عنوان پایان‌نامه
ترجمه و شرح کامل سی غزل از عمر بن ابی ربیعه
- رشته تحصیلی
- زبان و ادبیات عرب
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 61064;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 41604
- تاریخ دفاع
- ۲۰ مرداد ۱۳۸۸
- دانشجو
- مسعود عبدالهی
- استاد راهنما
- غلامعباس رضائی هفتادر
- چکیده
- هر گاه سخن از غزل صریح در ادبیات عربی به میان می آید ، بدون شک اولین چیزی که به اذهان خطور می کند نام عمر بن أبی ربیعه است، شاعر غزلسرای بزرگی که در دوره بنی أمیه زیست و زندگیش را در تمام جوانب بر زن و غزل مقصور نمود. اگرنتوان گفت عمر بن أبی ربیعه عامل اصلی استقلال غزل در ادبیات عرب است بدون شک وی از مهمترین عوامل اصلی این جریان بود، جریانی که غزل را از مقدمه قصاید شاعران دوره جاهلی بیرون کشیده و آنرا بعنوان غرض اصلی شاعر قرار داد و دیگر نسیب و تشبیب نام نداشته بلکه غزل بود و غزل. غزلیات عمر با استقلال و نوآوریش سخن ناقدان در مورد ادبیات دوران بنی أمیه که آنرا خالی از هرگونه نوآوری می دانند نفی می کند و همچنین آینه تمام نمای شرایط سیاسی و اجتماعی آن دوره می باشد که شخصیت آریستوکراتی (اشرافی گری) فرزندان قریش را به خوبی نمایان می سازد. عمر در اشعارش شخصیتی منحصر بفرد از خود را که در هیچکدام از غزلسرایان تمام ادوار عربی مشاهده نشده به نمایش می گذارد که از آن جمله می توان به تغییر جایگاه زن از معشوق و مطلوب بودن به عاشق و طالب عمر بودن اشاره کرد که شاید انعکاسی از عقده های روانی و شخصیتی عمر باشد. ادبیات عرب که در بسیاری از موارد بر ادبیات فارسی تأثیر گزار بوده ، در زمینه غزل نیز از این تأثیر خالی نبوده و غزلیات فارسی چه برخی غزل زمینی سعدی و چه غزل الهی مولوی و حتی غزل زمینی-الهی حافظ بسیاری از تعبیرات خویش را از ادبیات عرب و غزلیات آن گرفته اند؛ بر این اساس ترجمه و شرح فارسی گزیده ای از غزلیات زعیم غزلسرایان تمام ادوار عربی، علاوه بر معرفی اجمالی از شعر عمر و بالطبع شخصیت و زندگانی وی برای تطبیق و مقارنه غزل عربی و فارسی خالی از فایده نیست. واژه های کلیدی : عمر بن أبی ربیعه – غزل صریح – ادبیات فارسی – تطبیق
- Abstract
- When it is come to talk about the explicit ode in the Arab literature the first thing which comes to the mind is undoubtedly the name of Omar lbn Abi Rabi’a, the great poem (odes - composer) who lived during the period of the Bani Omayyah. He devoted his whole life to the woman and the odes. Even if we can not call him the main factor in the independence of the ode in Arab literature, it is clearly possible to consider him as one of the most important factors in this stream, the stream which has taken out the ode from the introduction of the elegies composed by the poets of the Period of ignorance (pre - Islamic era) and has made it the main motive of the poets, so it was no longer called Nasib and Shabib but it was only ode. Omar’s ode, with its independence and innovation, rejects the idea of the critics about the literature of the Bani Omayyah Period, who considered it free of any kind of innovation; it is also a complete representative of the social and political conditions of that period which demonstrates the aristocrat character of Qureaish generation very well. Omar, in his poems, represents himself as a unique character which hasn’t been seen in the poems of any of the odes- composers of all the periods; some of the characteristics of such a character include changing the status of woman from being a beloved and desirable to being a lover and desirous, which may be a reflection of his personal and psychological complexes. Arab literature, which has influenced the Persian literature in many cases, has affected it in the field of odes too, and Persian odes_ either som of the sublunary odes of Sa’adi or uplunary odes of Molavi and even the uplunary-sublunary odes of Hafez _ have taken many of their explications from the Arab literature and its odes; therefore, the Persian translation and interpretation of some of the main odes of the odes-composers of all the Arabian periods, in addition to the short introduction to Omar’s poetry and of course his personality and life, can be useful for comparison and conjunction of Arab and Persian odes. Keywords : Omar lbn Abi Rabi’a - explicit ode - Persian literature - comparison
