عنوان پایاننامه
تعیین صفحه گسل به روش هندسی H-C برای زمین لرزه های ایران با بزرگی Mw>۵.۵ برای سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱
- رشته تحصیلی
- ژئوفیزیک - زلزله شناسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 77297;کتابخانه موسسه ژئوفیزیک شماره ثبت: 1322;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 77297;کتابخانه موسسه ژئوفیزیک شماره ثبت: 1322
- تاریخ دفاع
- ۰۶ مهر ۱۳۹۵
- دانشجو
- خالد طاریمرادی
- استاد راهنما
- محمدرضا حاتمی
- چکیده
- یکی از روشهای مورداستفاده برای تعیین سازوکار چشمه، مدلسازی شکل موج، استفاده از لرزهنگاشتها است. در این تحقیق با استفاده از مدلسازی تمام شکل موج با استفاده از روش برگردان تانسور گشتاور لرزهای به مطالعهی زلزلههای ایران با بزرگی بین سال های 2009 تا 2012 پرداختهشده است. به خاطر اهمیت مکان زلزله در نتایج نهایی بهدستآمده، ابتدا زلزلهها را با استفاده از برنامهی نانلینلوک مجدداً مکانیابی میکنیم. سپس با استفاده از شکل موجهای ایستگاههای باند پهن پژوهشگاه زلزلهشناسی و مهندسی زلزله و موسسه ژئوفیزیک، برگردان تانسور گشتاور لرزهای در حوزهی زمان و پارامترهای چشمه برای هر رویداد به دست آمد. به خاطر استفاده از دادههای محلی و منطقه ای در این تحقیق، انتظار میرود که نتایج به دست آمده دارای دقت بالاتری نسبت به نتایج جهانی (CMT هاروارد) باشد. در نهایت با معرفی روش H-C که بر پایه ی تعیین مکان مرکزوار به عنوان مکان بیشترین لغزش بر روی سطح گسل و نیز کانون زلزله به عنوان مکان شروع گسیختگی، استوار است سعی شده است که صفحه ی اصلی گسلش از صفحه ی کمکی تشخیص داده شود و در این رابطه، صفحات گسلی بدست آمده با سایر نتایج مقایسه شده اند.
- Abstract
- Using the seismograms is one of the best ways for determining the source mechanism and waveform modeling. In this research the Iranian earthquakes from 2009 to 2012 with magnitudes of were studied by using full waveform modeling and centroid moment tensor inversion. Because of the importance of hypocenter in final results we have located all of the earthquakes by Nonlinloc software again. Next by using the data from broad-band stations of International Institute of Earthquake Engineering and seismology (IIEES) in this study, the source parameters of these earthquake were determined by using moment tensor inversion in time domain. A higher accuracy in this method in comparison with other global methods (by Harvard CMT) are expected since the local and regional seismogram data are used. After that, to recognize the main plane from the auxiliary plane, the H-C method was used. This method is based on the determination of hypocenter (the place at which the rupture propagation initiated) and centroid (the place with the maximum slip on the fault plane) positions. Finally, in this regard, the accepted results was compared to the other results.