عنوان پایاننامه
بررسی دانش های غیر ادبی در رمان میل به جاودانگی اثر کاترین دوفور
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات فرانسه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/2017;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78148;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/2017;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78148
- تاریخ دفاع
- ۱۷ دی ۱۳۹۵
- دانشجو
- سیف اله رمضانی
- استاد راهنما
- اسفندیار اسفندی
- چکیده
- آثار و نوشته های تخیلی، به ویژه رمان ها، حامل ارجاعاتی به دانش های غیر ادبی همانند دانسته های علمی، فن آوری، فلسفی و هنری و غیره می باشند. در دوره ای پانزده ساله، با پیدایش و گسترش نقد اپیستمیک روابط بین دانش و نوشته های تخیلی بیش از پیش به سمت مبادلات گفتمانی سوق یافته است. این رساله، بر آن است تا با اتخاذ روشی مناسب، مواردی همچون تحلیل دانش های غیر ادبی یا بطور ویژه حضور علوم مختلف در رمان میل به جاودانگی اثر کاترین دوفور، را بررسی نماید. این امر کمک خواهد کرد تا نقش علم را به عنوان ابزاری ادبی همانند روایت گری و گره اندازی و گره گشایی در داستان و پی رنگ سازی داستانی مطالعه نماییم. همچنین، تأیید حضور یک دانش گنجانده شده در ادبیات یا به عبارتی یک دانش نقل شده به واسطه ابزارهای ادبی و یا حتی دانش های منضم به تار و پود زیبایی شناختی یک متن، مستلزم دو گزاره می باشد: ابتدا گزاره اپیستمیک و در ادامه گزاره متنیّت؛ که اگرچه به طرز غیر قابل باوری به یکدیگر وابسته اند امّا می توان به طور مستقل آن ها را مورد مداقه و مطالعه قرار داد.
- Abstract
- Les œuvres de fiction, et tout particulièrement les romans, contiennent très souvent des références à des savoirs non littéraires (scientifiques, techniques, philosophiques, artistiques, etc.). Depuis une quinzaine d’années, avec l’apparition et le développement de l’épistémocritique, les rapports entre savoirs et œuvres de fiction sont davantage abordés en termes de transferts discursifs. Ce projet de recherche vise à adopter une démarche qui anime ces études : analyser les savoirs non littéraires présents, plus précisément les sciences, dans le goût de l’immortalité de Catherine Dufour pour éclairer ce fait que la science y est utilisée comme instrument de la narration. Aussi admettre que la présence d’un savoir transféré dans la littérature, ou bien traduit en termes littéraires, ou même greffé tel quel au tissu esthétique d’un texte, revient à reconnaître l’existence de deux instances, l’une épistémique et l’autre textuelle, manifestement associées, mais analysables indépendamment l’une de l’autre. Mots clés : science-fiction, épistémocritique, discours scientifique, modalité épistémique