عنوان پایان‌نامه
مقایسه ی پاسخ تمرین تناوبی شدید (HIIT ) با تمرین تداومی بر اپلین بافت قلبی موش های صحرایی دیابتی
- رشته تحصیلی
- تربیت بدنی و علوم ورزشی - فیزیولوژی‌ورزشی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 1210;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 70854
- تاریخ دفاع
- ۲۴ شهریور ۱۳۹۳
- دانشجو
- یاشار زارعی
- استاد راهنما
- عباسعلی گائینی
- چکیده
- مقدمه و هدف: اپلین پپتید تازه کشف شده‌ای است که همراه با گیرنده‌اش در هموستاز قلبی- عروقی نقش مهمی دارد، به گونه‌ای که سیگنال‌دهی آن ممکن است در تنظیم تون عروقی، عملکرد انقباضی قلب و تعادل مایعات نقش داشته باشد. هدف این پژوهش مقایسه‌ی تمرین تناوبی خیلی شدید (HIIE) و تمرین تداومی بر پاسخ اپلین بافت قلبی در موش‌های صحرایی دیابتی بود. روش‌شناسی: در این مطالعه رت‌های نر ویستار دیابتی با STZ ( 12 هفته سن و با وزن 240-220 گرم) استفاده شدند. حیوانات به 6 گروه تمرین تناوبی خیلی شدید (HIEE-0) و تداومی (COE-0) و کنترل (C-0)، (که بلافاصله پس از تمرین کشته شدند) و تمرین تناوبی خیلی شدید (HIIE-2) و تداومی (COE-2) و کنترل (C-2) ، (که دو ساعت پس از تمرین کشته شدند)، تقسیم شدند. گروه HIIE با سرعت 25 و 14 متر در دقیقه در 12 تناوب یک دقیقه‌ای و گروه COE با سرعت 18 متر در دقیقه به فعالیت روی تردمیل پرداختند. پس از برداشتن بافت قلب، مقادیر اپلین با روش الایزا سنجیده شد. برای بررسی تغییرات معنا‌داری متغیر وابسته بین گروه‌های مختلف پژوهش حاضر از روش آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی بن‌فرونی در سطح معنا‌داری 05/0< Pاستفاده شد. نتایج آزمون K-S نشان داد همه‌ی داده‌ها توزیع طبیعی دارند. نتایج و یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد مقادیر اپلین بافت قلبی گروه‌های HIEE-0، COE-0، HIEE-2 و COE-2 نسبت به گروه کنترل C-0 و C-2 افزایش معنا‌داری پیدا کرده‌اند، ولی مقادیر اپلین بافت قلبی گروه HIEE-0 نسبت به گروه COE-0 و هم‌چنین گروه HIEE-2 نسبت به گروه COE-2 تفاوت معنیاداری نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایجی که این در این پژوهش به‌دست آمد، با مقایسه‌ی میانگین میزان اپلین دو گروه تمرین تداومی و تناوبی خیلی شدید، چون میانگین میزان اپلین در گروه COE-2 نسبت به گروه COE-0 افزایش جزئی (غیر معنا‌دار) داشته، ولی میانگین میزان اپلین در گروه HIEE-2 نسبت به گروه HIEE-0 کاهش جزئی (غیر معنا‌دار) داشته، بنابراین می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد یک جلسه تمرین تداومی احتمالا تأثیری پایدارتری را در مقایسه با یک جلسه تمرین تناوبی خیلی شدید بر اپلین خواهد داشت.
- Abstract
- Apelin is a newly discovered peptide, which has a remarkable role in cardiovascular homeostasis along with its receptor so that its signaling may play a role in vasomotor regulation, cardiovascular contraction and fluid equilibrium. Thus, the aim of current study was to compare responses of apelin to high intensity interval training (HIIE) and continuous training in cardial tissue of diabetic rats. in thus research, male diabetic rats with STZ (12 weeks with 220-440 g weight) were used. Rats were divided into six groups including high intensity interval training (HIEE-0), continuous (COE-0) and control (C-0), (which were immediately killed following training) and high intensity interval training (HIIE-2) and continuous (COE-2) and control (C-2), (which were killed 2 hours following training). The group HIIE at the speed of 25.14 meter per minute in 12 intervals of one-minute running activity and the group COE at the speed of 18meter per minute did running on treadmill. After cardiac tissue autopsy, values of Apelin were measured by ELISA method. Analysis of Variance (one way ANOVA) and Bonferoni posthoc test (p ?0.05) was used to evaluate significant differences among various groups. K-S test demonstrated that collected data were distributed normally. Analysis of data showed that values of Apelin obtained from cardiac tissue of HIEE-0, COE-O, HIEE-2 and COE-2 have significantly increased when compared with C-0 and C-2, but the values of Apelin in HIEE-0 was not significant with those of COE-0 and so were between HIEE-2 and COE-2. Regarding the results of this study, comparison of mean values of Apelin of both groups continuous and high intensity interval training, since mean values of Apelin in COE-2 relative to COE-0 had a partial increase (insignificant). Unlikely mean values of Apelin in HIEE-2 relative to HIEE-0 had a partial decrease (insignificant). Thus, we concluded that a continuous training session more likely may have a consistent effect when it is compared with a high intensity training session on Apelin.
