عنوان پایان‌نامه
نقد و بررسی قاعده رجال نوادرالحکمه و سیر تاریخی آن
- رشته تحصیلی
- الهیات و معارف اسلامی - علوم قران و حدیث
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس قم شماره ثبت: 001573;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 55730
- تاریخ دفاع
- ۲۶ شهریور ۱۳۹۱
- استاد راهنما
- محمد کاظم رحمان ستایش, محمد علی مهدوی راد
- دانشجو
- محمد صالحی عارف
- چکیده
- چکیده بسیاری از بزرگان حدیث و رجال شیعه با پیروی از ابن ولید ( م 343 هـ.ق ) – که روایات عدّه ای خاص از راویان نوادر الحکمه یا مشایخ محمّد بن أحمد بن یحیی (م حدود 290 هـ.ق ) را استثناء نموده است – تمام روایات نوادر الحکمه، به جز روایات منقول از افراد استثناء شده، را معتبر دانسته اند. با فرض عدم دلالت استثناء ابن ولید بر ضعف یا وثاقت مستثنین و غیر مستثنین – به دلیل ناظر بودن عمده تضعیفات قدما بر امور غیر منافی با وثاقت ؛ نظیر غلو راوی -، و یا اصولاً عدم اعتبار آن، بسیاری از آراء رجالی مبتنی بر استثناء مزبور با اشکال جدّی مواجه خواهند بود. عنایت به تاریخچه طرح این استثناء، منش فکری و مواضع خاصّ ابن ولید و در نهایت زمینه های پیدایش آن، می تواند در شناخت چگونگی و گستره دلالت استثناء ابن ولید، مفید باشد. همچنانکه توجّه به شیوه های تصحیح روایت نزد قدما و تبیین جایگاه هر یک از تحلیل های رجالی و کتابشناسانه در ارزیابی های آنان، اطلاعات مفید و لازمی، از قبیل اسباب احتمالی طرح استثناء مورد بحث، هدف از طرح این استثناء، موافقت یا مخالفت رجالیان متقدّم و متأخّر با منویّات طرّاح آن و در نتیجه میزان اعتبار اظهار نظرهای رجالی و فقهی مستند به آن را برای نقّاد این مبنای رجالی به ارمغان خواهد داشت. تکیه بر شرح مستند قاعده و بررسی دیدگاه های رجالیان درباره نحوه دلالت استثناء نیز در شناساندن مدلول استثناء و مواضع رجالیان، مؤثّر خواهد بود. میزان اعتماد رجالیان بر استثناء ابن ولید در جرح و تعدیل هایی که نسبت به مشایخ محمّد بن أحمد انجام داده اند، موضوع بررسی های فصل سوّم است.
- Abstract
- Abstract Following Ibn-eValid (349 H) who excepted specific Reporters of Navader Al-Hekma or Shikhes of Mohammad Ibn-e Ahmad Ibn-e Yahya (around 290 H) , Many great Shiite Hadith and Rejal experts have considered all Revayats included in Navader Al-Hekema authentic and reliable except those Revayats which are quoted by the reported excepted. Taking Ibn-e Valid Exceptionis not applied to rejecting or authenticating anyExcepted or Non-excepted Reporters, - since the preceding Reporters included some faults in Revayats such as exaggeration which of course such faults do not demolish the Revayats’ authenticity- or basically the said exception is not reliable at all, many of Rjal related judgments face serious impracticability. Considering the history of proposal of the above said Exception, Ibn-e Valid ideology and his positions, and eventually the social background in which it was proposed, can be gratefully helpful to identify the Exception itself and its scope. Considering the above items as much like as considering the approaches to correct Revayats by the preceding religious figures and identifying the role and function of any Rejal related and book related analyses to examine Revayats provide some required and helpful information for the analyst who follows this approach of Rejal analysis including the possible background and cause of the Exception proposal under discussion, the acceptance or rejection of the preceding and contemporary Rejal experts, and consequently the extent to which Rejal and Figh related judgments are authentic. Relying on the documented description of the principle and investigating the Rejal experts’ approaches and perspectives toward the way the Exception is applied, also, is of great importance to introduce the Exception and Rejal experts’ position toward it. The extent to which Rejal experts reject or adjust the Sheikhs of Mohammad Ibn-e Ahmad is the main discussion in Chapter three.
