عنوان پایان‌نامه
برنامه ریزی توریسم پایدار با استفاده از براورد اسایش اقلیمی با تاکید بر مدلهای تغییر اقلیم منطقه مورد مطالعه استان گیلان
- رشته تحصیلی
- محیط زیست - برنامه ریزی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده محیط زیست شماره ثبت: ENV 1475;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76538;کتابخانه دانشکده محیط زیست شماره ثبت: ENV 1475;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76538
- تاریخ دفاع
- ۲۸ شهریور ۱۳۹۵
- دانشجو
- وحید نیک زاد
- استاد راهنما
- احمد نوحه گر, محمدجواد امیری
- چکیده
- امروزه صنعت گردشگری یکی از امیدبخش‌ترین فعالیت هایی است که از آن به‌عنوان گذرگاه توسعه یاد می‌کنند. اقلیم و گردشگری وابستگی زیادی به یکدیگر دارند، به‌گونه‌ای که دارا بودن شرایط مطلوب اقلیمی جزء مزیت‌ها و توان‌های بالقوه برای گردشگری محسوب می‌شود و اغلب مسافران در انتخاب مکان و زمان سفر به شرایط آب‌وهوایی توجه می‌کنند. بیان شرایط اقلیم آسایشی معمولاً با شاخص‌هایی بیان می‌گردد که در آن مجموعه‌ای از عناصر هواشناختی و انسانی و محیطی دخالت داده می‌شود. این شاخص‌ها داده‌های اقلیمی را به شکلی ارائه می‌کنند که نشان‌دهنده واکنش افراد به شرایط آب‌وهوایی است و در طبقه‌بندی عددی، درجاتی را از بسیار مناسب تا بسیار نامناسب در برمی‌گیرند. این شاخص‌ها تفسیر تأثیرات پیچیده عناصر جوی را از آسایش انسان آسان‌تر می‌کنند و امکان مقایسه مکان‌های مختلف را از دیدگاه اقلیم آسایشی فراهم می‌آورند. در این تحقیق با توجه به بررسی‌های انجام‌شده روی 10 ایستگاه استان گیلان در ماه‌های مختلف سال می‌توان چنین نتیجه گرفت که بهترین ایستگاه به لحاظ اقلیم گردشگری ایستگاه منجیل می‌باشد که میانگین شاخص اقلیم گردشگری آن نسبت به دیگر ایستگاه‌ها بیشتر است و همچنین نامناسب‌ترین اقلیم گردشگری در بین ایستگاه‌ها مربوط به ایستگاه رشت می‌باشد. در بین ماه‌ها نیز بهترین ماه به لحاظ اقلیم گردشگری ماه می است، که برابر با اردیبهشت‌ماه می‌باشد و همچنین نامناسب‌ترین ماه ازلحاظ اقلیم گردشگری ماه نوامبر است. به‌طورکلی می‌توان چنان نتیجه گرفت که استان گیلان در فصل گرم سال به‌خصوص در ماه اردیبهشت دارای شرایط مطلوب به‌منظور فعالیت‌های توریستی می‌باشد و بهترین منطقه استان به لحاظ اقلیم توریسم جنوب و غرب آن می‌باشد، که شامل ایستگاه‌های منجیل، دیلمان، آستارا و تالش است. همچنین با استفاده از مقادیر به‌دست‌آمده از نرم‌افزارهای LARS-WG و SPSS پیش‌بینی می‌گردد که، در دوره سال‌های 2030-2011، همچنان ماه می ازلحاظ گردشگری ایده آل ترین ماه است و ماه‌های نوامبر، دسامبر و ژانویه نیز ماه‌هایی هستند که در اکثر ایستگاه‌ها وضعیت نامناسبی ازنظر شاخص اقلیم گردشگری دارند. می‌توان از یافته‌ها چنین نتیجه گرفت که ازنظر اقلیم گردشگری ایستگاه لاهیجان بهترین ایستگاه در طول 12 ماه است و همچنین نامناسب‌ترین ایستگاه ازنظر اقلیم گردشگری ایستگاه رشت خواهد.
- Abstract
- The tourism industry is one of the promising activities, which is known as development pathway. Climate and tourism are very much dependent on each other, in a way that having favorable climate conditions are considered as tourism advantages and potentials and most of the tourists pay attention to weather conditions in choosing place and time of travel. Climate comfort conditions are usually expressed with indexes in which a set of meteorology, human, and environmental components are engaged. The indexes represent the climate data so that they show the reaction of people to weather conditions and include grades from ‘most suitable’ to ’least suitable’ in numerical taxonomy. Furthermore, these indexes make the interpretation of complex atmospheric elements easier than that of human comfort and provide the opportunity to compare different places from comfort climate perspective. In this study, according to analyzing 10 stations in Gilan province, Iran, in different months of the year, it is suggested that the most suitable station is Manjil in terms of tourism climate, where its tourism climate index mean is higher than other stations. On the other hand, the least suitable tourism climate among the stations is Rasht station. May is the best month in terms of tourism climate among the other months while November is the worst one. Overall, it can be concluded that Gilan Province has the most favorable conditions for tourism activities in the warm season of the year, especially May. The best locations in terms of tourism climate are its south and west parts including stations as Manjil, Deylaman, Astara, and Talesh. It is predicted that during the years of 2011 to 2030, May is the ideal month in terms of tourism by using the values obtained from LARS-WG and SPSS software, while November, December, and January are months having unsuitable tourism climate conditions. The results indicate that Lahijan station is the best station in terms of tourism climate during the 12 months of a year while Rasht station is the least suitable tourism climate station. Keywords: Tourism, climate comfort, climate change, TCI Index, LARS-WG
