عنوان پایان‌نامه
شناسایی میزان پهنه های محرومیت کودکان در شهر وارائه ی راهکارهای برنامه ریزی، مطالعه موردی : منطقه ۱۰ شهر تهران
- رشته تحصیلی
- شهرسازی برنامه ریزی شهری و منطقه ای
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 57774
- تاریخ دفاع
- ۲۵ شهریور ۱۳۹۱
- دانشجو
- مانی معمارصادقی
- استاد راهنما
- حمیدرضا پارسی
- چکیده
- کودکان آینده جامعه ما میباشند و این در دنیای امروزی ما که یک دنیای دانش محور است بیشتر از هر زمان صدق میکند. از اینرو فراهم ساختن محیطی مناسب برای رشد کودکان که در آن تواناییها و ظرفیتهای بالقوه و بالفعل آنان پرورش یابد میتواند از سیاستهای اجتماعی هر جامعه آیندهنگر باشد. واقعیت ولی تصویری متفاوت از این را نشان میدهد. فقر و محرومیت به دلایل متفاوت رو به افزایش است و این موضوع تاثیر خود را بر کودکان و نوجوانان بیش از هر گروه سنی دیگری میگذارد. روند توسعه جامعه شهری، افزایش نرخ بیکاری، افزایش هزینههای زندگی و مشکلات اجتماعی از قبیل افزایش میزان طلاق، ناهنجاریهای موجود در خانوارهای کمدرآمد را افزایش داده و کودکان و نوجوانان را در شرایطی نامطلوب برای رشد و بلوغ قرار میدهند. این مسئله تنها به مشکلات مالی و درآمدی خانوارها محدود نمیشود، بلکه مسائلی همچون بهداشت و سلامت فیزیکی، تعاملات اجتماعی و امکان مشارکت در برنامههای فرهنگی را نیز در بر میگیرد. روبرو شدن با اینگونه مسائل برای برنامهریزان شهری با چالشهایی همراه خواهد بود، اما میتوان این چالشها را به مانند امکاناتی بالقوه برای سیاستهای اجتماعی شهری و کنشگران محلی در نظر گرفت. پژوهش حاضر پس از بررسی خانوارهای دارای فرزندانی تا سن 18 سال که ساکن منطقه 10 شهر تهران میباشند سعی بر بدست آوردن شاخص هایی جهت تعیین میزان محرومیت نسبی کودکان، و تبیین وضعیت حاضر دارد. در نهایت جهت بهبود وضعیت کودکان در آینده و شکستن چرخه فقر و محرومیت از طریق ارتقا کالبدی فضایی منطقه به سمت شهری کودک پسند و کودک محور بودن، راهکارهایی از منظر برنامهریزی شهری ارائه شده است.
- Abstract
- Children are the future of our societies, and this is in our knowledge based world even truer than ever before. Therefore providing an appropriate environment for the growth and development of the Children, where they can train their real and their potential capabilities could be one of the policies of every future-oriented society. But the reality shows us a different picture. Poverty and deprivation are increasing for many reasons and this is affecting children and adolescents more than every other age group. The actual trends of the development of the urban society, the increase of the unemployment rates, the growth of life expenses and social issues and problems like the increase of the divorce rates, are increasing the disorders in low-income households and putting the children and adolescents in conditions unfavorable for growth and maturation. This problem is not just limited to the income and the financial situation of the households, but also involves issues like hygiene and physical health, social interaction and participation in cultural programs. To be confronted with such problems could be challenging for the urban planners, but on the other hand it also could be seen as potentials for social urban policies and for local actors. This research is trying to build a relative deprivation index of children after studying the households with up to eighteen years old children, who live in the 10th district of the Iranian Capital Tehran, with help of variables like households overcrowding, non-car ownership, child properties, per capita expenses, non-home ownership and etc. At the end to improve the situation of children in the future, and to end the cycles of poverty with improving the spatial and physical conditions of the urban area toward a child friendly environment some solutions and the strategies are recommended.
