عنوان پایان‌نامه
حمایت از محیط زیست در مخاصمات مسلحانه با نگاه ویژه به کنوانسیون ممنوعیت استفاده نظامی از تکنیک های تغییر دهنده
- رشته تحصیلی
- حقوق بین الملل
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP2411;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 41996
- تاریخ دفاع
- ۰۶ مهر ۱۳۸۸
- دانشجو
- نیما کیان ارثی
- استاد راهنما
- فضل اله موسوی
- چکیده
- تجلّی اقدامات حقوق بین الملل برای حفظ محیط زیست در مخاصمات مسلّحانه را می توان در منابع عمده حقوق بین الملل، یعنی معاهده و عرف مشاهده کرد. معاهدات مرتبط به دو دسته معاهداتی که به صورت جانبی به این موضوع می پردازند، و معاهداتی که با هدف صرف این حمایت تدوین شده اند، تقسیم می شوند. علی رغم کثرت و تنوّع معاهدات دسته نخست، معاهدات دسته دوم شامل چهار سند، یعنی کنوانسیون 1977 اِنمود، پروتکل اول الحاقی 1977، کنوانسیون 1980 سلاح های متعارف (به ویژه پروتکل سوم) و نیز اساسنامه دیوان بین المللی کیفری 1998 می باشند. دهه 1970 نیز شاهد ظهور تدریجی دو قاعده عرفی یعنی منع ایراد خسارت بی جهت یا عامدانه و بدون ضرورت نظامی موّجه و نیز ممنوعیّت ایراد خسارات جانبی مفرط به محیط زیست بوده است. از بین اسناد مذکور کنوانسیون ممنوعیّت استفاده نظامی یا هرگونه استفاده خصمانه دیگر از تکنیک های تغییردهنده محیط زیست، موسوم به اِنمود، اولین سند تخصّصی ناظر به حفظ محیط زیست در مخاصمات مسلّحانه است که ممنوعیّت را مشروط به استفاده از این فنون برای اهداف نظامی یا خصمانه، ورود خسارت به یک دولت عضو و بر جای گذاری اثری گسترده، پایدار یا شدید می داند. اجلاسیه های بازنگری 1982 و 1992 حاکی از قوّت و استحکام کنوانسیون است، هرچند که مواردی مانند آستانه تخریب و نحوه حل اختلاف نیازمند بازنگری می باشند.
- Abstract
- Abstract The manifestation of measures taken by international law to protect the environment during armed conflicts can be seen in two of the main sources of international law – namely, treaties and customary law. The relevant treaties have been divided into treaties dealing indirectly with this issue and those specifically codified for pursuing this purpose. Despite the diversity and multiplicity of the former treaties, the latter treaties have only four documents: ENMOD Convention 1977, Additional Protocol )I( 1977, the Certain Conventional Weapons Convention 1981 (particularly, Protocol III) and finally the Statue of the International Criminal Court 1998. 1970s saw the gradual appearance of two customary rules, i.e., Prohibition of Excessive Collateral Damage to the Environment and the Prohibition of Wanton Destruction of the Environment. Among the aforementioned documents, the Prohibition of Military or Any Other Hostile Use of Environmental Modification Techniques Convention, known as ENMOD, is the first specialized document overlooking the protection of the environment during armed conflicts. This document defines prohibition as using these techniques for hostile or military purposes that cause damage to a member party and inflict widespread, severe or long-lasting damage. Although some cases such as the threshold of damage and settlement of disputes demand further revisions, review conferences of 1982 and 1992 signify stability and influence of the convention.
