عنوان پایان‌نامه
ارزیابی برخی توده های گل راعی بومی ایران با استفاده از صفات مورفولوژیکی ، فیتوشیمیایی و نشانگرهای DNA
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی شماره ثبت: 5048;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 54051
- تاریخ دفاع
- ۲۵ شهریور ۱۳۹۱
- دانشجو
- محمدرضا مرشدلو
- استاد راهنما
- علی عبادی, محمدرضا فتاحی مقدم نوقابی
- چکیده
- گیاه گل راعی با نام علمی,Hypericum perforatum L. مهمترین گونه¬ی جنس Hypericum می¬باشد و به دلیل تاثیر مثبت و شناخته شده ای که در درمان افسردگی دارد یکی از مهمترین گیاهان دارویی در سطح جهان به شمار می¬رود. این آزمایش به منظور ارزیابی ده جمعیت (50 ژنوتیپ) گیاه گل راعی با استفاده از خصوصیات آگرومورفولوژیکی، فیتوشمیایی، ملکولی و با هدف شناخت بهتر برخی از ویژگی های این گونه به منظور کاربرد آن¬ها در برنامه های اصلاحی آتی صورت گرفت. نتایج ارزیابی صفات مورفولوژیکی نشان داد که تنوع قابل مشاهده¬ای از نظر صفاتی همچون سطح برگ، ارتفاع گیاه، عرض گیاه، تعدادگل در گل¬آذین اصلی و طول و عرض برگ بین جمعیت¬های مورد مطالعه وجود دارد. نتایج تجزیه به عامل ها نشان داد که 7 عامل اصلی و مستقل در مجموع 47/95 درصد از واریانس کل را توجیه می کنند و صفاتی همچون، طول گل آذین اصلی، تعداد گل در گل آذین اصلی، سطح برگ و طول گیاه از جمله صفات تشکیل دهنده ی عوامل اصلی بودند. نتایج کلاستر جمعیت¬ها را در سه گروه مجزا قرار دهد. نتایج ارزیابی تنوع فیتوشیمیایی نشان داد که میانگین بازده اسانس جمعیت¬ها بین 14/0-03/0 درصد حجمی/ وزنی متنوع می باشد و ترکیبات اصلی اسانس عبارت بودند از آلفا-پینن (03/26 – 56/5 %)، ان-اکتان (07/36 – 25/6 %)، بتا-فونوبرن (35/12 – 0/0 %)، کاریوفیلن (3/12-0/0 %) دلتا-کادینن (58/22-04/0 %) و گاما-کادینن (92/16-0/0 %). به منظور ارزیابی تنوع ژنتیکی از نشانگرهای مولکولی ISSR استفاده گردید. از تعداد 15 آغازگر بکار برده شده، در مجموع 196 نوار با قدرت درخشندگی بالا تولید کردند که از این تعداد، 4 نوار یک شکل و 192 نوار دارای چند شکلی بودند. در دندروگرام حاصل، جمعیت¬های مورد بررسی در چهار گروه اصلی طبقه بندی شدند. دندروگرام بدست آمده تا حدود زیادی با تنوع جغرافیایی همخوانی داشت. فاصله ژنتیکی جمعیت¬های مورد مطالعه گیاه گل راعی بر اساس نتایج ماتریس فاصله و بر اساس نتایج آنالیز ISSR بین 109/0 تا 345/0 متغیر بود. کمترین فاصله ژنتیکی (109/0) مربوط به جمعیت¬های "نور" با "تنکابن" که هر دو از استان مازندران بودند بدست آمدند و بیشترین فاصله ژنتیکی مربوط به جمعیت¬های "اردبیل" با "گلوگاه" که اولی از استان آذربایجان غربی و دومی از استان مازندران جمع¬آوری شده بود بدست آمد. از نظر شاخص تعداد آلل¬های مؤثر (Ne)، جمعیت¬های "توسکستان" (37/1) و "تنکابن" (27/1) بیشترین و جمعیت "اردبیل" (11/1) کمترین مقدار را در بین جمعیت¬های گیاه گل راعی دارا بودند.
- Abstract
- Hypericum perforatum L. (St. John’s wort) is a well-known species in the Genus Hypericum and widely used as an herbal drug for the treatment of mild to moderate depression disease. The present study was aimed to evaluate 10 populations of H. perforatum using agro-morphological traits, phytochemical characteristics as well as ISSR markers, in order to determine valuable characters for future breeding programs and medicinal purposes. Morphological traits such as leaf area, plant height, plant width, flower number in main inflorescence, leaf length and width, showed a great variability among the studied populations. Factor analysis showed that seven main independent factors, explain 95.47% of total variation and some traits such as inflorescence length, number of flower in main inflorescence, leaf area and length, were attributed as main factors. Populations of H. perforatum were separated into three groups by cluster analysis using Ward method. The hydrodistillation of the aerial parts gave yellowish oils with a yield from 0.03% to 0.14%. Phytochemical evaluation showed considerable variation indicating, that ?-pinene (5.56 – 26.03%), n-octane (6.25 – 36.07%), ?-funubrene (0.0 – 12.35%), E-cariophyllene (0.12 - 5.2%), delta-cadinene (0.04 – 22.58%) and gama-cadinene (0.0 - 16.29%) were the major compounds. The genetic variations within and among some populations of H.perforatum were investigated using the ISSR markers. 15 selected ISSR primers were used, which produced 196 unique bands, four of them were monomorphic and another 192 were polymorphic. Dendrogram of the studied genotypes could classified four main groups. The ISSR based cluster, to some extent, matched with the geographical origin of the studied populations. Genetic distance of these populations were among 0.109 to 0.345. The least genetic distance was obtained between the 'Noor' and 'Tonekabon'. However, the maximum distance was observed between 'Ardebil' and 'Galogah' populations. The diversity within and among the populations were both about 50%.
