عنوان پایان‌نامه
تکرار در رمان گل های آبی اثر ریموند کنو(تحلیل متن)
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات فرانسه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1965;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75832;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1965;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75832
- تاریخ دفاع
- ۲۳ مرداد ۱۳۹۵
- دانشجو
- مریم ساعدی
- استاد راهنما
- اسفندیار اسفندی
- چکیده
- تکرار، آرایه ی ادبی حاکم بر گلهای آبی ست. از جزیی ترین ساختار نوشته تا بزرگترین آن، میتوان این آرایه را مشاهده کرد. در این اثر تکرار تنها محدود به متن نیست؛ در غالب بینامتنی نیز میتوان آن را مشاهده کرد.به بیانی دیگر، ریموند کنو تنها گفته های خود را تکرار نمی کند؛ بلکه با استفاده ازتکرار جملات سایر نویسندگان دامنه ی معنایی نوشتارش را گسترده تر میکند. علاوه بر موارد صرفی و نحوی که در این کتاب تکرار میشوند، ساختارهایی هم وجود دارند که در طول نوشتار تکرار شده اند. تکرار محض، باعث یکنواختی متن میشود؛ در این اثر اما، نه تنها نثر نویسنده یکنواخت نیست، بلکه به لطف بازی با کلمات، که ویژگی این نویسنده اولیپی ست، و همچنین با ترکیب زبان های بیگانه با زبان فرانسه و با اختراع کلمات و اصطلاحات جدید، کنو موفق به خلق اثری زنده و سرگرم کننده میگردد. گلهای آبی داستان زندگی دو مردی ست که در دو دنیای کاملا متفاوت رویا و واقعیت زندگی میکنند. اما ماهیت این دو دنیا در طول داستان ثابت نیست؛ کنو با استفاده از تکرار، واقعیت را تبدیل به رویا و رویا را تبدیل به واقعیت می کند. در این رمان، تکرار باعث می شود که ما تمام تعاریفی که از واقعیت داریم را زیر سوال ببریم. تئوری جهان های ممکن ویژگی های دنیای واقعی در یک نوشته را برایمان روشن کرده و به ما کمک میکند تا تصویر واضحی از این دو دنیای موازی در این اثر داشته باشیم.
- Abstract
- Dans Les Fleurs Bleues, la répétition est la figure de style dominante. Elle est présente dans tous les niveaux du texte, au niveau micro-structurel aussi bien qu’au niveau macro-structurel. Dans ce livre, la répétition n’est pas limitée au texte ; mais on la repère également sous forme de l’intertexte. En autres mots, ce n’est pas seulement ses propres propos qu’il répète mais aussi les discours des autres. Raymond Queneau se sert de la répétition externe pour étendre la portée sémantique de son écriture. A part des éléments syntaxiques et lexicaux qui se répètent, il y a des structures qui sont reprises tout au long du récit. La reprise pure engendre un effet de monotonie ; mais dans cette œuvre, loin d’être monotone, l’écriture de Queneau est vivante et amusante grâce aux jeux ludiques, qui sont spécialité de cet auteur oulipien, et aussi en mêlant des langues étrangères au français et en forgeant des termes et des expressions nouvelles. Les Fleurs Bleues s’agissent de l’histoire de deux hommes qui habitent dans deux mondes différents, l’un rêve, l’autre réalité. C’est dans ce niveau que la répétition devient problématique; au moment où ces deux mondes changent de nature ; la répétition irréalise ce qui était réel et nous fait douter de nos définitions de la réalité. La Théorie des Mondes Possibles nous éclaire les particularités de la réalité textuelle et nous aide à avoir une vision claire de ces deux mondes parallèles dans ce roman.
