عنوان پایان‌نامه
اثر بخشی آموزش مدل تلفیقی گاتمن -هیجان مدار بر کیفیت روابط زناشویی و احساس تنهایی زنان متاهل
- رشته تحصیلی
- مشاوره خانواده
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75921;کتابخانه دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی شماره ثبت: ع-2498
- تاریخ دفاع
- ۰۷ مهر ۱۳۹۵
- دانشجو
- فاطمه هاشمی گلپایگانی
- استاد راهنما
- مسعود غلامعلی لواسانی, یاسر مدنی
- چکیده
- چکیده هدف: این مطالعه جهت بررسی اثربخشی آموزش مدل گاتمن-هیجان مدار بر کیفیت رابطه زناشویی و احساس تنهایی زنان متاهل انجام زوج انجام گرفت. روش: این پژوهش به روش آزمایشی با طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را زنان متاهل مراجعه کننده به خانه سلامت محله تهرانسر منطقه 21 استان تهران می باشد. حجم نمونه پژوهش شامل 26 نفر از مراجعان به خانه سلامت بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. 13 نفر در گروه آزمایش و 13 نفر در گروه کنترل در نظر گرفته شد. در این پژوهش از دو پرسشنامه کیفیت ابعاد رابطه ادراک شده (PRQC) و مقیاس کوتاه احساس تنهایی اجتماعی و هیجانی بزرگسالان (SELSA-S ) استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیری داده های پژوهش می توان گفت که آموزش مدل تلفیقی گاتمن-هیجان مدار موجب افزایش معنادار کیفیت رابطه زناشویی و تمام شش خرده مقیاس های آن (رضایت، اعتماد، تعهد، شوق و شور جنسی، صمیمیت و عشق) در گروه آموزش شده است، در حالی که این افزایش در گروه کنترل مشاهده نشد. همچنین یافته های پژوهش نشان داد که نمرات احساس تنهایی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری داشته است. نتیجه-گیری: می توان از آموزش مدل تلفیقی گاتمن و رویکرد هیجان مدار برای بهبود کیفیت رابطه زناشویی و کاهش احساس تنهایی زنان متاهل استفاده کرد. واژگان کلیدی: مدل تلفیقی رویکرد هیجان مدار و گاتمن، کیفیت رابطه زناشویی، احساس تنهایی.
- Abstract
- Abstract The aim of this study was to evaluate the effectiveness of integrated model of “Gottman & Emotionally Focused approach” on marital relationship quality and feeling of loneliness in married women. The Quasi-experimental design with pre-test, post-test and control group was used. The study population of married women referred to the health center Tehransar neighborhood of Tehran city were selected using Convenience Sampling method. The sample consisted of 26 volunteers in two groups, including an experimental (n = 13) and a control (n = 13) groups. The experimental group received 10 sessions of training received “Gottman & Emotionally Focused approach”. The All participants were asked to complete the Perceived Relationship Quality Components (PRQC) questionnaire and Social and Emotional Loneliness Scale for Adults (SELSA-S). The results of analysis of pre-test and post-test showed that the integrated model of Gottman and Emotionally Focused approach increased the marital relationship quality and decreased the feeling of loneliness in married women. Keywords: integrated model of Gottman & Emotionally Focused approach, marital relationship quality, loneliness feeling.
