عنوان پایان‌نامه
احیای فضای میانی در عرصه های جدید شهری
- رشته تحصیلی
- مهندسی معماری
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76950;کتابخانه پردیس البرز شماره ثبت: 1177
- تاریخ دفاع
- ۲۰ تیر ۱۳۹۵
- دانشجو
- ناهید عبدالقادری بوکانی
- استاد راهنما
- حشمت اله متدین
- چکیده
- با توجه به اهمیت فضاهای میانی و بینابین ها در معماری، این رساله سعی بر آن دارد که در ابتدا به توضیح و اهمیت شناخت فضاهای مابین بپردازد و متخصصین را با مشکلات مابین ها آشنا کرده، زیرا که این شناخت، به طراحی های موفق در آینده کمک خواهد کرد. بنابر این می توان خطوط مابینی را از طریق فرم های شاخص و سمبلیک واقع در فضاهای مابین تشخیص داد. در ادامه ی تحلیل بینابین ها و پتانسیل های آن، به بررسی لبه ها و یا مرزها خواهد پرداخت. پس از بررسی چهار نمونه موردی، دانشگاه تهران، خیابان انقلاب، فرهنگستان هنر و تئاتر شهر، به تحلیل مکانهای مابین پرداخته است که تلاشی در جهت شناسایی موقعیت های مابین در لبه ها و مفصل ها است. شناسایی این موقعیت ها، به دسته بندی فضاهای میانی کمک کرده و این لایه های میانی را در ساختارهای اولیه، تشخیص خواهد داد. شناسایی مابین ها، به تعریف مفاهیمی چون مرز و مفصل در ساختار های اولیه می انجامد. تجسم بخشیدن به فضاهای میانی، طراحان را وادار به ایجاد لبه های پویا و امنیت مکانی خواهد کرد و در نهایت، ارتباطات فضاهای مختلف شهری از طریق ارتباط داخلی بین مابین ها به راحتی امکان پذیر خواهد بود. در نتیجه این ارتباط، باعث ایجاد چشم اندازهای مطلوب و ارتباطات موفق مفصل ها، جابجایی های موزون و تحارب زیبایی شناسانه در فضاهای جدید شهری خواهد شد. می توان گفت وجود مابین ها، به جهت گیری و جهت یابی در عرصه های جدید و پرهیاهوی شهری کمک خواهد کرد. این در حالی است که فضاهای فاقد مابین، قادر به برقراری هیچ کدام از این تعاملات پویا با فضاهای شهری نخواهند بود. بررسی این مهم در ساختارهای اولیه دانشگاه تهران، منجر به احیا و طراحی مجموعه بینابینی در این دانشگاه، و ایجاد ارتباط با فضاهای پویای شهری اطراف، از طریق طراحی یک فرم شاخص شده است که به بهبود و سامان دهی این ارتباط کمک خواهد کرد.
- Abstract
- Considering to the importance of inbetween space in architecture, this thesis at the beginning tries to explain the importance of recognition of inbetween space. In order to familiarize the experts with the problem of inbetween space and help them to design better in the future. So the inbetween lines can be realized through ‘significan forms’ and ‘symbolic forms’ of inbetween space. In the following, this analysis will be consisted of edge and its potentials. At the next step, four case studies will be analyzed including: Tehran University, Enqelab Street, Academy of art, and City Theater. Also, this analysis can help us to discern inbetween space position in the edges and junctures. Recognition of position aims to classify these inbetween spaces and use these mid-layers in primary structures. Moreover, this theory describes the concept of edge and juncture in the main structure. Embodiment of inbetween space forces the designers to create a living edge, safe place and possible relationship between different places in the city through internal relation of inbetween space. Finally this relation will create suitable landscape and successful connection in juncture, rhythmic movement and aesthetice experience in new urban spaces. So, inbetween space helps to design better orientation and navigation in new urban spaces while lacking of inbetween space unable to establish dynamic relationship with the living places in the city. Analysis of this theory is based on primary structure of Tehran University that leads to design and regeneration of an inbetween complex which tries to set a relationship with living urban spaces through design of ‘significant form’ that aims to organization and improvement of this relationship.
