عنوان پایان‌نامه
اثرات لحظه ای دو نوع کفش(ناپایدار و معمولی) بر فعالیت عضلات منتخب مچ پا
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 1120;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 66260
- تاریخ دفاع
- ۲۴ شهریور ۱۳۹۳
- دانشجو
- ناهید علافان
- استاد راهنما
- رضا رجبی
- چکیده
- قدرت مناسب عضلات مچ و پا برای حمایت از قوس های کف پایی و کاهش بار وارده به مفاصل مچ پا نیاز است. ایده آل ترین حالت برای درگیری این عضلات، پابرهنه راه رفتن است این در حالی است که در کفش های معمولی به علت حمایت قابل‌توجهی که از عضلات پا می شود، بعد از مدتی عضلات مچ پا ضعیف می شوند به این ترتیب ایده طراحی کفش های ناپایدار شکل گرفت. احتمال می رود این کفش ها با افزایش ناپایداری و نوسانات مرکز ثقل در محدوده سطح اتکاء همچنین با افزایش درگیری گیرنده های حس عمقی شبیه‌ساز حالت پابرهنه باشند. بنابراین هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثرات لحظه ای کفش ناپایدار بر فعالیت عضلات مدیال گاستروکنمیوس، پرونئوس لانگوس، تیبیالیس آنتریور و سولئوس (عضلات اصلی مچ پا در راه رفتن) حین اجرای سه تکلیف پرکاربرد یعنی راه رفتن روی شیب مثبت، بالا و پایین رفتن از پله می باشد. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دختر30-20 ساله دانشگاه تهران بودند، که از میان آن‌ها 12 دانشجوی دختر سالم با میانگین سنی 27/2±82/25 سال، قد 71/5±86/162سانتی متر، وزن 59/8±51/53 کیلوگرم و شماره پای 38 به صورت هدفمند بر اساس معیار های ورود انتخاب شدند. سپس هر آزمودنی تکالیف راه رفتن روی شیب مثبت، بالا و پایین رفتن از پله را به صورت تصادفی با 2 نوع کفش ناپایدار و کفش معمولی انجام دادند و در این حین فعالیت عضلات منتخب توسط دستگاه الکترومایوگراف با دو کلید پایی ثبت گردید. یافته های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون تحلیل واریانس چند متغیری در سطح معناداری05/0? P) در نرم‌افزار SPSS نسخه 20 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد فعالیت اکثر عضلات حین استفاده از کفش ناپایدار نسبت به کفش معمولی در هر سه تکلیف افزایش یافته است، اما تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0< P). در مجموع با توجه به یافته های پژوهش حاضر کفش ناپایدار به صورت لحظه ای در درگیری عضلات اصلی مچ پا در راه رفتن نسبت به کفش معمولی برتری ندارد و ادعای تبلیغات در این زمینه نمی تواند قابل‌اعتماد باشد.
- Abstract
- Adequate strength of foot and ankle muscles is needed to support the arches of the feet and to decrease loading on ankle joints. Barefooting is the most ideal way for involving these muscles. Whereas, the ankle muscles were weakened after a while in usual shoes because of supporting so much on the muscles of foot. So, Ideas about design of unstable shoes were emerged. Presumably these shoes by increasing instability and fluctuations of the center of gravity within the base of support and also with the increasing involvement of proprioceptive receptors are simulator mode of barefoot. So, The aim of this study was to investigate the momentarily effect of unstable shoes on muscles activity of Medial Gastrocnemius, Peroneus Longus, Tibialis Anterior and Soleus (the main muscles of the ankle when walking) during the implementation of the three common task of walking on a positive slope, up and down stairs. Statistical population of this study was 20-30 years old student of Tehran University. Among them, 12 healthy girls student with The mean, age 25.82±2.27 years, Height 162.86±5.71 cm, Weight 53.51±8.59 kg and shoes size 38 purposefully based on criteria were selected, Then each subject randomly did walking on upslope, up stair and down stair with both unstable shoe and usual shoe, and were recorded activity of selected muscles by electromyograph with two basic keys. Research findings using descriptive statistics (mean and standard deviation) and inferential statistics (Multivariate Analysis of Variance test at a significance level of 0.05) were analyzed in SPSS version 20. The Results showed the activity of the most muscles during the unstable shoes than usual shoes increased in all three task, but there was no significant difference (P>0.05). In total, according to result of this study unstable shoe haven’t any advantage momentarily than usual shoes for involving of main ankle muscles in walking and advertising claims in this regard cannot be reliable.
