عنوان پایان‌نامه
تحلیل خود استنادی مقاله های نمایه شده ایرانی در پایگاه ایرانی در پایگاه Wosدر سال ۲۰۰۳
- رشته تحصیلی
- علوم کتابداری و اطلاع رسانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 40351;کتابخانه دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی شماره ثبت: 538ک
- تاریخ دفاع
- ۲۹ بهمن ۱۳۸۷
- استاد راهنما
- کیوان کوشا
- دانشجو
- یوسف طباطبایی
- چکیده
- چکیده تحلیل‌استنادی یکی از فنون کتابسنجی است که در آن قواعد حاکم بر رابطه‌ی میان مدارک استناد‌دهنده (متن) و مدارک مورد استناد (سند) مطالعه می‌شود. یکی از انتقادهایی که از تحلیل استنادی شده است، خوداستنادی پژوهشگران است. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت خوداستنادی مقاله‌های پژوهشگران ایرانی در پایگاه استنادی Web Of Science در سال 2003 است. به طور کلی در این پژوهش از روش تجزیه و تحلیل استنادی، و به طور اخص از تحلیل خوداستنادی استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که پژوهشگران ایرانی در حوزه‌ی شیمی با میزان 8/56 درصد خوداستنادی درزمانی، بیشترین میزان استناد به آثار پیشین خود را داشته‌اند و پژوهشگران رشته‌های کشاورزی با 7/21 درصد خوداستنادی درزمانی کم‌ترین میزان استناد به آثار پیشین خود را داشته‌اند. میزان خوداستنادی کل پژوهشگران ایرانی در پایگاه استنادی Web Of Science در سال 2003 حدود 40 درصد می¬باشد و تفاوت¬های میان¬رشته¬ای عامل مهمی در میزان و درصد خوداستنادی پژوهشگران ایرانی می¬باشد.
- Abstract
- Abstract: Citation analysis is one of the methods used in bibliometrics where the rules governing the link between the cited text and the documents cited are studied. One of the points of contention is the researchers’ self citation. The goal of the present study is to examine the self-citation status of Iranian authors in 2003 as reflected in Web of Science citation database. A self-citation analysis method was employed. Findings indicate that Iranian authors in the field of chemistry have the highest diachronic self-citation (56.8%) to their previous works. Authors in the field of agriculture had the lowest self citation with 21.7%. The total self-citation of Iranian researchers for the year 2003 as reflected by WOS was 40%. Interdisciplinary variations are an important factor in both the scope and amount of self-citation.
