عنوان پایاننامه
طراحی منظر حاشیه پل بزرگراه صدر
- رشته تحصیلی
- معماری منظر
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 68768
- تاریخ دفاع
- ۱۲ اسفند ۱۳۹۳
- دانشجو
- سیدعلی زارع
- استاد راهنما
- سیدامیر منصوری
- چکیده
- چکیده در عصر حاضر، بهدلیل ضرورت گسترش سیستم حملونقل و ارتباطات،ساخت راهها برای عبورومرور وسایط نقلیه، نسبت به ایجاد فضاهایی برای ارتباطات اجتماعی-فرهنگی در اولویت قرار گرفتهاست.تهران نیز از جمله شهرهایی است که از این امر مستثنی نبوده و با ظهور مدرنیته و ورود به عصر صنعتی از روستایی قدیمی به کلان شهری در پای کوه تبدیل شد.گسترش تهران به دلیل بیبرنامگی و شتاب درهماهنگی با عصر سرعت به صورت قارچگونه رشد یافت.این توسعه و نیاز به ارتباطات سریع باعث شکافت محلات قدیمی و بافتهای مسکونی گشت. ظهور اتومبیل با گسست محلات و از بین رفتن فضاهای گردهمایی مردمی شهر را زیر سلطه خودرو برد.توجه بسیار زیاد به حمل و نقل سواره و سرعت در حمل و نقل و جابهجایی مردم باعث شد تا بزرگراهها و تونلها و زیرگذرها بهوجود آید و شهر از زیر و زبر به سلطه خودرو رود. گسترش و توسعه بزرگراهها امری جداناشدنی در روند توسعه کلانشهرها قلمداد میشود. در تهران که بهدلیل نبود برنامه جامع و منسجم و عدم مدیریت پویای شهری باعث از بین رفتن فضاهای جمعی مردمی شد،آسیبهای اجتماعی و فرهنگی و هویتی جبرانناپذیر را به شهر وارد آورد.مردم با از دست دادن یکی از نیازهای اساسی به ارتباطات اجتماعی بهتدریج درونگرا شدند. لذاضرورت توجه به ایجاد فضاهای جمعی بهعنوان شهری باکیفیت برای گردهمایی و ارتباط باهمنوع،در عصری که خودرو برانسان چیره گشته،به شدت احساس میشود. بزرگراه "صدر" بهعنوان نمونهای از این چیرگیها،بهعنوان اصلیترین دسترسی شرقی–غربی درشمال تهران، که در دو طبقه محلات مسکونی را شکافته و آنها را به احاطه خود درآورده است. سلطه کامل ماشین بر زندگی شهری انسانها را به خوبی به تصویر کشیده است. بیتوجهی ونادیده گرفتن حقوق شهروندان دراین منطقه وآسیبهای اجتماعی–فرهنگی، با مخدوش کردن چشماندازهای هویتساز شهر باعث ازبین رفتن حس مکان گشته است. توجه دوباره به باززندهسازی این مولفههای طبیعی هویتساز با طراحی نظرگاهی بربالای طبقات پل صدر، بار دیگر توجه را از ماشین به انسان معطوف میدارد، و علاوه برجنبه کارکردی این نظرگاه برای پاسخدهی به نیازهای انسانی و اجتماعی ساکنان شهر،بهعنوان یک نشانه شهری و اثر سمبلیک بیانگر نادیده گرفته شدن انسان متفکر و اجتماعی،بهعنوان عنصر اصلی در شکلگیری منظر شهرمیباشد. واژگان