تحصیلی
- جغرافیا و برنامه ریزی شهری
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده جغرافیا شماره ثبت: 1650;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 55832
- تاریخ دفاع
- ۲۹ شهریور ۱۳۹۱
- دانشجو
- حسن رضائی نیا
- استاد راهنما
- احمد پوراحمد
- چکیده
- نابرابری در دستیابی به فضاهای فراغتی یکی از مباحث جدید در حوزه عدالت اجتماعی می باشد. امروزه به دلیل تغییر کیفیت زندگی از ابزارهای مبتنی بر شیوه تولید به طرف مصرف گرایی، نابرابری های فضایی نیز همچون نابرابری های اجتماعی مورد توجه قرار می گیرند. یکی از بارزترین نمونه ها از فضاهای مبتنی بر کارکرد مصرفی، فضاهای فراغتی است که شامل پارک ها و بوستان های شهری، سینما، فرهنگسرا، رستوران و فست فود، مراکز ورزشی و مسیرهای پیاده می باشد. این فضاها در مناطق مختلف یک شهر بسته به میزان نیاز ساکنین دارای پراکنش متفاوتی می باشند. هدف از این پژوهش، تحلیل و بررسی میزان عدالت فضایی در دسترسی به فضاهای فراغتی می باشد. در این تحقیق که به شیوه تحلیلی و پیمایشی انجام یافته است، با استفاده از اصول مفهوم خودهمبستگی فضایی، پراکنش فضاهای فراغتی در منطقه 9 شهرداری تهران مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهند که توزیع فضاهای گذران اوقات فراغت در منطقه 9 شهرداری تهران دارای خودهمبستگی فضایی نیست و عدالت توزیعی در برخورداری از کاربری های فراغتی بین هر کدام از محلات منطقه در نظر گرفته نشده است. این مسأله نشان دهنده وجود نابرابری در دسترسی به این فضاها است. کمبود امکانات فراغتی در منطقه، وجود فضاهای خالی از امکانات در کناره های جنوبی و شرقی منطقه، وجود دسترسی در کناره های شبکه معابر اصلی و دور ماندن نواحی داخلی بلوک ها از دسترسی به امکانات فراغتی، توزیع پراکنده ولی نسبتا متعادل تسهیلات فراغتی در نیمه شمالی منطقه و توزیع خوشه ای در بخش جنوبی آن، از ویژگی های محدوده مورد مطالعه می باشند که نشان دهنده بی عدالتی در توزیع امکانات فراغتی است. واژگان کلیدی: عدالت اجتماعی، نابرابری فضایی، خودهمبستگی فضایی، منطقه 9 تهران، فضاهای فراغتی، شاخص موران، ضریب گری
- Abstract
- Abstract Inequalities in access to leisure spaces is one of the new topics in the field of social justice. Today, because of change in quality of life from the mode of production to consumption-based tools, spatial inequalities as well as social inequalities are considered. One of the most striking examples of spaces which based on consumption function, is leisure space Including urban parks and gardens, theaters, cultural centers and trails. These spaces in different parts of a city, have a different distribution that is depending to needs of residents. The purpose of this study is the analysis of the spatial inequalities in access to leisure spaces. This research examines the distribution of leisure spaces in Tehran Municipality District 9 using analytical survey methods with emphasis on the concept of spatial autocorrelation. Research findings show that distribution of leisure spaces in the Tehran Municipality District 9 not only has no spatial autocorrelation, but also distributive justice has not been considered at each of the neighbors which having the leisure facilities. This indicates that there is inequality in access to these spaces. Lack of leisure facilities in the area, existence of empty spaces in the southern and eastern edges of the region, existence of access in the main road network sides only and Stay away from access to leisure facilities in the blocks inside areas, Scattered but relatively modest distribution of the leisure facilities in the northern half of region, and cluster distribution in the southern part of the region are characteristics of the study area that show inequities in the distribution of leisure facilities. Key words: social justice, spatial inequality, spatial autocorrelation, District 9 Tehran, leisure spaces, Moran index, Gary coefficient
