عنوان پایان‌نامه
ارزیابی انتقادی ایمانگرایانه از ویتگنشتاین متقدم
- رشته تحصیلی
- فلسفه دین
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی شماره ثبت: 2452ف;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78877;کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی شماره ثبت: 2452ف;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78877
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۵
- دانشجو
- امیرمسعود جهان بین
- استاد راهنما
- محمد رضا بیات
- چکیده
- ویتگنشتاین از تأثیرگذارترین فیلسوفان قرن بیستم بر فلسفه‌ی دین و الاهیّات است. او دو دوره‌ی فلسفی متمایز را از سرگذراند. نگاه او درباره‌ی باورهای دینی که برآمده از اقوال و احوال او است، محل تأمّل فیلسوفان دین تا به امروز بوده است. برخی محقّقان در ادبیّات فلسفه دین، سخنان او - به ویژه در دوره‌ی متأخّر – را دالّ بر نوعی ایمان‌گرایی دانسته‌اند. اما موضوع این پژوهش ارزیابی برداشت ایمانگرایانه از نگاه متقدّم است. در این پژوهش تلاش شده است که این مسأله‌ی اصلی بررسی و پاسخ داده شود که آیا برداشت ایمانگرایانه از ویتگنشتاین متقدّم موجّه و معقول است؟ بدین منظور، به شرح نظریّه‌ی محوریِ ویتگنشتاین متقدّم، یعنی نظریّه‌ی تصویری معنا، برگرفته از یادداشت‌های 1916-1918، رساله‌ی منطقی- فلسفی (1922)، و درس‌گفتاری درباره‌ی اخلاق (1929)، پرداخته، قرائت‌های مختلف آن را مطرح کرده‌ایم. نشان داده شده است که برداشت استعلایی و درمان‌گرایانه از نظریّه‌ی تصویری معنا، راه را برای برداشت ایمانگرایانه از ویتگنشتاین متقدّم باز می‌کند؛ در حالیکه طبق برداشت پوزیتیویستی چنین برداشتی بلاموضوع است. با توجّه به سایر احوال و اقوال او می‌توان حکم کرد که ویتگنشتاین متقدم، ضمن قائل شدن به هستی امر رازآمیز به نوعی ایمان‌ورزی حدّاقلّی قائل است. همچنین به انتقادات وارد بر این نگاه، بر فرض درستی برداشت ایمانگرایانه از ویتگنشتاین متقدّم، پرداخته شده است. در پایان نیز وجوه اشتراک و افتراق برداشت ایمانگرایانه از دوره متأخر با دوره متقدم بررسی شده است.
- Abstract
- Wittgenstein is one of the most influential philosophers on religion and theology in the twentieth century. He experienced two distinct philosophical periods in his life. His view about religious beliefs that emerged from his speeches and spiritual states, has been a point of reflection of religion philosophers after him. Some researchers in the relevant literature in the philosophy of religion, have considered his speeches- especially in the later period - to indicate a kind of fideism. But the subject of this study is to evaluate the fideism from his early period. The principle question to be answered is that “Is a fideistic reading from the early Wittgenstein justified?” To answer this question, the central theory of the early Wittgenstein, picture theory of meaning, has been investigated from his 1916-1918 notes, Tractatus Logico-Philosophicus (1922) and lectures on ethics (1929), besides different readings from that theory. It has been shown that based on two readings among the three, the transcendental and therapeutic ones, there is an open way to conclude a fideistic view from his sayings. Of course in its positivistic approach, such a reading is groundless. According to his other states and statements, it could be ruled that the early Wittgenstein, with respect to his belief in the existence of the mysterious, joins to a minimal fideism. Also some criticisms on this view, has been declared in addition to a brief introduction to the fideistic reading from his old period. Some similarities and differences between the two eras, regarding the fideism, are explained, too.
