عنوان پایان‌نامه
تایپوگرافی سه بعدی ( اناگلیف)
- دانشجو
- محمدرضا عبدالعلی
- استاد راهنما
- سیدمحمد فدوی
- رشته تحصیلی
- ارتباط تصویری
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 7746;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 40918
- تاریخ دفاع
- ۱۲ اسفند ۱۳۸۷
- چکیده
- رساله حاضر به معرفی حوزه ای نوظهور از طراحی گرافیک با عنوان تایپوگرافی سه بعدی می پردازد. تایپوگرافی سه بعدی به فرم مسطح و دو بعدی الفبا ، کالبدی فضایی می بخشد و در گرافیک متحرک و محیطی کاربردی وسیع دارد. در این راستا مباحث مختلفی از اصول اولیه فضای سه بعدی تا شیوه استفاده و دلایل کاربرد حروف در فضای سه بعدی،در این نوشتار مورد بررسی قرار گرفت. در آغاز به پیشینه استفاده از اشیایی به نام توکن برای ثبت افکار و مفاهیم، قبل از پیدایش تصویر نگاره ها و حروف الفبایی اشاره می شود ، سپس به تفصیل ماهیت فضای سه بعدی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و درباره ی مبانی فضا ، مباحثی چون عمق، پرسپکتیو ، دگردیسی بصری و توپولوژی مطالبی ارائه می گردد که در کلیه حوزه های هنرهای تجسمی مشترک است. همچنین مطالبی درباره ی تاریخچه تایپوگرافی سه بعدی ارائه می شود که در آن تجربیات طراحان در این حوزه، از مکتب باهاوس تا زمان معاصر مورد نقد و بررسی قرار گرفته است و سپس به اصول و تکنیک های سه بعدی سازی حروف پرداخته شده است. روشهای گوناگونی برای ترسیم ویژگی های اجسام فضایی به فرم دو بعدی حروف وجود دارد . گاهی طراحان، حروف را به شکل اجسامی قابل لمس مانند یک مجسمه تایپوگرافیک طراحی می کنند و از تصاویر آنها در آثار خود بهره می گیرند و گاهی با تخیل به ترسیم یک شی نوشته می پردازند و حرف یا کلمه ای که ذاتا دو بعدی و مسطح است را به شکل شی ای ملموس تصویر و ترسیم می کنند. در پایان به شیوه، تاریخچه و اصول استریوگرافی یا برجسته نگاری اشاره می شود . برجسته نگاری تکنیکی در زمینه عکاسی است که توسط یک دوربین دو لنزی ، تصاویری مجزا ثبت می شود و عمل بینایی دو چشم را بازسازی می نماید و با استفاده از استریوگراف این دو تصویر به طور همزمان دیده می شوند تا تصویر حاصله بر روی شبکیه چشم سه بعدی به نظر رسد. برای اولین بار اصطلاح استریوتایپوگرافی مطرح و از این روش برای طراحی آثار تایپوگرافیک سه بعدی استفاده می?شود.
- Abstract
- Typography has historically been conceived as the art of designing letters: DIMENSIONAL TYPOGRAPHY adds a spatial and temporal concern to the tradition¬ally «flat» and static province of the letter. From early carved inscriptions to neon signs, numerous experiments in the history of typography and signage have interpreted letters as physical, spatial entities.> With the advent of motion pictures, animation and movie titles have explored the temporal possibilities of letters moving through space and time. By now, the spectacle of the dancing, decorated, and three¬dimensional letterform is common in both print and electronic media. Developments in graphic design and multimedia have suggested two directions for dimensional typography: on the one hand, «normal» letterforms are agents in an increasingly complex layering of information. In these experiments, readers navigate textual displays through spatial paradigms that represent depth. This vein of inquiry replaces the small-to-large hierarchy of traditional print media with a near-to-far SPATIAL AND TEMPORAL dynamic-an eloquent transposition that maps neatly onto our sense of reading as a process of moving deeper and deeper into a document. This direction in dimensional typography investigates the spatial disposition of «flat» letterforms: depth is represent¬ed through the layering of successive planar surfaces. Dimensional typography can also be understood as an investigation of the SCULPTURAL AND THREE¬DIMENSIONAL FORMS of individual letters.This line of inquiry assumes that the ability to think of letterforms as having spatial and temporal dimension brings with it new obligations and opportunities to augment the visual and editorial power of letters. In its focus on the individual letterform, this direc¬tion is akin to the concerns that preoccupy type designers. Rather than looking at how typography is arranged within a spatial construct, this vein of research looks at the formal, visual properties
