عنوان پایان‌نامه
تاثیر خستگی عملکردی عضلات ناحیه مرکزی بدن در ریتم اسکاپولوهومرال ورزشکاران والیبالیست مرد دانشگاهی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 1304;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76243;کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 1304;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76243
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۵
- دانشجو
- یحیی تلخابی
- استاد راهنما
- فواد صیدی
- چکیده
- مقدمه: آسیب‌های شانه در ورزشکاران و خصوصاً بازیکنان والیبال ازجمله آسیب‌های رایج محسوب می‌شوند. یکی از مهم‌ترین عوامل خطر شناخته شده در بروز چنین آسیب‌هایی، تغییر در هماهنگی حرکتی میان کتف و مفصل گلنوهومرال می‌باشد که تحت عنوان ریتم اسکاپولوهومرال شناخته می‌شود. مطالعات دریافته‌اند که خستگی عضلات ناحیه شانه می‌تواند منجر به تغییر در این ریتم گردد. از سوی دیگر محققان نشان داده‌اند میان ثبات ناحیه مرکزی بدن با عملکرد و آسیب اندام‌های تحتانی و فوقانی ارتباط قابل‌توجهی وجود دارد. لذا با توجه به این نکته که خستگی ناحیه مرکزی بدن موجب کاهش ثبات این ناحیه و تغییرات کینماتیک در اندام تحتانی شده است، به نظر می‌رسد خستگی در این ناحیه بتواند بر کینماتیک مفاصل اندام فوقانی ازجمله مفصل اسکاپولوتوراسیک مؤثر بوده و در پی آن ریتم اسکاپولوهومرال را دچار تغییر نماید. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خستگی عملکردی عضلات ناحیه مرکزی بدن بر ریتم اسکاپولوهومرال ورزشکاران والیبالیست مرد دانشگاهی بود. روش‌ها: آزمودنی‌های شرکت‌کننده در این تحقیق را 30 والیبالیست مرد دانشگاهی تشکیل می‌دادند که به‌صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌های هر دو گروه در اندازه‌گیری‌های پیش‌آزمون که شامل اندازه‌گیری ریتم اسکاپولوهومرال در زوایای 45، 90 و 135 درجه ابداکشن بازو در صفحه فرونتال بود، شرکت کردند. اندازه‌گیری ریتم اسکاپولوهومرال با استفاده از اینکلاینومتر و ژیروسکوپ صورت می‌گرفت. گروه تجربی در این تحقیق بعد از پیش‌آزمون، در یک پروتکل تمرینی شرکت کردند که با هدف خسته کردن عضلات ناحیه مرکزی بدن طراحی شده بود. این پروتکل شامل 6 تمرین مختلف بود که به‌طورکلی 24 دقیقه به طول می‌انجامید. پس از اجرای تمرینات، مجدداً اندازه‌گیری‌های مربوط به ریتم اسکاپولوهومرال در سه زاویه در مرحله پس‌آزمون صورت گرفت. از آزمون‌های تی زوجی و تی مستقل به‌منظور تجزیه‌وتحلیل آماری داده‌های تحقیق برای بررسی اختلاف‌های درون‌گروهی و برون گروهی استفاده گردید. سطح معناداری نیز در این تحقیق 95 درصد (05/0??) در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که ریتم اسکاپولوهومرال در سه زاویه 45، 90 و 135 درجه ابداکشن بازو به دنبال خستگی عضلات ناحیه مرکزی، میان پیش‌آزمون و پس‌آزمون در هر دو گروه تجربی و کنترل اختلاف معنادار نشان نداد (05/0P>). همچنین اختلاف میان این متغیر بین گروه تجربی و کنترل در هر سه زاویه معنادار نبود (05/0P>). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این تحقیق می‌توان گفت خستگی عضلات ناحیه مرکزی بدن تأثیر معناداری بر ریتم اسکاپولوهومرال والیبالیست‌های مرد دانشگاهی ندارد. لذا به نظر می‌رسد اجرای تمریناتی که منجر به خستگی این ناحیه از بدن شوند، نمی‌تواند تأثیر آنی بر کینماتیک استخوان کتف داشته باشد. از‌این‌رو می‌توان بدون نگرانی از تغییر آنی در کینماتیک استخوان کتف و آسیب‌های احتمالی به‌دنبال این تغییر، اجرای تمرینات ناحیه مرکزی بدن را به مربیان و بازیکنان پیشنهاد نمود.
- Abstract
- Shoulder injuries are the most common injuries among athletes, particularly among volleyball players. One of the most important risk factors for such injuries is impairment in scapulohumeral rhythm (SHR) that is known as the co-ordination between scapula and glenohumeral joint. Studies indicated that shoulder muscles fatigue may alter SHR. Furthermore, it is believed that there is a link between core stability and performance of upper and lower extremities and injury occurrence in these regions. Given that the occurrence of fatigue in core muscles may reduce stability of this area and change the kinematics of lower limbs, it is hypothesized that core muscles fatigue can affect the kinematics of upper limbs and results in altered SHR. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of core muscles functional fatigue on scapulohumeral rhythm in collegiate male volleyball players. There were two groups in this study including experimental and control groups that each randomly consisted of 15 male players. Pre-test measurements included evaluation of scapulohumeral rhythm in 45, 90 and 135 degrees of humeral abduction and these measurements were assessed using an inclinometer and a gyroscope. Experimental group performed an exercise protocol designed for inducing fatigue in core muscles which had 24 minute duration and 6 exercises. Then, the post-test measurements in 3 defined degrees were assessed again. A paired T-test was used for within group differences and an independent T-test was used for between group differences. The level of significance was considered 95 percent (??0.05). The results indicated that there were no significant differences within and between groups in SHR in 45, 90 and 135 degrees of humeral abduction after core muscles fatigue (p>0.05). Given to the results of this study, it can be noted that core muscles fatigue has no significant effect on SHR of collegiate male volleyball players. Therefore, it is appeared that performing
