عنوان پایان‌نامه
بررسی فونستیک و تنوع زیستی قبیله Harpalini Bonelli, ۱۸۱۰ (Coleoptera :Carabidae) در شهرستان طالقان، استان البرز
- رشته تحصیلی
- زیست‌شناسی-علوم جانوری- بیوسیستماتیک جانوری
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس علوم شماره ثبت: 6353;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 77164;کتابخانه پردیس علوم شماره ثبت: 6353;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 77164
- تاریخ دفاع
- ۲۸ شهریور ۱۳۹۵
- دانشجو
- محمدمهدی سالاری
- استاد راهنما
- مرجان سیدی
- چکیده
- بزرگ‌ترین قبیله سوسک‌های خاک زی Harpalini (Coleoptera: Carabidae) است. این قبیله که بیش از 240 جنس و در حدود 19 هزار گونه را شامل می‌شود در تمام مناطق جغرافیایی جهان پراکنده است. سوسک های Harpalini از لحاظ تاکسونومی بسیار متنوع هستند، عموماً فراوانی بالایی در محیط و انعطاف‌پذیری بالا نسبت به متغیرهای محیطی دارند. به منظور بررسی قبیله Harpalini، طی دو سال (1394 و 1393) از سوسک‌های خاک زی در پنج ایستگاه متفاوت حوزه آبخیز طالقان استان البرز نمونه‌برداری به صورت کمی و کیفی با روش تلفیقی یا منظم- تصادفی انجام شد. خط ترانسکت (مسیر نمونه برداری) به طور منظم و نقاط نمونه گیری بر روی ترانسکت به طور تصادفی انتخاب شدند. در هر بار نمونه برداری در هر ایستگاه 10 عدد کوادرات 4×4 پرتاب شد. نمونه ها با روش هایی مانند جمع آوری با دست، تله‌های گودالی، زیرورو کردن سنگ‌ها و چوب‌ها، جمع‌آوری و الک کردن خس و خاشاک، فرو بردن گیاهان به درون آب، حفاری در پایه گیاهان، پاشیدن آب بر زمین، تور زدن پوشش گیاهی، نمونه‌برداری با چراغ‌قوه، تله نوری و الک-کردن کمپوست باغ جمع‌آوری شدند. در نتیجه 22 گونه شناسایی گردید. چهار گونه مشخص‌شده با ستاره (*) برای ایران گزارش جدید هستند.Acinopus laevigatus Menetries, 1832; Anisodactylus binotatus (Fabricius, 1787); Dixus eremita Dejean, 1825; D. infans (Abeille, 1909)*; D. obscurus (Dejean, 1825); D. semicylindricus (Piochard De La Brulerie, 1872); Harpalus honestus (Dufischmid, 1812); H. laevipes Zetterstedt, 1828*; H. metallinus Menetries, 1836; H. oblitus Dejean, 1829; H. punctatostriatus Dejean, 1829*; H. rubripes (Dufischmid, 1812); H. rufipes (Degeer, 1774); H. saxicola Dejean, 1829; H. serripes (Quensel, 1806); Ophonus ardosiacus (Lutshnik, 1922)*; O. subquadratus (Dejean, 1829); O. diffinis (Dejean, 1829); Penthus tenebrioides (Waltl, 1838); Stenolophus abdominalis persicus Mannerheim in Chaudoir, 1844; S. discophorus (Fischer, 1823); S. mixtus (Herbst, 1784).تنوع و فراوانی این سوسک ها و تغییرات آن ها در هر نمونه برداری با استفاده از شاخص های تنوع-گونه ای شانون-وینر، غنای گونه ای مارگالف، غالبیت سیمپسون و یکنواختی پیلو مورد بررسی قرار گرفت. روند شاخص های غنای گونه ای و شاخص تنوع شانون تا نمونه برداری چهارم صعودی بوده است اما در نمونه برداری پنجم کاهش داشته است. از این نظر ایستگاه آسکان بالاترین کران را نشان داد و به ترتیب در ایستگاه های جزینان، سد و نویز میزان این شاخص ها کم شد. شاخص های سیمپسون و یکنواختی پیلو در نخستین نمونه برداری کمترین میزان خود را نشان دادند بعد از آن سیر صعودی داشته است اما میزان این شاخص ها در نمونه برداری های سوم و هشتم نیز کاهش یافت. نویز کمترین میزان شاخص های یکنواختی و غالبیت را داشت. این شاخص ها در ایستگاه های جزینان و سد تقریبا برابر بود. بالاترین میزان این شاخص ها به دو ایستگاه آسکان و ورکش اختصاص یافت.
- Abstract
- Harpalini (Coleoptera: Carabidae) is the largest tribe of carabid beetles. This tribe containing over 240 genera, subgenera and approximately 19000 species distributed in every biogeographic regions of the world. Harpalini is taxonomically diverse, generally abundant in the field, and demonstrates ecological preferences and a flexible set of responses to environmental factors. In order to investigation of Harpalini, two- year (2013-2015) quantitative and qualitative samplings from ground beetles in five different stations of Taleghan Watershed, Alborz Province were carried out. In each sampling, and within the first to a permanent vertical transects, samples collected by using quadrats. Specimens were collected by hand, pitfall trapping, turning logs and stones, raking or sifting the leaf litter, treading vegetation into water, digging at the base of plants, pouring water over ground, sweeping the vegetation, collecting with a head lamp or torch, light trapping, sifting garden compost, and turning drift shore material. Thereupon, 22 species were isolated and identified. Four species marked with asterisk (*) are new records for Iran. Acinopus laevigatus Menetries, 1832; Anisodactylus binotatus (Fabricius, 1787); Dixus eremita Dejean, 1825; D. infans (Abeille, 1909)*; D. obscurus (Dejean, 1825); D. semicylindricus (Piochard De La Brulerie, 1872; Harpalus honestus (Dufischmid, 1812); H. laevipes Zetterstedt, 1828*; H. metallinus Menetries, 1836; H. oblitus Dejean, 1829; H. punctatostriatus Dejean, 1829*; H. rubripes (Dufischmid, 1812); H. rufipes (Degeer, 1774); H. saxicola Dejean, 1829; H. serripes (Quensel, 1806); O. ardosiacus (Lutshnik, 1922)*; Ophonus subquadratus (Dejean, 1829); O. diffinis (Dejean, 1829); Penthus tenebrioides (Waltl, 1838); Stenolophus abdominalis persicus Mannerheim In Chaudoir, 1844; S. discophorus (Fischer, 1823); S. mixtus (Herbst, 1784).Changes in the abundance and diversity of Harpalini among samplings and stations by using the Shannon-Wiener index of diversity, species richness of Margalef, dominance of Simpson and evenness of Pielou were measured. Highest value of species richness and Shannon diversity recorded in 10Th sampling and in the Askan. The maximum amount of Pielous evennes and Simpson dominance index are reported in the fifth sampling and in the Askan.
