عنوان پایان‌نامه
طراحی زیرمحله پیش قدم در شهر تبریز برای تقویت تعاملات اجتماعی
- رشته تحصیلی
- مهندسی معماری
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 11508;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 77281;کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 11508;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 77281
- تاریخ دفاع
- ۲۷ تیر ۱۳۹۵
- دانشجو
- نسیم حامد
- استاد راهنما
- علیرضا عینی فر
- چکیده
- هدف دانش معماری ایجاد زمینه ای مناسب برای ارتقای کیفیت زندگی می باشد. حصول به این هدف نیازمند درکی صحیح از انسان به عنوان موجودی اجتماعی است. استعدادهای انسان در انس با دیگران شکوفا شده و ارزش هایش ارتقا می یابد. در این پژوهش اعتلای تعاملات و روابط انسانی عامل پیشرفت زندگی فردی و اجتماعی تلقی شده است. در شهرهای سنتی ایران لایه های زندگی از فضای خلوت شخصی تا فضاهای گسترده اجتماعی دارای سلسله مراتبی روشن بود و عبور از مسیرهای ارتباطی با نظم و سکانس های فضایی پی در پی از اتاق شروع شده و با عبور از حیاط به هشتی، دربند، برزن، کوچه، راسته بازار تا میدان اصلی شهر ادامه می یافت. این حرکت پیوسته به تفکیک قلمروهای مکانی، تنظیم روابط اجتماعی و حتی احساس امنیت ساکنان یک شهر کمک می کرد. سرعت حرکت در محل هم پوشانی لایه ها، در سه مقیاس خرد، میانه و کلان، آگاهانه کاسته می شد و گاه به سکون می رسید تا بستر رفتاری مناسبی برای تعاملات اجتماعی فراهم آید. مکان هایی چون حیاط در مقیاس خانه (برای تعامل افراد خانواده)، مرکز محله (برای تعامل همسایگان) و میدان در مقیاس شهر (برای تعامل ساکنین شهر) پیوندهای اجتماعی-فضایی زندگی شهر را فراهم می آوردند. معماری عصر حاضر در پی تمامی موفقیت ها و شکست هایی که داشته به نحوی مطلوب ابعاد فردی انسان را دربرگرفته و آنچه بازمانده اغلب ابعاد اجتماعی این موجود بوده است. مسلما پاسخگویی به نیازهای فردی انسان تواما با تعاملات اجتماعی در ابعاد خانواده، همجواری، محله و حتی ابعاد گسترده تر، انسان را به سمت کمال میل خواهد داد. لذا همان گونه که نمی توان فرد را جدای از ارتباطات اجتماعی اش در نظر گرفت، یک فضای مسکونی نظیر خانه نیز بدون ارتباط با فضاهای همجوارش (مسکونی یا غیرمسکونی) نمی تواند شرایط کاملی را برای تعالی انسان فراهم آورد. بنابراین خانه باید با خانه های همجوارش و سپس در حوزه ای بزرگتر چون محله تعریف گردد. این تحقیق بواسطه ماهیت خود در زمره پژوهش های کیفی قرار می گیرد که با بررسی متون و نظریه های مربوط به تعاملات اجتماعی، سعی در استخراج عوامل تاثیرگذار بر اجتماع پذیر فضاها دارد و در ادامه به شناخت پیشینه مسکن در تبریز می پردازد تا ضمن ارائه این مطالب ساختار فضایی نهفته و الگوهای آنها را که بر اساس فرهنگ مردم منطقه شکل گرفته، استخراج نماید و پس از تحلیل مصداق ها رهنمودهایی دست یافته شده در سه مقیاس کلان (زیرمحله)، میانه (مجموعه مسکونی) و خرد (واحد مسکونی) ارائه خواهد شد؛ که این رهنمودها خود در طرح نهایی پژوهش اعمال گشته اند
- Abstract
- The goal of architectural planning ond design is providing a proper context for a better quality of life. Attaining to this goal needs a better understanding of social aspects of human life. Human talents and values enhance with social interaction and relationship to others. In this research, high level of social interaction and mutual relations are regarded as a progress and positive value in human social life in an urban context. In Iranian traditional cities the layers of urban life, from personal space to social spaces, have contained a clear hierarchy. The sequences of spaces were started from the internal private spaces of houses, such as room, and extended to the external spaces of yard and the vestibule, porch and the alley and the bazar up to the main square of the city. These spaces were interwoven with in-between spaces of different scales. This hierarchy of continues movement, helped the division of spatial territories, the order of social relations, and even the sense of security among residents. Movement speed in overlap place of layers decreased in three small, middiling, enormous scales and stopped to cause suitable place for social interactions. Places such as yard in home scale (for family member's interaction), neighbourhood center (for neighbour's interaction) and city square in the city scale (for interaction of city residents) caused socio-spatial relationships. New age of Architecture even with its all success and failures proper individual dimensions of human and what mostly remaind and failed is social dimensions of this man. Certainly answering to individual needs of human with social interaction in family dimensions, vicinity, quarter and even wider dimensions will lead human to perfection. So how man can't be considered without social interaction. A residential areas such as houses also can't cause perfection situation for human promotion and elevation without relation with neighbouring places(residential or non ). So that house should be define with neighbouring house and then in wide domain.This research classified as quality category because of its bases and with evaluation of texts and theories based on social communication tries to get effective factor on spatial sociality and goes on to understanding the history of house and residents in Tabriz and presenting hidden spatial structure subjects and get their patterns which are based on culture of people in region and after analyzing reseons that achived guidance will present in three, enormous( sub quarter), middle (residential complexes) and small (residential units).guidences themselves are used in final design of research. Key words: Neighbour's social interactions- The Ghazan Daghi district of tabriz- Social houses -Sociofugal spaces
