عنوان پایان‌نامه
طراحی محور گردشگری ده ونک
- رشته تحصیلی
- معماری منظر
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 8256;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 45073
- تاریخ دفاع
- ۳۰ شهریور ۱۳۸۸
- دانشجو
- فرنوش پورصفوی
- چکیده
- روستاهای ییلاقی تهران که در فرآیند توسعه شهر، به آن پیوسته، و تبدیل به هسته‌های تشکیل‌دهنده بافتهای شهری تهران شده‌اند، با توسعه شتابناک کالبد شهر در چند دهه اخیر، دستخوش دگرگونی‌های زیاد کالبدی و اجتماعی شده‌اند، و روند بی‌برنامه و خودبخودی این دگرگونی‌ها، سبب بوجود آمدن بافت‌هایی نامتجانس و آشفته در درون شهر شده است. این بافتهای متمایز، با رگه‌هایی باقیمانده از عناصر هویت‌ساز گذشتهشان، که در آنها قابل تشخیص است، نیازمند ساماندهی و بهسازی می باشند، تا در عین پیوستگی مناسب با بافت شهری، ارزش های محیطی، زیست‌محیطی، هویتی و تاریخی آنها محفوظ بماند. ده ونک، واقع در منطقه 3 تهران، نمونه ای از این روستاها می باشد که به عنوان تنها هسته باقیمانده از مجموعه دهکده‌های ییلاقی این منطقه با کمترین آسیب، قابلیت احیای باغات و فضای سبز موجود به عنوان بخشی از هویت تاریخی و طبیعی منطقه را داراست. در فصل اول مطالعات این پایان نامه به شناخت بستر سایت و ده ونک و بررسی طرح منظر شهری ده‌ونک به عنوان طرح فرادست پروژه پرداخته شده است که ویژگی‌های تاریخی، زیست‌محیطی و کالبدی محدوده را بررسی می‌کند. فصل دوم، نتایج مطالعات نظری نگارنده را منعکس می‌کند که در سه بخش مجزا به شناخت فضاهای جمعی در شهرها، شناخت گردشگری شهری و بررسی نقش پوشش گیاهی در منظر شهری می‌پردازد. توجه به مسئله هویت شهری و ارتباط این مقوله با موضوعات مورد بحث، مورد توجه خاص نگارنده در مطالعات نظری بوده است. در فصل سوم مطالعات، به شناخت محدوده طراحی و روند طراحی محور گردشگری ده ونک پرداخته شده است. محور گردشگری ده ونک به عنوان سایتی دارای ارزش‌های منظرین و تاریخی و منظر سبز ویژه، که منعکس کننده هویت فضاهای سبز روستا-شهری تهران و باغات ییلاقی شمال تهران در گذشته است، به عنوان «موزه منظر سبز روستا-شهری تهران» و یک حوزه گردشگری شهری با عملکرد محلی، منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای طراحی شده است.
- Abstract
- Villages of northern Tehran that are merged with the urban texture in the precipitous process of urban development of this metropolis, have gone under different physical and social changes in recent decades. The nonprogrammed procedure of these changes has created incongruent and unsettled urban textures mostly containing so many distinct and obvious signs from their past and its different landscape. Every attempt in organizing and developing these special city parts have to keep attention to their historical and environmental origins and values. “Vanak” is an example of these villages, which is remained with the least changes in comparison with most of other old villages of Tehran; and is a potential of recovering special landscape of gardens and green areas of the old Tehran. Theoretical studies in the present thesis follow three different subjects in three parts: in the first part come the characteristics of urban collective spaces and the role of public space in contemporary cities; second part is a review on concepts and concerns of urban tourism; and the third part focuses on role of vegetative elements in urban landscape. “The Touristic Zone of Vanak Village” tends to present the old Tehran’s gardens face and reflect its identical characteristics, and is designed as an urban touristic zone with the concept of the Museum of Tehran’s rural-urban Landscape.
