عنوان پایان‌نامه
مدرسه معماری در منطقه کویری با رویکرد طراحی پایدار ایرانی
- رشته تحصیلی
- مهندسی معماری
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 53857
- تاریخ دفاع
- ۱۰ تیر ۱۳۹۱
- دانشجو
- علی عسگری
- استاد راهنما
- امیرسعیدمشهوربه محمد محمودی
- چکیده
- معماری، فرهنگ و هویت، در حلقه ای از روابط، تأثیراتی متقابل بر یکدیگر می گذراند. رابطه رفت و برگشتی معماری و فرهنگ در قرن اخیر، موجب نوعی بی هویتی گشته که می بایست با نهضتی پایدار و برنامه ریزی مستمر، درصدد توسعه ای به منظور احیای فرهنگ ایرانی و اسلامی دست یافت. در این راستا، دو مسئله بررسی نقاط تأثیرگذار بر این فرآیند و تحقیق در خصوص نوعی معماری بر پایه جهان بینی و ایدئولوژی ایرانی اسلامی و توسعه ی پایدار آن جهت ترمیم وضع موجود، مورد بحث قرار می گیرد. در حقیقت موضوع اصلی این پژوهش، چگونگی معماری ایرانی پایدار است. دست یابی به این مهم بر اساس دو پرسش آغاز می گردد. اولا، آیا می توان اصول و معیارهایی برای معماری پایدار از دیدگاه ایرانی و اندیشه اسلامی ارائه نمود؟. ثانیاً در صورت شناسایی و معرفی نهضتی جدید تحت عنوان معماری با رویکرد طراحی ایرانی پایدار، این جریان نیازمند چه مسیری جهت نشر و تأثیر بر بدنه معماری کشور است؟ نگارنده در پژوهش حاضر، با مطرح نمودن امکان ترمیم این دغدغه با بهره گیری از اصلاح آموزش معماری کشور، در تلاشی گام به گام می کوشد تا با معرفی معماری ایرانی پایدار و بررسی نقاط قوت و ضعف در نظام آموزش معماری کشور، ساختاری تحت عنوان مدرسه عالی معماری اصفهان را معرفی و طراحی نماید.
- Abstract
- Architecture, Culture and Identity have mutual influences on each other defined in a loop of relations. The reciprocating connection between architecture and culture in recent centuries, has resulted a lack of identity which by a stable movement and continues planning can be led to a development of Iranian and Islamic revival. Regarding to this two issues of influential forces in this process, and searching a kind of architecture based on this ideology will be discussed in order to improve the current situation. In fact, the main point of this research is questioning the sustainable Iranian architecture. Achieving this matter will get started by mentioning two questions. First, can we actually consider any principles and criteria for sustainable architecture with an Iranian and Islamic approach? Second, while assuming a movement as architecture with a sustainable Iranian approach, what is the relevant path for developing this idea and impacting Iran’s architecture? In this paper, the author has offered a solution to this problem by means of improving Iran’s architectural education, in which by presenting Iranian sustainable architecture and studying its advantages and disadvantages on the architectural educational system, a configuration named as “Isfahan Higher Education School of Architecture” will be proposed.
