عنوان پایان‌نامه
بررسی مقایسه ای آموزهای توحید و معاد در اسلام و آیین سیک
- رشته تحصیلی
- مطالعات شبه قاره هند
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده مطالعات جهان شماره ثبت: IN26 333 1395;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76096;کتابخانه دانشکده مطالعات جهان شماره ثبت: IN26 333 1395;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76096
- تاریخ دفاع
- ۲۴ شهریور ۱۳۹۵
- دانشجو
- احمدرضا گواهی
- استاد راهنما
- حشمت السادات معینی فر
- چکیده
- پژوهش پیش رو به این می پردازد که پاسخ دین اسلام و آیین سیک به عنوان دو دین که داعیه ی هدایت بشری را دارند به دو سوال بنیادین انسان، یکی از مبدا هستی و دیگری از معاد چیست؟ توحید در اسلام رأس عقاید است. علمای اسلام بر مبنای تعلیمات قرآن و احادیث معصومین، در یک تقسیم بندی توحید را در چهار شکل دسته بندی کرده اند: توحید در ذات؛ توحید درصفات؛ توحید در افعال؛ توحید در عبودیت. خدا و مفهوم یگانگی، مفهوم محوری و گرانیگاه عقاید سیک محسوب می شود. کتاب مقدس سیک ها "گورو گرنت صاحب" با مفهوم "اِک-اونکار" آغاز می شود؛ یعنی تنها یک خدا وجود دارد. خدا در آیین سیک خالق است که "کارتا-پوراک" خوانده می شود. او جهان را خلق کرد بدون ماده ی اولیه برای اولین بار آفرید همانطور که در اسلام به این مهم تاکید می شود با استفاده از واژه هایی چون "خالق" ، "مبدع"، "مبدأ"، "باریء"، "جاعل" برای نامیدن خداوند متعال. البته بین توحید اسلامی و سیک اختلاف هایی نیز وجود دارد. معاد یکی از اصول اسلام و از شروط مسلمانی است که اگر کسی منکر این اصل شود از دایره ی مسلمانی خارج است؛ همگی انبیاء از آدم تا خاتم پس از اصل توحید این اصل را بیان کرده اند. طبق تعالیم اسلامی روح انسان در هنگام مرگ از بدن انسان جدا می شود و در عالم برزخ باقی می ماند تا روز قیامت؛ در روز قیامت روح ها به بدن ها می پیوندند و در درگاه عدل الهی حاضر می شوند. بهشت سرانجام مومنان و نیکان خواهد بود و عذاب فرجام کافران و بَدان. آیین سیک به مفهوم ریشه دار در سنت هندی یعنی "آواگوان" به معنای چرخه ی تولد و مرگ معتقد است؛ چنانچه در کتاب مقدس سیک آمده است "ای نانک! به فرمان الهی ما می آییم و می رویم". این مفهوم بر مبنای اعتقاد به "کارما" بنیان نهاده شده است که به معنای بازتاب اعمال و حلول روح است. گوروهای سیک همچون برهمنان هندو معتقدند مرگ مثل تعویض لباس است. هم در اسلام و هم در آیین سیک اعتقاد بر مستقل بودن روح از بدن و نامیرا بودن روح است و این ها مبنایِ بنایِ اعتقاد آنها درباره ی زندگی پس از مرگ است. البته سیک ها به ازلی بودن روح اعتقاد دارند که این با اعتقاد اسلام در تضاد کامل است، و نیز با بخشی از عبارات کتاب مقدس خود سیک ها. به طور کلّی اعتقاد به تناسخ آن گونه که در آیین سیک آمده است به طور کامل توسط اسلام رد می شود. در نتیجه می توان گفت که در بخش توحید آیین سیک با اسلام قرابت حداکثری دارد و در بحث حیات پس از مرگ با آیین هندو و دیگر آیین های هندی معتقد به تناسخ چون جینیسم و بودیسم قرابت حداکثری دارد. کلید واژه ها: توحید، خدای یگانه، معاد، چرخه ی تناسخ.
- Abstract
- This thesis tries to study the answers of Islam and Sikhism as two monotheist religions to two human fundamental questions about the Creator of being and the issue of Eschatology. According to Sikhism, God is the creator of being –Kart? Purak. He created the world out of nothing. World is the manifestation of God; also world is not illusion, delusion, or Maya. God is the truth so the world created by Him is truth, too. But God is not identical with the world as it was mentioned above. He is present in the universe; but is not limited in it (Bala, 1999, p. 18). God is immortal –Ak?l Murat– and this immortality is one of the names of God in Sikhism. God is One and Formless (Nirankar) although all the forms and shapes are created by Him. God is not a physical fact, He is physic-less –Ajun, and He is Necessary Existence –S?ibhan. He is the first creator who does not have any creator. He is an indivisible and non-composite fact who is eternal. In the first phrase of Guru Granth Sahib, Guru Nanak introduces God in this way: “Ik Onkar” this phrase is somehow equivalent of the Ayah: “Say: He, Allah, is One” (Ikhlas, 1). The word “Ik” means the One and the word “On” is derived from Hindi word of “Om” (?) which is the name of God in Hinduism; and “kar” means unlimited and eternal. Therefore, the phrase “Ik-Onkar” is about the One Eternal God. This notion of monotheism could be considered as unity of the Divine Essence in Shia faith. But there is an important difference; in Shia, the concept of Unity does not lead to numerical unity but in Sikhism using the number “one” (=Ik) in phrase “Ik-Onkar” as symbol of Sikhism decreases depth of the concept of Unity in this religion. It could be noticeable that more than one fourth of the Quranic verses mention the life of hereafter. They can be divided into four groups: 1. the first group stresses the necessity of faith in the hereafter. 2. The second group of verses is related with the denial of faith and the hereafter. 3. The third group classifies the eternal bounties. 4. The fourth group refers to the eternal punishments. Therefore in the doctrine of reincarnation and karma, they are the same. Sikh Gurus like Hindu Brahmans said: Death is like standing in front of clothing, you pick up a dress and wear it and then you remove it; you wear another one. In Shia faith heaven and hell are certain specific places for felicitous and unblessed. But in Sikhism heaven or hell are not certain places for enjoying divine blessings and suffering from punishments. But souls stand in the cycle of birth and death till achieving salvation which is becoming one with God. So, There are many similarities between Islam and Sikhism regarding monotheism and eschatology. But most of the similarities are in monotheism and conflicts are lesser in this part and most of differences and conflicts are in eschatology. Sikhism in the field of monotheism is close to Islam and particularly Shia but in the field of eschatology and afterlife is close to Hinduism and majority of Indian religions which believe in reincarnation and cycle of births and deaths.
