عنوان پایان‌نامه
بررسی تطبیقی ابعاد هویت ایرانی در دوره های صفویه و قاجاریه
- رشته تحصیلی
- پژوهش علوم اجتماعی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 57627;کتابخانه دانشکده علوم اجتماعی شماره ثبت: رس 4549
- تاریخ دفاع
- ۲۹ شهریور ۱۳۹۱
- دانشجو
- محمدجواد ایمانی خوشخو
- استاد راهنما
- سیدضیاء هاشمی
- چکیده
- هویت در ابعاد جمعی آن، یعنی ربط و نسبت یک جامعه با خود و اهمیت آن در این است که جامعه ای که از خود تعریفی ندارد عملا واحدی از هم گسیخته و نامنسجم و از خودبیگانه و باخودستیز است. هویت ذاتا تاریخی است و این بدین معناست که هویت جمعی کنونی ما حاصلی است از صیرورت هویت ایرانی در طول تاریخ. مرتبط¬ترین دوره¬¬ی تاریخی برای ایران معاصر، دوره صفویه است زیرا علاوه بر این¬که در خود میراث¬ سنت و فرهنگ گذشته ایران را دارد؛ در این دوره¬ شاهد اتفاقات مهمی هستیم (ادغام نهاد دین و دولت، آغاز ارتباط با غرب در حال رنسانس، یکپارچگی مجدد ایران در این دوره و ...). از دیگر سو، دوره¬ی مهم دیگری که در ارتباط با وضعیت کنونی ما اهمیت دارد دوره¬ی قاجاریه می¬باشد. دوره¬ی قاجاریه دوره¬ی شکست تاریخی ایران در برابر غرب مدرن و شروع «بحران هویت» در ایران می¬باشد. از دیگر خصایص مهم این دوره، انقلاب مشروطه است که می¬توان آن را عصر گذار از صورت¬های پایدار هویت جمعی ایرانیان به اشکال جدید هویت¬های جمعی دانست. از مقایسه این دو دوره¬ی مهم تاریخی با نگاه هویتی، می¬توان به دست¬مایه¬های مهمی برای تحلیل هویت کنونی ایران دست یافت. در این اثر، تحلیل مقایسه¬ای هویتی تاریخی این دو دوره از طریق بررسی استقرایی سفرنامه¬های موجود در این دوره صورت گرفت که توسط سفرنامه¬نویسان خارجی نگاشته شده است. غرض، رسیدن به دیالکتیکی میان استقرا و قیاس بود تا بدین طریق به فهمی جامع از ابعاد هویت ایرانی دست یافته شود. ابعاد مورد بررسی این اثر عبارت است از: هویت فرهنگی (سنتی، دینی، مدرن)، هویت اجتماعی (جنسی و جنسیتی، خانوادگی، قومی، ملی)، هویت سیاسی در هریک از این ابعاد، دوره¬های صفویه و قاجاریه مورد بررسی مقایسه¬ای قرار گرفت.
- Abstract
- Identity in the collective dimensions means societies in relation with themselves. Its importance is in knowing that a society that does not have definition of itself it would be self-alienated, disintegrated and self-conflicted. Identity is essentially historical and it means that the current social identity of our country is the consequence of becoming identity of Iran during the history. The most relevant period to the Contemporary Iran is Safavid era. Because not only it has its own old culture and tradition but also we can see significant events in this era (like combination of religion and state, beginning of relation with the West going through Renaissance, reintegration of Iran in this era and etc... . In other words, the other important era being relevant to our situation is Qajar period. In comparison with the modern West, this era is completely an unsuccessful period for Iran, and it is known as the beginning of identity crisis in Iran. The other features of Qajar era is Constitutional Revolution, which can be called "the age of transition of collective identity forms to the new forms of collective identity". By comparing these two important historical eras from the identity point of view, we could achieve some ways to analyze current identity of Iran. In This study, comparative analysis of historical identity of these two eras is done by itinerary deductive analysis, which was written by foreign travelers. The purpose was reaching dialectics between deduction and induction to help to get a firmer understanding of Iran’s identity dimensions. The dimension that is studied in this study includes: Cultural identity (Traditional, Religious, Modern), Social identity (Sexual and Genderic, Familial, Ethnic, National) And Political identity. Within each dimension, Safavid and Qajar era has been analyzed
