عنوان پایان‌نامه
بوطیقای اجتناب در کتاب پوست انداختن اثر پیر برگونیو
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات فرانسه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1967;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76268;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1967;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76268
- تاریخ دفاع
- ۱۶ شهریور ۱۳۹۵
- دانشجو
- فهیمه داوری تنها
- استاد راهنما
- اسفندیار اسفندی
- چکیده
- پوست انداختن یکی از نخستین مجلدهایی است که مجموعه عظیم آثار پیر برگونیو را تشکیل می دهد. مولف این کتاب را در سالهای 1990 و پس از جدایی خود از جریان مارکسیسم به چاپ رسانده است. و دقیقا در این کتاب، مولف به مسئله گرایش خود به مارکسیسم و سرخوردگی برخاسته از این گرایش در طول زمان که منجر به جدایی نهایی وی از مارکسیسم می شود، می پردازد. از اینرو می توان گفت که پیش از همه، پوست انداختن در پس وحدت موضوعی اثر به شمار می رود. با اینحال، تمامی سطوح متن این مهم را بازتاب می دهند. در واقع، به عنوان یک موضوع، پوست انداختن حکایت صیرورت از رهگذر تقابل میان تضاد هاست، درست همانگونه که تصویر که نویسنده از خود ارائه می دهد در تقابل شور و سرخوردگی مارکسیستی وی تعریف می شود. به همین صورت، سبک نوشتاری و ساختار روایی اثر از رهگذر تقابل شیوه های ادبی متفاوت تعریف می شوند. مشاهده این امر، ما را به سوی گرته برداری از ساختار کتاب در انجام این تحقیق سوق داد: در واقع، پوست انداختن را می توان در قالب واژه صیرورت خلاصه نمود. در برابر چنین ساختار پویایی، خود را وادار به پردازش اثر در قالب یک کل یافتیم؛ زیرا، روش دیالکتیکی نویسنده در رو به رو ساختن و واپس زدن نهایی تضاد ها مطالعه قسمتی خاص از متن را به صورت جداگانه غیر ممکن ساخته است. به همین دلیل، با اتخاذ رویکردی کل گرایانه، تصمیم بر تحلیل اثر به عنوان یک کل گرفتیم. به منظور تعریف صیرورت که اغلب اوقات نویسنده از نامیدن آن خودداری نموده است، تحقیق حاضر نام بوطیقای اجتناب را برخود گرفته است. بدین صورت، با تکیه بر برهان حضور به عنوان ردپای عدم حضور، تصمیم بر تحلیل اجزای تشکیل دهنده موجود لایه های موضوعی، سبک شناسی و روایی اثر گرفتیم تا از این رهگذر نبود اجزایی را که می توانستند در این کل به کار روند، اما کنار گذاشته شده اند را آشکار سازیم.
- Abstract
- La Mue est un des tous premiers livres qui constituent l’œuvre abondante de Pierre Bergounioux. L’auteur publie ce livre dans les années 90, après la rupture avec sa grande période marxiste. Et c’est précisément de sa ferveur préalable pour le marxisme qui au fur à mesure s’érige en un sentiment de désenchantement amenant sa rupture ultérieure avec le marxisme, dont traite l’auteur. Donc, La Mue serait avant tout le thématique du livre, mais encore le dénominateur commun de toutes les couches textuelles ; car, ce n’est jusque plans stylistique et narratologique du texte qui rendent compte de ce phénomène. En effet, comme thématique, La Mue est le récit du devenir à partir de la confrontation des opposés, tout comme l’image auctorielle se précise au croisement de la ferveur et du désenchantement marxiste. De même, le style et le dispositif narratif se caractérisent par la même tension qui s’établit entre l’emploi simultané des couples d’opposés. Partant de ce constat, pour faire cette étude, nous avons pris le parti de modéliser le plan même du livre ; c’est que dans La Mue, tout se définit en termes de devenir. Face à un tel dynamisme, nous nous sommes retrouvés réduit à aborder le texte comme un tout, car la démarche dialectique de l’auteur à faire confronter des opposés pour ensuite les dépasser rend impossible à isoler un moment du texte. Ainsi, dans une démarche totalisante, nous avons procéder par modéliser le texte comme un tout. Et précisément pour définir ce devenir que le plus souvent l’auteur ne dénomme pas que cette étude se veut être la poétique de l’évitement. Ainsi, partant du postulat de la présence comme la trace de l’absence, nous nous proposons d’analyser les composantes actuelles des plans thématique, stylistique et narratologique du texte pour donner à voir l’absence de ses composantes possibles.
