عنوان پایان‌نامه
بینا سوژه گی از پدیدار شناسی ایستا به تکونی
- رشته تحصیلی
- فلسفه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4465;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78160;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4465;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78160
- تاریخ دفاع
- ۲۴ شهریور ۱۳۹۵
- دانشجو
- محسن صابر
- استاد راهنما
- سیدحمید طالب زاده
- چکیده
- بیناسوژه گی در پدیدارشناسی ادموند هوسرل، از موضوعات گسترده و چالش برانگیز است. باور عمومی مفسران اولیه ی هوسرل این بوده است که پدیدارشناسی او به واسطه ی رویکرد روشی صوری و ایستایی که دارد، از تحلیل گستره ی تجارب پیچیده ی بیناسوژه ای ناتوان است. شاهد این افراد، نظریه ی بیناسوژه گی ارائه شده در تأمل پنجم دکارتی است. اما آیا تأمل پنجم، نهایت توان پدیدارشناسی هوسرل در پرداختن به مسأله ی بیناسوژه گی است؟ امروزه با انتشار دست نوشته های هوسرل درباره ی پدیدارشناسی بیناسوژه گی، آشکار شده است که تأمل پنجم دکارتی، حرف آخر پدیدارشناسی هوسرل درباره ی پدیدارشناسی بیناسوژه گی نیست. در میان شارحان متأخر هوسرل توافقی وجود دارد که پدیدارشناسی وی به واسطه ی بسط روش های پدیدارشناسانه ی متفاوت، از جمله روش تکوینی و تکوّنی، قادر است تا غنا و پیچیدگی ذاتی نسبت های بیناسوژه ای را تحلیل کند. هدف این تحقیق این است تا از منظر روش شناسی به تحلیل مسأله ی بیناسوژه گی در اندیشه ی هوسرل بپردازد. ایده ی راهبر این پایان نامه این است که هوسرل بواسطه ی بسط پدیدارشناسی تکوّنی در دهه ی پایان عمر خود، قادر می شود تا بیناسوژه گی را در ابعاد و سطوح گوناگون تاریخی، فرهنگی و هنجارین بررسی کند. در این راستا، نخست با شرح رویکرد ایستا و تکوینی، به نظریه ی بیناسوژه گی تأمل پنجم دکارتی پرداخته می شود. سپس، با آشکار ساختن محدودیت های روشی موجود در این نظریه، ضرورت درونی بسط پدیدارشناسی به سطح تکوّنی روشن خواهد شد. نشان داده می شود که چگونه با بسط پدیدارشناسی تکوّنی، مسأله ی بیناسوژه گی در قالب مسأله ی خانه-جهان و بیگانه-جهان، در کانون پدیدارشناسی هوسرل قرار می گیرد.
- Abstract
- Intersubjectivity is one of the most pervasive and controversial issues in the phenomenology of Edmund Husserl. It has been an unchallengable fact among the first generation of Husserl’s scholars that Husserl’s phenomenology, due to its formal/static methodology, is unable to give an account of the richness and complexity of intersubjective experiences. This view was usually supported by reference to Husserl’s fifth Cartesian meditation. But, is the theory of intersubjectivity,presented in fifth mediation,the last word of Husserlon this issue? Today, by publishing Husserl’s Nachlass, we know that fifth meditation is not Husserl’s final formulation of intersubjectivity. It is widely accepted among recent Husserl scholars that by developing different methods, such as genetic and generative, Husserl’s phenomenology is able to tackle the complexity and richness of intersubjective phenomena. The main aim of this paper is to analyze Husserl’sformulation of intersubjectivity from the point of view of methodology. More specifically, I will show how the formulation of intersubjectivity, is changed by Husserl’s transition from static to generative method. The leading idea of the thesis is that by developing generative phenomenology in the last decade of his life, Husserl is able to investigate the problem of intersubjectivity, in various historical, cultural, and normative dimensions. In order to substantiate this idea, after clarifying the static and genetic approaches, I will explain the theory of intersubjectivity as presented in the fifth Cartesian meditation. Then, after showing the methodological limitations of this theory, the necessity of the inner methodical development of phenomenology becomes clear. I will explain the outlines of Husserl’s generative phenomenology and show how by developing the generative phenomenology, intersubjectivity, in terms of homeworld and alienworld, lies in the center of Husserl’s phenomenology. Keywords: Intersubjectivity, Husserl, static phenomenology, genetic phenomenology, generative phenomenology, homeworld, alienworld.
