عنوان پایان‌نامه
جنوب شرق آسیا در منابع تاریخی و جغرافیایی فارسی تا قرن سیزده هجری
- رشته تحصیلی
- الهیات و معارف اسلامی-تاریخ و تمدن ملل اسلامی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی شماره ثبت: 2437ف;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76961;کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی شماره ثبت: 2437ف;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76961
- تاریخ دفاع
- ۱۲ مهر ۱۳۹۵
- دانشجو
- حجّت غیب اله زاده
- استاد راهنما
- محسن معصومی
- چکیده
- جنوب شرقِ آسیا به‌عنوان منطقه‌ای استراتژیک محسوب می‌شود که پرجمعیت‌ترین کشورهای مسلمان را در خود جای داده است. این منطقه از قرون اولیه‌ی اسلامی، به‌دلیل قرار گرفتن در مسیر کشور چین، مورد توجه دریانوردان و سیاحان و تاجران مسلمان قرارگرفت، تا جایی‌که در برهه‌هایی نیز حکومت‌هایی اسلامی در این مناطق تشکیل شده است. با وجود اهمیت این مناطق، تا قرن هفتم هجری در منابع تاریخی و جغرافیاییِ فارسی توجه کمی به‌این سرزمین‌ها شده بود. از آن به‌بعد، با استیلای مغول بر ایران و تشکیل حکومت‌های مسلمان در هندوستان، توجه مسلمانان و ایرانیان به‌این منطقه، نسبت به‌دوره های قبل، بیشتر شد. این جغرافی دانان و مورخان، غالبا با انگیزه های بازرگانی، سیاسی، مذهبی و علمی به‌مناطق جنوب شرق آسیا توجه داشتند. آن‌ها اطلاعات خود را از سه راه کسب می‌کردند: مسافرت، کسب آگاهی از دریانوردان و سیاحانی که به‌این مناطق رفت‌وآمد داشتند و استناد به‌برخی منابع جغرافیایی و تاریخیِ متقدم نظیر منابع عربی. مهم ترین شهرها و مناطقی که این منابع، اطاعاتی در مورد آن ها را در اختیار ما قرار می دهند، عبارت است از: «آچه»، «مجمع‌الجزایر آندامان و نکوبار»، «برطاییل»، «پیگو»، «جاوه»، «جزیره طلا»، «لاموری»، «زابج»، «سلاهط»، «سیلان»، «سیام»، «صنف»، «فنصور»، «قمار»، «کاله»، «مرگی»، «منیله» و «واق واق». در این پژوهش، با استفاده از منابع و پژوهش های جدید، همه‌ی این مناطق در حد امکان با مناطق امروزیِ جنوب شرقِ آسیا تطبیق داده می شود.
- Abstract
- Southeast Asia is recognized as a strategic region which the most populated Islamic countries are located over there. Since this region was in the way of China, Muslim navigators, travelers and traders took it into consideration and during some periods of the history Islamic states were formed in these regions. Despite the importance of these regions, Persian historical and geographical resources have paid little attention to them by the seventh century. After the dominance of Mongol over Iran and forming Islamic states in India, Muslims and Iranian paid more attention to these regions. Mostly with the commercial, political, religious and scientific intentions, the geographers and historians considered Southeast Asia. They gathered their information by three ways: traveling, information from the navigators and travelers who commuted these regions and finally referring to some prior geographical and historicl resources like Arabic resources. The cities and regions about which these resources give us some information include: “Aceh”, “Nicobar and Andaman Islands”, Bartayil”, “Paigo”, “Jawa”, “Gold Island”, “Lamuri”, “Zabadj”, “Salahit”, “Silan”, “Syam”, “Sanf”, “Fansur”, “Qmar”, “Kalah”, " Mergui", “Manilha", “Waq Waq”. In this study, all these regions have been compared to the current regions of Southeast Asia using new researches and resources. Keywords: Southeast Asia, Persian geographical resources, Persian historical resources, spice trading, Indian Ocean Islands
