عنوان پایان‌نامه
مطالعه سیستم کشت عمودی متحرک منطبق با الگوی تابش خورشید و اثرات بیمارهای تغذیه ای در کشت ژربرا
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی شماره ثبت: 7319;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 80080;کتابخانه مرکزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی شماره ثبت: 7319;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 80080
- تاریخ دفاع
- ۲۷ شهریور ۱۳۹۱
- دانشجو
- شهلا مهدوی
- استاد راهنما
- محسن کافی
- چکیده
- با توجه به بحران خشکی در جهان و به ویژه کشور ایران یافتن راه¬هایی برای کاهش مصرف آب در کشاورزی و فضای سبز و بهبود تحمل گیاهان به این تنش بسیار حائز اهمیت است. با توجه به اهمیت چمن در فضای سبز شهری، یافتن راه های ممکن جهت کاهش مصرف آب در چمن ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. همچنین یکی دیگر از مهم ترین مشکلات کشاورزی و فضای سبز، مشکل شوری آب و خاک است. در آزمایش اول این رساله، به بررسی اثر سه سطح شوری در مرحله جوانه زنی بذر و تأثیر مواد مؤثر بر رشد گیاهی دیجوکسین (در شش سطح) و نانوسیلیس (در چهار سطح) بر کاهش اثرات بازدارنده آن و احتمالا افزایش درصد و سرعت جوانه زنی بذر گیاه چمنی لولیوم پرنه به عنوان یکی از مهم ترین و پرکاربرد ترین چمنهای سردسیری پرداخته شد. نتایج نشان داد اثر مواد مؤثر بر رشد در شرایط شوری بر درصد جوانه زنی، سرعت ریشه دهی، محتوای نسبی آب، نشت یونی، طول ریشه و وزن تر گیاه از نظر آماری معنی دار بود. مقادیر میانی دیجوکسین (1/0، 2/0 و 4/0 میلی گرم بر لیتر) اثر مثبت، غلظت 5/0 میلی گرم بر لیتر بی اثر و غلظت 6/0 میلی گرم بر لیتر بر صفات مختلف جوانه زنی بذر چمن لولیوم پرنه تحت تنش شوری اثر منفی داشتند. آزمایش دوم و سوم در ایالت آیداهو در کشور آمریکا انجام شد. در آزمایش دوم اثر دیجوکسین (در دو سطح)، نانوسیلیس (در دو سطح) و تیمار ترکیبی آن دو بر تحمل این چمن تحت تنش کم آبیاری (50 درصد ETc و 75 درصد ETc) مطالعه گردید. در بسیاری صفات به¬طور معنی دار تیمار 75 درصد ETc نسبت به 50 درصد ETc دارای اثر مثبت بود. تیمارهای مواد مؤثر بر رشد بر محتوای نیتروژن، پتاسیم، کیفیت ظاهری چمن، رشد طولی اندام هوایی، نشت یونی، حفظ آب خاک و محتوای پرولین، شاخص کلروفیل و کاروتنوئید برگ مؤثر بودند. در اغلب تیمارها دیجوکسین در غلظت 25/0 میلی¬گرم بر لیتر، نانوسیلیس در هر دو غلظت یک و دو میلی مولار و تیمار ترکیبی آن دو بر بهبود صفات و دیجوکسین به غلظت 5/0 میلی گرم بر لیتر بر کاهش این صفات اثر داشت. در آزمایش سوم، اثر اس- آبسیزیک اسید، گلایسین بتائین و ترکیب آن¬دو بر تحمل این گیاه به همان مقادیر کم آبیاری ارزیابی شد و بهبود صفات نیتروژن، پتاسیم و کلر برگ، درصد وزن خشک قطعات سربرداری شده، کیفیت ظاهری، رشد طولی برگ، نشت یونی، محتوای پرولین، کلروفیل a و b، مجموع آن دو و کاروتنوئید نسبت به تیمار شاهد مشاهده گردید. در آزمایش چهارم با توجه به نتایج آزمایشات قبلی، تیمار آبیاری بین دو درصد قبلی یعنی 60 درصد ظرفیت زراعی به همراه اثرات دیجوکسین و نانوسیلیس در دامنه غلظت بیشتری در گلخانه تحقیقاتی گروه مهندسی علوم باغبانی دانشگاه تهران مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج آن با آزمایشات دیگر همخوانی داشت. چنان که نانوسیلیس در مقادیر 1 و 5/1 میلی¬مولار و دیجوکسین به غلظت 25/0 میلی گرم بر لیتر سبب افزایش کیفیت ظاهری و شاخص کلروفیل برگ چمن لولیوم پرنه گردید. به¬طور کلی، تیمار با اس-آبسیزیک اسید، گلایسین بتائین، دیجوکسین و نانوذرات سیلیسیومی همه چه به طور تکی و چه به صورت تیمار ترکیبی آبسیزیک اسید با گلایسین بتائین و دیجوکسین با نانوسیلیس بر افزایش تحمل و کاهش سرعت افت کیفی چمن لولیوم پرنه تحت تأثیر تیمارهای کم آبیاری نقش مثبت داشته اند.
- Abstract
- Water shortage is a critical issue worldwide and the shortage may adversely impact nonfood landscape plants, including lawns. Salinity is an abiotic stress that is becoming increasingly a major limiting factor in agricultural production and landscaping. Thus, in this project, four experiments were conducted to study the impact of different levels of evapotranspiration-based (ETc) water stresses, salinity, and different levels of some biostimulants on perennial ryegrass (Lolium perenne). In the first experiment, the effect of nano silica at four levels and and digoxin at 6 levels on seed germination of perennial ryegrass, under three levels of salinity were studied in a greenhouse setting. The results showed applications of nano silica at all levels and applications of digoxin at digoxin 0.1, 2.0 and 4.0 mg/L had significant effects on the percent of germination, rooting speed, leaves water content, leaf fresh weight, ion leakage and root length. In the second experiment, the influence of digoxin at 0.25 and 0.5 mg/L and nano silica at 1 and 2 mM, and their combined applications with two levels of evapotranspiration-based (ETc) water stresses (consisting of 50% ETc and 75% ETc) under the climatic and soil conditions of the Intermountain West, USA on drought tolerance of Lolium perenne were studied. These biostimulants had significant effect on leaf nitrogen (N), and potassium (K) concentrations, visual rating, shoot height, cell membrane ion leakage ability, water retention, proline, chlorophyll index and carotenoids. In most of these attributes, all levels of nano silica, digoxin at 0.25 mg/L, nano silica at 1 or 2 mM) and the combination of these biostimulants appeared to be the most effective treatments. In the third experiment, abscise acid (s-ABA) and Glycine betaine (GB) and their combined applications under the same levels of drought as experiment two on perennial rye grass were studied. All treatments containing s-ABA and GB or their combination had significant effects on leaf concentrations of N, K, and chlorine (Cl), leaf chlorophyll a, b and a+b, proline and carotenoids, clipping percentage dry weight, turf visual rating, and shoot height. In the third experiment, the impact of digoxin and nano silica and their combinations with a wider range of concentrations than those used in Experiments 1 and 2, under 60% water deficiency on perennial ryegrass were studied under a greenhouse condition. In Experiment 3, nano silica (1 & 1.5 mM) and Digoxin (0.25 mgr/L) and their combination, increased tolerance of rye grass to drought stress.Keywords: Glycine Betaine, chlorophyll index, urban landscape, nano silica, carotenoids
