عنوان پایان‌نامه
بررسی تاثیر نوع محیط کشت و غلظت و نوع اکسین بر ریشه زایی گردوی ایرانی Juglans regiaL در شرایط درون شیشه ای
- رشته تحصیلی
- مهندسی تولیدات گیاهی - تولید محصولات باغبانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 64016;کتابخانه پردیس ابوریحان شماره ثبت: 825
- تاریخ دفاع
- ۲۷ شهریور ۱۳۹۱
- دانشجو
- محمد ضیایی
- استاد راهنما
- کورش وحدتی, محمودرضا روزبان
- چکیده
- آزمایش¬هایی به منظور افزایش درصد ریشه¬زایی و بهبود ساختار ریشه، و نیز سازگاری بهتر گیاهان ریشه¬دار شده¬ی دو رقم از گیاهچه¬های گردوی ایرانی انجام¬شد. درآزمایش اول، اثرات کاربرد تنها و ترکیبی چهار نوع اکسین مختلف شامل IAA، IBA، NAA و2,4-D درسه سطح هورمونی (4، 6 و 8 میلی¬گرم در لیتر) روی گیاهچه¬های ریزازدیاد شده¬ی ارقام گردوی ?سانلند? و ?هارتلی? مورد آزمون قرار¬گرفت. در نتیجه این آزمایش، گیاهان در محیط حاصل از ترکیب دو هورمون IBA+IAA با میزان 81% ریشه¬زایی و IBA+NAA با میزان 5/87% ریشه¬زایی، بهترین نتیجه را در بین سایر تیمارهای نوع هورمونی نشان¬دادند که این نتیجه همبستگی بالایی با غلظت هورمون در محیط کشت داشت. بر اساس این آزمایش، غلظت 8 میلی¬گرم در لیتر هورمون¬های یادشده، در مجموع بیشترین تاثیر مثبت را در صفات مورد بررسی نشان داد این در حالی بود که ارقام به جز در میزان تولید کالوس، تفاوتی با یکدیگر نشان ندادند. تولید کالوس به عنوان یک صفت نامطلوب، در اثر کاربرد 2,4-D به میزان 8 میلی¬گرم در لیتر به بالاترین میزان 5/3 رسید. در آزمایش¬های سری دوم، از چهار نوع ماده متخلخل¬کننده و ترکیب آنها در محیط ریشه¬زایی استفاده گردید. بدین¬منظور، بهترین ترکیب و غلظت هورمونی آزمایش اول در انواع محیط¬های کشت متخلخل¬شامل کوکوپیت، پرلایت، خمیرکاغذ، ورمیکولایت، ترکیب¬ کوکوپیت و پرلایت، و ترکیب خمیرکاغذ و ورمیکولایت استفاده¬ شد. بر اساس نتایج بدست¬آمده، میزان ریشه¬زایی در دو تیمار کوکوپیت به میزان 84% و ورمیکولایت به میزان 90% بیشترین بود و پایین¬ترین میزان ریشه-زایی، مربوط به تیمار پرلایت 25% بود. بهترین میزان کیفیت ریشه نیز در وحله اول، مربوط به کاربرد کوکوپیت و پس از آن مربوط به ورمیکولایت بود. تولید بلندترین ریشه¬ها در محیط خمیر کاغذ به طول 2/43 میلی¬متر بود. در مجموع، بهترین کیفیت ریشه¬زایی و بیشترین میانگین تعداد ریشه (به ترتیب 5/2و7/2) در اثر کاربرد غلظت 8 میلی¬گرم در لیتر از ترکیب IBA+NAA در محیط ورمیکولایت و محیط کوکوپیت بدست آمد. ضمن آنکه بهترین کیفیت ریشه مربوط به همان تیمار هورمونی در محیط کوکوپیت بود. استفاده از خمیر کاغذ، متوسط30 میلی¬متر و حداکثر طول ریشه 2/43 میلی¬متر را افزایش داد. بالاترین میزان تولید کالوس مربوط به استفاده از تیمار ترکیب خمیرکاغذ و ورمیکولایت به علاوه 8 میلی¬گرم در لیتر IBA به میزان 21/3 و تیمار خمیرکاغذ و تیمار غلظت 8 میلی¬گرم در لیتر از ترکیب IBA+NAA 28/3 بود. کمترین میزان کالوس¬زایی نیز در کلیه تیمارهای هورمونی در محیط کشت کوکوپیت بدست آمد. گیاهان بدست آمده در ظروف ویژه سازگاری بعد از شش هفته به سازگاری رسید. فرایند سازگاری با استفاده از دستگاه بخور سرد و در ابتدا با شدت نور پائین آغاز و به مرور بر شدت نوردهی افزوده و از میزان رطوبت هوا کاسته شد. پس از چهار هفته گیاهان بتدریج با محیط اصلی سازگار و به گلدان¬ منتقل شدند. کلمات کلیدی: اکسین، ریشه زایی، گردوی ایرانی، محیط متخلخل
- Abstract
- Experiments were conducted to improve rooting percentage, root structure, and acclimatization of the rooted plantlets in two cultivars of Persian walnut ‘Sunland’ and ‘Hartly’. In the first experiment, effects of using only and in combinations of four different kinds of auxin (IAA ،IBA ،NAA and 2, 4-D) at three levels (4, 6 and 8 mg/l) was studied on the two cultivars of Persian walnut. Best rooting percent was achieved from the microshoots rooted in media included IBA+IAA (81%) and also IBA+NAA (87.5%) at of 8 mg/l. Cultivars did not show significant differences except than for callus production. Callus production, as an undesirable trait, reached to the highest amount (3.5 score) when we used 8 mg/l 2,4-D. In the second experiment, four porous materials and their combinations were used as the rooting substrate. In this experiment, the best hormonal composition and concentrations of the first trail were used in different kinds of porous substrates including cocopeat, perlite, paperpulp, vermiculate and mixture of cocopeat × perlite, and vermiculate × paperpulp. According to the results, the best amount of rooting was observed in vermiculate (90%) and cocopeat (84%) and the least amount of rooting (25%) were recorded for using perlite. The best rooting quality was obtatined with using cocopeat and then vermiculate. Production of the longest roots (43.2 mm) was achieved in the paperpulp substrate. Overall, the best root quality and the highest mean of root number (2.5 and 2.7, respectively) were achieved with using 8 mg/l of IBA+NAA in vermiculate and cocopeat substrates. Meanwhile the best quality of root was related to the same treatment in cocopeat substrate. Using the paperpulp increased the mean (30 mm) and the maximum root length (43.2 mm). The highest amount of callus production was related to the using of paperpulp and vermiculate mixture in presence of 8 mg/l of IBA (3.21 score) and paperpulp and 8 mg/l of IBA+NAA (3.28 score). The least amount of callus was achieved in all hormonal treatments in presence of cocopeat. Rooted plants were acclimatized after 6 weeks. A home humidifier, was used for acclimatization. Keywords: Auxin, Rooting, Persian walnut, Porous media
