عنوان پایان‌نامه
اثر بخشی باز آموزی اسنادی بر عزت نفس و مهارته ای اجتماعی کودکان با اختلال یاد گیری
- رشته تحصیلی
- روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75064;کتابخانه دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی شماره ثبت: ع-2480
- تاریخ دفاع
- ۱۴ تیر ۱۳۹۵
- دانشجو
- طاهر احمدی
- استاد راهنما
- باقر غباری بناب
- چکیده
- چکیده هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر بخشی برنامه گروهی بازآموزی اسنادی بر عزت نفس و مهارت های اجتماعی کودکان با اختلال یادگیری خاص شهر تهران بود. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. 30 نفر (18پسر و 12دختر) با میانگین سنی8تا 12 سال با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس از جامعه آماری دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص شهر تهران در سال تحصیلی 95-1394 انتخاب و به طور مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 11 جلسه 45 دقیقه ای در مدت 6 هفته(دو روز در هفته) آموزس بازآموزی اسنادی گروهی را دریافت نمودند، در حالی که گروه کنترل تنها از آموزش های مدون در مراکز اختلالات یادگیری بهره مند شدند. قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه های سبک اسناد کودکان، عزت نفس کوپر اسمیت و مهارت های اجتماعی ماتسون توسط دو گروه تکمیل شدند. داده ها نیز با استفاده از تحلیل کوواریانس و واریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته¬ها: اجرای برنامه بازآموزی اسنادی منجر به افزایش معنادار عزت نفس و مهارت های اجتماعی در دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص در گروه آزمایش شد. همچنین یافته ها نشان دادند که برنامه بازآموزی اسنادی منجر به افزایش سبک اسناد خوش بینانه و کاهش سبک اسناد بدبینانه در دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص گروه آزمایش شده است. نتیجه¬گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که برنامه بازآموزی اسنادی موجب افزایش عزت نفس و مهارت های اجتماعی در دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص شده است. بنابراین می توان با اجرای برنامه بازآموزی اسنادی به بهبود سلامت روان و ایجاد اسنادهای سازگارانه در کودکان با اختلال یادگیری خاص، در جهت پیشرفت آنان گام برداشت. کلمات¬کلیدی: بازآموزی اسنادی، عزت¬نفس، مهارت¬اجتماعی، کودکان با اختلال یادگیری خاص
- Abstract
- Abstract Objective: The current study intended to examine the effectiveness of group attributional retraining on self-esteem and social skills of children with learning disabilities in Tehran. Method: This study utilized a quasi-experimental design with pretest-posttest and control group. Using purposive and convenience sampling method, 30 individuals (18 male and 12 female)and(age= 8-12) were selected from all students with learning disabilities in Tehran (2015-2016), and they were equally assigned into two groups (experimental and control). The experimental group received group attributional retraining for 11 sessions of 45 minutes in six weeks while the control group only received the regular education in learning disabilities centers. Before and after the intervention, Children Attributional Style Questionnaire, Coopersmith Self-steam Inventory, and Matson Social Skills Inventory were administered for both groups. The data were analyzed through multivariate analysis of covariance and multivariate analysis of variance. Findings: Attributional retraining resulted in a significant increase in self-esteem and social skills of students with learning disabilities in experimental group. Additionally, the findings showed that attributional retraining program has improved optimistic attributional style and reduced pessimistic attributional style in students with learning disabilities in experimental group. Conclusion: According to the findings, one may conclude that attributional retraining may increase self-esteem and social skills of students with learning disabilities. Therefore, this program may contribute to improvement of mental health and adaptive attributions in these children. Keywords: attributional retraining, self-esteem, social skills, children with learning disability
