عنوان پایان‌نامه
سنت سرای هرمزگان بازآرایی حمام گپ بندر عباس
- رشته تحصیلی
- معماری داخلی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 67193
- تاریخ دفاع
- ۱۳ اسفند ۱۳۹۳
- دانشجو
- فروغ رضوانی زاده
- استاد راهنما
- عیسی حجت
- چکیده
- معماری به عنوان بخشی از کالبد فیزیکی جهان ماده دربرگیرنده زمان، فرهنگ و غنای حسی ادوار گوناگون تاریخ و مردمان هر نسل می باشد. دوام این کالبد بی جان در روزگار پس از خود به حکم شناسنامه¬ای از تاریخ و هویت یک ملت می باشد که با رجوع به آن سیر زمان و پیشینه آن مرز و بوم آشکار می گردد. از این رو آثار برجای مانده از گذشته به عنوان میراث فرهنگی هر منطقه شناخته می شود و حفظ این آثار برای انتقال پیام نسل¬ها به آیندگان ضروری می باشد. زندگی کالبد بی جان معماری به واسطه حضور کاربران در آن و جریان زندگی انسانی معنا می یابد. با توجه به سیر تحول زندگی در ادوار تاریخ، بدیهی است که این کالبد در معرض فرسودگی و به تبع آن متروکه شدن می¬گراید. به منظور بقای جریان زندگی، معاصر سازی کالبد معماری با نیازهای انسانی اصلی ضروری است. معماری داخلی بنای تاریخی تضمین کننده جریان بقا در آن خواهد بود؛ در این راستا هر کالبد با توجه به ساختار خود نیازمند تغییراتی در جهت سازگاری با روند جدید زندگی انسان معاصر می باشد. ضمن اینکه محدوده این تغییر محدود به حفظ اصالت ساختار قبلی کالبد معماری است، چراکه کالبد پیشین دربرگیرنده بخشی از هویتِ تاریخی بوده است که تکرار ناپذیر می باشد و بنابراین این هویت نباید در جریان تغییر خدشه¬دار شود. بر این مبنا احیای حیات در کالبد یک بنای تاریخی نیازمند بهره¬گیری از دانش معماری داخلی و نیز ملزم به شناخت ارزش های اصیل بنا و حفظ آن می باشد. قطعنامه¬ها و مصوبات هیئت¬های مرمت ابنیه تاریخی همگی در راستای حفظ این ارزش¬ها و اصالت آثار تاریخی شکل گرفته است و برای مداخله در این نوع بناها محدودیت¬ها و ضوابطی را لحاظ نموده¬اند. روند سیر مصوبات مرمت در سال های کنونی بیانگر این مطلب می¬باشد که ایجاد یک جریان زندگی مداوم و پایا در بناهای تاریخی، از طریق اعطای کاربری فعال و سازگار با کالبد، موثرتر از حفاظت تاریخی و نگهداری موزه¬ای آنها می باشد. بنابراین معماری داخلی از طریق احیای عملکرد بنا و یا اعطای کاربری جدید فعال و سازگار با آن، نقش مهمی در حفظ میراث فرهنگی و آثار تاریخی خواهد داشت. حمام گپ، واقع در شهر بندرعباس از جمله میراث فرهنگی و آثار تاریخی این شهر بوده است که متاسفانه در اثر آسیب¬های کالبدی و انسانی بخش اعظم ساختار آن تخریب شده و به بنایی متروک تبدیل گردیده است. به منظور حفظ این بنا به عنوان بخشی از شناسنامه فرهنگی و تاریخی شهر بندرعباس، این طرح در پی آنست که با امکان¬سنجی وضعیت فعلی بنا، راهکاری در جهت احیای حیات مجدد در این کالبد بی جان، ارائه دهد. به این منظور در روند این طرح، نخست چگونگی برقراری زندگی مجدد در بنای مخروب حمام گپ مورد بررسی قرار می¬گیرد و سپس به واکاوی تعاریف و ضوابط مرمت محدوده و میزان مداخله در بنا پرداخته می¬شود و در نهایت - با توجه به ساختار و وضعیت فعلی بنا- شیوه مواجهه با بنا و نحوه معاصر¬سازی آن مورد بررسی قرار می¬گیرد و در این راستا پیشنهاداتی در زمینه معماری و معماری داخلی بنا به منظور اعطای کاربری جدید ارائه می¬گردد. توجه به اهمیت حفظ سنت¬های بومی این منطقه - به عنوان بخشی مهم از فرهنگ این شهر- و نیز شناساندن این ارزش¬ها به منظور بقای آن در میان نسل¬های آینده، از اهداف اصلی این پژوهش بوده است، به این منظور در روند اعطای کاربری به گرمابه گپ پیشنهاد می گردد که در راستای حفظ ارزش¬های بومی و سنتی استان هرمزگان- با توجه به اینکه این بنا خود به عنوان بخشی از هویت و سنت - معماری بومی- این منطقه محسوب می شود- ، این مکان به "سنت سرای هرمزگان" ؛ فضایی برای نمود سنت¬های بومی استان هرمزگان، تغییر کاربری دهد و از این طریق سنت-های این منطقه در میان کالبد منطبق و متجانس با آن ارائه گردد و زمینه تداوم ارزش¬های فرهنگی برای نسل¬های آتی فراهم شود. کلید واژه: سنت، معماری بومی، اصالت، حمام گپ، معاصر سازی، بازآرایی تطبیق پذیری
- Abstract
- ندارد
