عنوان پایان‌نامه
بهینه سازی محل طبقه سخت در ساختمان های بلند
- رشته تحصیلی
- مهندسی عمران - مهندسی زلزله
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس یک فنی شماره ثبت: 2251;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76260;کتابخانه پردیس یک فنی شماره ثبت: 2251;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76260
- تاریخ دفاع
- ۱۶ شهریور ۱۳۹۵
- دانشجو
- مسعود واحدی
- استاد راهنما
- شهرام وهدانی
- چکیده
- امروزه تمرکز جمعیت در مراکز شهری از یک طرف و کمبود و مرغوبیت زمین از طرف دیگر موجب گرایش به سمت بلندمرتبه‌سازی شده‌است. مهم‌ترین تفاوتی که ساختمان‌های بلند با ساختمان‌های عادی دارند این است که در ساختمان‌های بلندمرتبه نیروهای جانبی اغلب بر طراحی حاکم هستند. به این معنی که کنترل تغییرمکان‌های جانبی به منظور جلوگیری از ایجاد خسارت و فراهم آوردن آسایش ساکنان مهم‌ترین پارامتر در طراحی این سازه‌ها هستند. از این رو در دهه های اخیر مهندسان به دنبال نوآوری در روش‌های طراحی ساختمان‌های بلند بودند که بدون بکارگیری حجم بسیار زیاد مصالح تغییرشکل های جانبی آنها را کاهش دهند. از جمله این روش‌های نوآورانه استفاده از سیستم های سخت کننده جانبی مانند طبقه سخت در ارتفاع ساختمان می‌باشد که روشی متداول برای کاهش جابجایی جانبی ساختمان می‌باشد. از روش‌های متدوال بهره‌گیری از طبقات سخت، سیستم هسته و مهاربندبازویی می‌باشد. خصوصیت منحصر به فرد آن متصل کردن هسته به پوسته خارجی می باشد که بوسیله مهاربندبازویی(Outrigger) صورت می‌گیرد. مهاربندهای بازویی اعضای صلب افقی هستند که سختی، مقاومت و ایستایی جانبی سازه را با اتصال هسته مرکزی به ستون‌های خارجی و مشارکت دادن آنها در باربری جانبی را فراهم می‌کنند. وقتی سازه تحت بار جانبی ناشی از باد یا زلزله قرار می‌گیرد، ستون‌های پیرامونی متصل به مهاربندبازویی در مقابل دوران هسته مرکزی مقاومت می‌کند در نتیجه کاهش ملموسی در جابجایی جانبی سازه در مقایسه با عملکرد منفرد هسته حاصل می‌شود. با آنکه بیش از 40 سال است این تکنولوژی در ساخت سازه‌های بلند بکارگرفته می شود و مطالعات و پژوهش‌های زیادی در این زمینه صورت‌گرفته است؛ هنوز تعداد و مکان بهینه طبقات سخت شده در ارتفاع ساختمان مورد سوال است. در این پایان‌نامه با بررسی اثر دو پارامتر مهم محل مرکزثقل طبقات سخت در ارتفاع ساختمان و تکاثف (فشردگی) آنها از یکدیگر بر روی جابجایی طبقه بام ساختمان، بهینه سازی از طریق مقایسه مجموعه متعددی از تحلیل‌ها صورت گرفته‌است.
- Abstract
- One of the main challenges of the design of high-rise building is to control their lateral displacement. This is due to the fact that the lateral forces are the dominant design forces in these cases. Hence, one of the most important innovations would be inventing methods that decrease the consumption of building materials while increasing the efficiency of the structure. One of the practically efficient of such methods is the use of outriggers in high-rise buildings. Outriggers are rigid horizontal structures designed to improve building overturning stiffness and strength by connecting the building core (or spine) to distant columns. Although this method has been used for almost 40 years, the optimum placement of outriggers is still a matter of debate. In this paper, the impact of two parameters, namely the location of outrigger centroids and their condensation on the lateral displacement of the top of the building is studied. These conclusions have been drawn by comparison of the results from a large number of analyses of various models. KEY WORDS: Outriggers System, Tall Buildings, Optimization, Lateral Displacement
