عنوان پایان‌نامه
تاثیر فعالیت متناوب با شدت بالا(HIE )در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر پاسخ اندوستاتین و عامل رشد فیبربلاست پایه (bFGF ) سرم مردان غیر ورزشکار
- رشته تحصیلی
- تربیت بدنی و علوم ورزشی - فیزیولوژی‌ورزشی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 894;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 54375
- تاریخ دفاع
- ۳۱ مرداد ۱۳۹۱
- دانشجو
- سجاد حسنوند
- استاد راهنما
- علی اصغر رواسی
- چکیده
- هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر فعالیت متناوب با شدت بالا (HIE) در شرایط هیپوکسی و نورموکسی بر پاسخ اندوستاتین و عامل رشد فیبربلاست پایه( bFGF) سرم مردان غیر ورزشکار بود. بدین منظور پژوهشی کنترل شده برای مطالعه ی پاسخ بدن به فعالیت متناوب با شدت بالا در دو شرایط هیپوکسی و نورموکسی مطرح شد. نمونه ی آماری این پژوهش 9 نفر مرد سالم غیر فعال (دانشجوی دانشگاه تهران) بودند. افراد مورد تحقیق به دو گروه (5 و4نفره) تقسیم شدند. مشخصات عمومی افراد به ترتیب با میانگین وزن 99/4±96/72 کیلوگرم، میانگین سن 50/0±66/24 سال، میانگین قد 35/5±80/174 سانتیمتر، میانگین شاخص توده ی بدنی 40/2±32/24 کیلوگرم بر متر مربع و درصد چربی 02/5±74/19 بودند. دو هفته (در یک روز خاص) قبل از اجرای طرح، افراد جهت آشنایی با آزمون های مورد نظر و نیز پرکردن پرسشنامه ی سلامت، تعیین مشخصات عمومی و همچنین حداکثر بار کاری افراد در شرایط هیپوکسی یا نورموکسی به آزمایشگاه فراخوانده شدند. پروتکل تمرینی هر فرد براساس درصدهای مختلفی از حداکثر بارکار هر آزمودنی، در شرایط نورموکسی یا هیپوکسی طراحی شد. برای تعیین مقادیر سطوح سرمی اندوستاتین و عامل رشد فیبروبلاست پایه، هر بار دو سی سی خون در زمان های مختلف(قبل، بلافاصله بعد و دو ساعت بعد از اجرای فعالیت بدنی با شدت بالا)، از ورید بازویی آزمودنی ها جمع آوری شد. حداکثر بازه ی کاری( Wmax) هر فرد، بصورت 5 دقیقه رکاب زدن روی دوچرخه ی کارسنج(به منظور گرم کردن) بود که به دنبال آن 75 وات بارکار اضافه شد و در ادامه به ازای هر2 دقیقه 30 وات، بار کار اضافه شد. این روند تا زمانی که آزمودنی نتوانست تعداد پدال را در 70 تکرار بر دقیقه حفظ کند ادامه داشت. پروتکل تمرینی هرآزمودنی بصورت 3 دقیقه رکاب زدن بدون بار(برای گرم کردن)، 10 تکرار 1 دقیقه ای با بار 80 درصد Wmaxبا دوره های تکراری ریکاوری بین آنها با شدت فعالیت 50 درصدWmax بود. این پروتکل، در هر دو شرایط هایپوکسی(اکسیژن برابر 3/15تا 5/15درصد و برابر با ارتفاع 2500 متر) و سپس نورموکسی (اکسیژن برابر 20 تا 21 درصد)، به فاصله ی یک هفته انجام شد. ترتیب اجرای دو جلسه به شکل توازن متقابل بود. تجزیه و تحلیل داده ها و مقایسه ی بین گروهی و درون گروهی از طریق آزمون آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر نشان داد که فعالیت متناوب با شدت بالا می تواند مقادیر سرمی اندوستاتین را در شرایط نورموکسی افزایش غیرمعنادار(17/0=P)، در شرایط هیپوکسی کاهش معنادار(024/0=P)، و همچنین مقادیر سرمی عامل رشد فیبروبلاست پایه را در شرایط نورموکسی بدون تغییر و در شرایط هیپوکسی افزایش معنادار(019/0=P) نشان دهد.
- Abstract
- The aim of this study was to determine the effect of intermittent high-intensity activity (HIE) in terms of the response to hypoxia and normoxia response to endostatine and basic Fybrblast growth factor (bFGF) levels were non-athletic men. Research in order to study the response to controlled high-intensity intermittent activity in hypoxic and normoxia conditions was introduced. Statistical sample of nine healthy sedentary men (student at Tehran University). Subjects Divisioned into two groups (5 and 4 persons). General characteristics of the subjects, respectively, with an average weight of 72.96±4.99 kg, average age 24.66±0.50 years, height 174.80±5.35 cm, mean body mass index of 24.32±2.40 kg per square meter and percent fat, 19.74±5.02, respectively. Two weeks (one day) before the plan, people familiar with the tests and health questionnaire, a general specification and the maximum workload in of hypoxia or normoxia conditions were called out lab. Each exercise protocol based on various percentages of maximum workload for each subject, normoxia or hypoxic conditions was designed. To determine serum levels of fibroblast growth factor and endostatine, each time the two cc of blood in different times (before, immediately after and two hours after high-intensity exercise) of the subjects were collected from the brachial vein. Maximum range of work (Wmax) per person in 5 minutes riding on a bike ergometer (to warm up), which was followed by a 75-watt workload was added and then every 2 minutes 30 watts, the work load was added. This process is repeated until the subject could not count on the 70-minute pedal to keep going. Each subject exercise protocol as 3 minutes No-load cycling (warm-up), a 80% Wmax 10 repetitions with 1 minute recovery between intense periods of repetitive activity was 50% Wmax. In this protocol, both the hypoxic conditions (oxygen versus 3/15 to 5/15% and equal to a height of 2500 m) and then Nvrmvksy (oxygen for 20 to 21%) were performed within a week. Two sessions were run respectively to form a mutual balance. Data analysis and comparison between groups and within groups by one-way ANOVA test with repeated measurements showed that intermittent high-intensity activity can increase serum endostatine insignificant in terms of normoxia (P=0.17 ), was significantly reduced in hypoxic conditions (P=0.024), and serum basic fibroblast growth factor in normoxia conditions unchanged, and significant increases in hypoxic conditions (P=0.019) show.
