عنوان پایان‌نامه
بررسی ترجمه سنسکریت اردویرازنامه فصل های ۱ تا ۲۵ متن سنسکریت
- رشته تحصیلی
- فرهنگ و زبانهای باستانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4303;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72916
- تاریخ دفاع
- ۲۶ شهریور ۱۳۹۳
- دانشجو
- بهنام پاشنا
- چکیده
- در پژوهش حاضر فصل‌های اوّل تا بیست و پنجم ترجمه سنسکریت متن فارسی میانه ارداویرازنامه مورد بررسی قرار گرفته است. این ترجمه به احتمال زیاد در سده چهاردهم میلادی و بر پایه متن پازند انجام پذیرفته و در مواردی با متن فارسی میانه موجود، متفاوت است. در این بررسی، ابتدا متن سنسکریت با متن پازند و فارسی میانه مورد مقایسه قرار گرفته و ویژگی‌های زبان‌شناختی آن مطرح گردیده است. سپس متن سنسکریت به فارسی ترجمه شده و در پایان دو واژه‌نامه «سنسکریت- پازند- فارسی میانه» و «پازند- فارسی میانه- سنسکریت» فراهم آمده است. ترجمه سنسکریت ارداویرازنامه، در زمره آثاری قرار می‌گیرد که اصطلاحاً سنسکریت پارسی نامیده می‌شوند و گونه‌ای متأخر از زبان سنسکریت کلاسیک را می‌نمایانند. این ترجمه، ترجمه‌ای لفظ به لفظ است که در واقع به عنوان کلیدی برای فهم متن فارسی میانه، مورد استفاده زرتشتیان مهاجر قرار می‌گرفته و بدون متن اصلی چندان قابل فهم نیست. پژوهش حاضر نشان می‌دهد که مترجم از روش خاصی برای ترجمه متن بهره نبرده و گاه هنجارهای زبان فارسی میانه و گاه هنجارهای زبان سنسکریت را مبنای کار خود قرار داده است. به علاوه، مترجم خود در برخی از موارد مفهوم متن فارسی میانه را به درستی درنیافته که البتّه این مسئله گاه معلول بی‌دقّتی در نگارش متن پازند بوده است. از همین رو نارسایی‌هایی در ترجمه سنسکریت راه یافته و آن را به صورت ترجمه‌ای فاقد انسجام و یکدستی در آورده است.
- Abstract
- In current research has been studied the chapters 1-25 of the Sanskrit translation of the Middle Persian text “Ard?wir?z n?mag”. In all probability this text has been translated in 14th A.D based on Pazend text and is different approximately from the present Middle Persian text. In this study foremostly the Sanskrit translation has been compared with Pazend and Middle Persian text and its linguistic peculiarities broached. Afterwards the Sanskrit text has been translated into persian and ultimatelyprovided two lexicons, “Sanskrit- Pazend- Middle Persian” and “ Pazend- Middle Persian- Sanskrit”. The Sanskrit translation of Ard?wir?z n?mag is counted among the works called Parsisanskrit and represent a late variety of classic Sanskrit. This text war translated word by word which has been used indeed as a key by immigrant Zoroastrians in order to understand the Middle Persian text and of course is not understandable without the main text. The present study shows that translator has not been using the particular method to translate this text and based his rewording once on the Sanskrit standards other that of the Middle Persian. Furthermore in some cases translator has not understood the meaning of the Middle Persian text correctly that this issue has been some times because of inaccueracy of the writing of Pazend text. Therefore some deficiencies has been entered the text and formed it into an incoherent translation.
