عنوان پایان‌نامه

اثر بخشی آموزش گروهی مهارت های زندگی بر شادکامی و خود - تنظیمی در نوجوانان



    دانشجو در تاریخ ۰۳ خرداد ۱۳۹۱ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "اثر بخشی آموزش گروهی مهارت های زندگی بر شادکامی و خود - تنظیمی در نوجوانان" را دفاع نموده است.


    رشته تحصیلی
    مشاوره خانواده
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 52613
    تاریخ دفاع
    ۰۳ خرداد ۱۳۹۱

    پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهارت‌های زندگی بر شادکامی و خود- تنظیمی رفتار نوجوانان انجام گرفت. روش پژوهش، آزمایشی و براساس طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را نوجوانان پسر سال اول دبیرستان شهرستان بروجن تشکیل می‌دادند که با استفاده از روش تصادفی انتخاب شدند. نمونه پژوهش شامل 24 نفر بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 12 نفر) جایگزین شدند. 11 جلسه آموزش مهارت‌های زندگی برای نوجوانان گروه آزمایش برگزار گردید و نوجوانان گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHI) و پرسشنامه خود- تنظیمی (SRQ) ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش بودند. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و همچنین آزمونt گروه‌های مستقل صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش گروهی مهارت‌های زندگی بر خود ـ تنظیمی رفتار و مؤلفه‌های آن و شادکامی اثر مثبت و معناداری دارد. به عبارت دیگر پس از اجرای برنامه آموزشی، گروه آزمایش در نمره کل شادکامی و خود ـ تنظمی رفتار و کلیه مؤلفه‌های آن، نمرات بالاتری را در مقایسه با گروه کنترل بدست آوردند (05/0p <). کلید واژه‌ها: آموزش مهارت‌های زندگی، خود - تنظیمی رفتار، شادکامی
    Abstract
    The aim of the present study was to examine the effectiveness of Group Training of Life Skills on happiness and self-regulatory behavior of adolescents. The study used Pretest-Posttest Control Group Design. The population was composed of male first grade junior high school students in the city of Boroujen selected through random sampling. The sample group consisted of 24 students, who were randomly assigned in two experimental and control groups (12 in each group). The experimental group attended in 11 sessions of life skills training while the control group did not receive any training. Oxford Happiness Questionnaire (OHI) and Self-Regulation Questionnaire (SRQ) were applied during the study. Data analysis was conducted using covariance analysis as well as independent groups t test. The results suggested that group training of life skills has a significant positive influence on self-regulation of behavior and its components as well as on happiness. In other words, subsequent to attending training classes, experimental group exhibited higher scores, compared with control group, regarding the total scores of happiness and self regulation of behavior and all components of self regulation. (p?0.05) Keywords: life skills training, self-regulation of behavior, happiness