عنوان پایان‌نامه
مرکز احیای جشن ها و هنرهای آئینی ایران کهن در تهران
- رشته تحصیلی
- مهندسی معماری
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 53377
- تاریخ دفاع
- ۱۱ تیر ۱۳۹۱
- دانشجو
- مهناز فرخی
- استاد راهنما
- قاسم مطلبی
- چکیده
- چکیده زنده نگه داشتن فرهنگ های بومی وهنرهای اصیل، تاریخچه ای ارزشمند از فرهنگ وتمدن ایرانی را به جهانیان عرضه می کند.علاوه بر این احیاء اعیاد ملی و فرهنگی باستانی که نشانه از هویت ملی و جامعه ی ایرانی می باشد موجبات افزایش وحدت ویکپارچگی ملی را فراهم خواهد آورد. بر اساس این دیدگاه این پژوهش از هفت بخش تشکیل شده است. نخست کلیات موضوع پیرامون، هنر وجشن و بیان دیدگاه های متفاوت نسبت به آن ها مطرح شده است. در بخش دوم ،جشن های ایرانی و ویژگی های عمومی آن ها مورد بررسی قرارگرفته وسپس به معرفی انواع جشن ها در ایران باستان پرداخته شده است. دربخش سوم پس از بررسی آیین ها ، هنرهای مربوط به آن معرفی می شود. در بخش چهارم به مطالعه وبررسی بستر طرح پرداخته می شود. در بخش پنجم چند نمونه داخلی وخارجی معرفی شده است. انتخاب هرکدام از این نمونه ها،ازجهت نزدیکی به موضوع پروژه واستفاده پیرامون چیدمان پلان مورد توجه قرار گرفته است. دربخش ششم برنامه فیزیکی و تحلیل سایت،با معرفی فضاهای کلیدی چون بخش های نمایشی،فرهنگی وآیینی، آموزشی وپژوهشی، رفاهی وخدمات مطرح می گردد. در فصل هفتم نخست با استناد وبهره گیری از مطالعات انجام شده در بخش های قبل،به بیان چگونگی فرایند طراحی ،ایده ها والگوهای به کارگرفته شده در روند طراحی پرداخته شده وسپس طرح پیشنهادی برای مرکز احیای جشن ها وهنرهای آیینی ایران کهن در قالب پلان ها ،نما ها ،مقاطع وتصاویر سه بعدی ارائه گردیده است. این مطالعه به صورت تفسیری – تاریخی صورت گرفته ،که در این راستا در ابتدا چارچوب نظری تحقیق با مطالعه بر روی اسناد ومدارک کتابخانه ای مشخص شده است . در مواردی که نیاز به ارزیابی تعاریف به دست آمده از مطالعات تاریخی وجود دارد از تکنیک مصاحبه با اساتید صاحب نظر ومشاهده مراسم وهنرهای کهن مانند رقص ها وآوازهای محلی بهره گرفته شده است. به طور کلی پروژه ی مرکز احیای جشن ها وهنر آیینی با هدف اصلی فراهم آوردن زمینه ای در کالبد معماری برای شناخت واحیاءفرهنگ وهنرهای آئینی وکهن ایرانی در زمینی به مساحت 0666 متر مربع در تپه های عباس آباد تهران برنامه ریزی وطراحی شده است. واژه های کلیدی:جشن،هنر،آیین،ایران باستان
- Abstract
- Keeping alive the indigenous culture and traditional arts, Offer avaluable history of Persian culture and civilization. Addition to this revival of the national and ancient cultural holidays, which demonstrate national identity and Persian society, led to national unity and integrity. According to this view, this research including seven part. First, general subjects about art, celebration and expression of different views about them have proposed. In second part Persian celebrations and their general properties have examined and then all types of celebration in ancient iran are introduced. In third part, after examining regulations, the related arts are introduced. In fourth part, subject of plan have studied and examined. In fifth part, some internal and axternal instance are introduced. Election each of this instances, have been considered in terms of proximity to project subject and using for ordering of plan. In sixth part, physical program and site analyse have been proposed, with introducing the key spaces as dramatic, cultural and ritual, educational and research, welfare and services. In seventh part, make using of performed studies in previous parts, examined how to design process, used Ideas and patterns In design process, and then offered plan for the center of revival of celebrations and ritual arts of ancient iran have presented in plans, views, sections and 3D images. This study is done as interpretative-historical, that in this regard, first theoretical framework of research is specified with study on library documents and evidences. In those cases that needs to evaluate definitions gained from historical studies, making use of enterview with expert professors and viewing ancient ceremonies and arts as local dances and songs. In general, the center of revival of celebrations and ritual arts planned and designed for the sake of providing background in architecture shell for recognition and revival culture and Persian dramatic arts in a lan
