عنوان پایان‌نامه
تحلیل نشانه شناختی روابط دختر وپسر در سریل های ایرانی
- رشته تحصیلی
- پژوهش علوم اجتماعی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده علوم اجتماعی شماره ثبت: ر س 4435;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 55418
- تاریخ دفاع
- ۲۷ شهریور ۱۳۹۱
- دانشجو
- سیدمحمدحسین شریفی ساعی
- استاد راهنما
- سهیلا صادقی فسائی
- چکیده
- نشانه شناسی، خوانشی از زندگی برای زندگی است. هدف از این پژوهش، تحلیل نشانه شناختی شیوه های بازنمایی روابط دختر و پسر در سریالهای تلویزیونی بوده است. بدین منظور با استفاده از روش نشانه شناسی، به بررسی هفت سریال ایرانی پربیننده در دو دهه مختلف (1370 و 1380) پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان می دهند که در این سریالها با دست کم، چهار گونه متفاوت از بازنمایی در عرصه روابط دختر و پسر روبرو بوده ایم: بازنمایی «عدم رابطه» دختر و پسر، بازنمایی «روابط عاشقانه»، «روابط غیرعاشقانه» و «روابط ضدعاشقانه» بین آنها. این روابط، در مجموع در سه قاب گفتمانی مختلف قرار می گیرند: «گفتمان سنت»، «گفتمان نیمه سنتی» و «گفتمان مدرن». هر یک از این گونه ها با دلالت های رسانه ای مختلفی رمزگذاری شده اند. گفتمان سنت، با «عدم رابطه» دختر و پسر همراه بود اما گفتمان نیمه سنتی که برای انطباق سنت با نیازهای اجتماعی جدید پدید آمده است، میزان محدود و مشروعی از رابطه پیش از ازدواج بین دختر و پسر را پذیرفته است («روابط غیرعاشقانه»)؛ رابطه ای که با اطلاع خانواده ها صورت می گیرد. در هر دو مورد، بازنمایی با "خوب نمایی" همراه بوده است. اما از سوی دیگر، در رسانه ملی با بازنمایی گفتمان مدرن در روابط دختر و پسر هم مواجه بوده ایم. ویژگی الگوهای مدرن، پیدایش روابط عاطفی شدید پیش از ازدواج بین دختر و پسر بوده است؛ رابطه ای که نه خانواده ها از آن اطلاعی دارند و نه رضایتی. نتایج پژوهش همچنین نشان می دهند که در سریال-های مورد بررسی و در دل گفتمان مدرن، با دو گونه از بازنمایی روابط در مناسبات دختر و پسر نیز روبرو بوده ایم؛ «روابط عاشقانه» و «روابط ضدعاشقانه». رسانه بتدریج در سالهای اخیر از بازنمایی روابط عاشقانه به سمت بازنمایی روابط ضدعاشقانه تغییر وضعیت داده است؛ شکلی جدید از رابطه که در آن همیشه با عنصری از فریب "یکی بر علیه دیگری" همراه است. در این میان، هر دو نوع الگوی بازنمایی از روابط مدرن در رسانه، با "بدنمایی" همراه بوده است. تقابل «سنت و مدرن» و «عقل و عشق» از مهمترین تقابل های بازنمایی شده در این سریال ها بوده است.
- Abstract
- The aim of this research is the semiotic analysis of the modes of representation of girl-boy relationships in television series. For this purpose, by using semiotics method, seven popular Iranian series in two different decades (1990s and 2000s) were studied. The results show that there are at least four different types of representation of girl-boy relationships in this series: representation of “no relationship” between girl and boy, representation of “romantic relationships”, “non-romantic relationships” and “anti-romantic relationships” among them. These relationships are generally located in three different discourse frames: “traditional discourse”, “semi-traditional discourse” and “modern discourse”. Each of these species is encoded by different implications of media. Traditional discourse, followed by “no relationship” between girl and boy, but semi-traditional discourse which has emerged for tradition adaptation with new social needs, accept legitimate and limited amount of premarital relationship between girl and boy (“non-romantic relationships”); the relationship which formed with a family notice. In both cases, representation followed by “well representation”. But on the other hand, we also have been faced with the representation of modern discourse in girl-boy relationships in national media. The emergence of premarital intense emotional relationships between girl and boy is one of the characteristics of modern patterns; a relationship without family notice and their consent. The findings also show that we are faced with two types of girl-boy modern relationships representation in this series; “romantic relationships” and “anti-romantic relationships”. Media gradually move from representation of romantic relationships toward representation of anti-romantic relationships; a new pattern of relationship which always followed by the element of “one’s deception against the other”. Also both representations patterns of modern relations in media followed by “
