عنوان پایان‌نامه
معاصربودن درعکاسی متاخر ایران و ع :چیز و ناچیز
- رشته تحصیلی
- عکاسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 58753
- تاریخ دفاع
- ۲۱ تیر ۱۳۹۱
- دانشجو
- سیدصیاد نبوی
- استاد راهنما
- یعقوب آژند, مهران مهاجر
- چکیده
- چکیده این پایان‌نامه به بررسی معاصربودن در عکاسی هنری ایران در دوران اخیر می‌پردازد و همزمان با بررسی مفاهیم معاصربودن در هنر، چگونگیِ گذرِ عکاسی از مدرن به معاصر و تکوینِ عکاسی به مثابه هنر معاصر در ایران را نیز مورد بررسی قرار می‌دهد. نگارنده‌‌ی این تحقیق با بهره‌گیری از آراء و نظریات محققان و نظریه‌پردازان کوشیده است تا با شناخت مفاهیم مربوط به هنر معاصر و همچنین مفاهیمی که معاصربودن می‌تواند همراه با خود داشته باشد، نسبت این مفاهیم و مسائل را با عکاسی متأخر ایران که به تازگی وارد موقعیت "هنرمعاصر " شده بررسی نماید تا نشان دهد که پیچیدگی‌های "در زمان بودن" چگونه در عکاسی متأخر ایران شاکله‌ی بصری یافته است. در ابتدای این رساله، نخست، معاصربودن به مثابه مدرن بودن مد نظر قرار گرفته و رویکرد عکاسی هنری ایران را متناسب با این شرایط مورد بررسی قرار داده است. سپس با بررسی ورود عکاسی هنری به موقعیت معاصر، بینال نهم را سرآغاز تکوین جریان معاصر برای عکاسی متأخر ایران گرفته و در فصول پایانی با بررسی شرایط معاصربودن در "هنرمعاصر" و بر اساس تئوری تِری اسمیت در این زمینه، معاصر بودن را در عکاسی معاصر ایران پی‌گرفته است. آنچه ضرورت انجام چنین تحقیقی را آشکار می‌سازد، افزایش روز افزون استفاده از واژه‌ی معاصر در کنار هنرهای مختلف بخصوص عکاسی در گفتمانِ هنریِ ایران در دوران اخیر است. در این پژوهش با استفاده از منابع موجود و بهره‌گیری از آراء نظریه پردازان و محققان این حوزه و بررسی مفاهیم و تحلیل داده‌های جمعآوری شده، این نتیجه حاصل شد که معاصربودن علاوه بر یک همزیستی ساده و همچنین معنایِ سبکیِ "هنرمعاصر" حاوی مفاهیم بنیادینی است که عکاسی ایران در دوران اخیر در حال تجربه کردن آن است. کلید واژه‌ها: معاصر، معاصربودن، هنرمعاصر، عکاسی معاصر ایران
- Abstract
- This thesis deals with the contemporaneity in the Iranian art photography in the recent decades and simultaneously considering the concepts of contemporaneity in art, deliberates how the modern photography transits to contemporary photography, and the configuration of photography as contemporary art in Iran. Based on related theories, the author has tried to recognize the concepts related to the contemporary art and the concepts which the contemporaneity can has; the study`s aim is discussing the relation of these concepts to the late photography in Iran which recently has entered in the position of ‘contemporary art’ to show how the complexities of ‘being in time’ got visual configuration in it. In the first section of this thesis; initially contemporaneity is considered as being modern and the Iranian art photography is studied based on this assumption. Then by examining entrance of artistic photography to the contemporary position, The 9th biennale is assumed as the begining of the contemporary movement for recent photography in Iran and in the final chapters was followed contemporaneity by studying the contemporaneity condition in contemporary art and based on terry smith`s theory on this subject. The necessity of this research gets back to the increasing use of the term contemporary in different fields of art specially photography in the new artistic discourse in Iran. Results from studying available resources and theories, plus research data analysis, showed that contemporaneity in addition to a simple coexistence and also the stylistic meaning of contemporary art contains the fundamental concepts which photography of Iran is experiencing in the recent times.
