عنوان پایان‌نامه
بررسی نگاه غربی به سینمای ایران با رویکرد پسا استعماری
- رشته تحصیلی
- سینما
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 7818;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 41492
- تاریخ دفاع
- ۳۰ تیر ۱۳۸۸
- دانشجو
- علیرضا صیاد
- استاد راهنما
- فریندخت زاهدی
- چکیده
- نظریه و نقد پسااستعماری بیش از هر چیز به تحلیل گفتمان استعماری و به چالش کشیدن سوژه امپریالیستی و هژمونی انسان غربی مربوط می شود . نقد پسااستعماری در صدد به چالش کشیدن غیریت سازی سرکوبگرانه غربی است که با تولیدات فرهنگی ، ادبیات و تفکر غربی به پیش می رود . مطالعات پسااستعمارگرایی رویکردی نو به عصر استعمار و دوران پس از استقلال دارد و توجه آن بیشتر به نقش " بازنمایی" و "گفتمان" است . نظریه پسااستعماری سینما ، به بررسی و واکاوی ارتباط میان نگاه غربی و ابژه هایش در فیلم ها می پردازد . این نظریه بر آن است که فیلمسازان شرقی را به بازشناسی هویت فرهنگی خویش فرا خواند تا با کمک آن بتوانند به براندازی هژمونی نگاه غربی بپردازند. در این رساله سعی بر آن است که به مبحث نگاه غربی به سینمای ایران ، از دریچه مبانی فلسفی و روش شناختی و مفاهیم اساسی گفتمان پسااستعمار ، با توجه ویژه به نظریات سه تن از مهمترین نظریه پردازان این گفتمان، یعنی ادوارد سعید ،گایاتری اسپیواک و هومی بابا ، پرداخته شود . این رساله می کوشد این نکته را تبیین کند که مبنای زیبا شناختی ریشه در جایگاه قدرت دارد و در رابطه با نگاه غرب به سینمای ایران ، پیوند تنگاتنگ امر سیاسی و امر زیبا شناختی را بررسی کند .
- Abstract
- Along Other things, postcolonial theory and critique is related to analysis of colonial discourse and to challenge imperialistic idea and hegemony of western human. Postcolonial Critique seeks to challenge western suppressive strangeness that is based on generating western cultural products and western literature. Postcolonial studies takes new approach toward colonization age and after the related independence era and its focus is more on representation and discourse. Postcolonial theory of Cinema pryingly considers relationship between western look and its associate influence on the produced movies. This theory tends to persuade the eastern filmmakers to reorganize their cultural identity aiming to assist them to abolishment western hegemony viewpoint. The present thesis aims to discuss western look to Iranian cinema based on philosophical and epistemological principles and also basic concepts of postcolonial discourse with particular regard to the three well-known theorists Edward Said, Gayatri Spivak, and Homi Bhabha . Attempt is conducted in path to explain this point that aesthetical principles take root from power position and to investigate close link between both political and aesthetical affairs in western look to Iranian cinema.
