عنوان پایان‌نامه
مبانی زیبایی شناسی هر منوتیکی با ارجاع به نظریات گادام
- رشته تحصیلی
- پژوهش هنر
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 7739;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 40880
- تاریخ دفاع
- ۲۷ بهمن ۱۳۸۷
- دانشجو
- آزرم مرکزی
- استاد راهنما
- سید موسی دیباج
- چکیده
- رساله‌ی حاضر تحت عنوان مبانی زیبایی‌شناسی هرمنوتیکی با رجوع به نظریات هانس گئورگ گادامر، یکی از تأثیر‌گذارترین فیلسوفان معاصر در حوزه‌ی هرمنوتیک است. هانس گئورگ گادامر تلاش کرد تا آموزه‌های فلسفی _ هرمنوتیکی هایدگر را وارد عرصه‌های روش‌شناختی و معرفت‌شناختی نماید و از هستی‌شناسیِ هایدگر به روش‌شناسی و معرفت‌شناسی جدیدی در فهم متن دست یابد. این رساله در جهت آشنایی با مبانی زیبایی‌شناسی هرمنوتیکی آنگونه که گادامر بیان می کند در پنج فصل تهیه و تنظیم گشته است. عموما به دلیل تقرب معنی اصطلاح هرمنوتیک به آنچه در گذشته وظیفه‌ی هرمس بوده‌است؛ هرمنوتیک را به دانش تفسیر معنی کرده‌اند. فصل اول این رساله به توضیح درباره‌ی اصطلاح هرمنوتیک و زیبایی‌شناسی و مختصری از سیر تاریخی و ارتباط آنها پرداخته شده است. این فصل برای آشنایی با دانش هرمنوتیک و زیبایی شناسی و سر تحول آنها از آچه در ابتدا به این معنا منظور می‌شده‌است تا آنچه امروزه از این اصطلاحات مراد می کنیم ضروری می نماید. زیرا گادامر اندیشه‌ی زیبایی‌شناسی و هرمنوتیکی خود را با گذر و نقد تفکر گذشتگان بر پایه‌ی های مستحکم این سیر تاریخی بنیان می‌نهد. گادامر بحث خود را با نقد تفکر ذهن‌مدارانه آغاز می کند، فصل دوم رساله‌ی حاضر درباره‌ی نقد گادامر به تفکر ذهن مدار است. گادامر با نفکر ذهن مدارانه مخالف است و با تفکر خود از این اندیشه گذر می‌کند. گادامر قائل به یقین هر مسأله در تفهم فاعل شناسا نیست و جدایی فاعل شناسایی از موضوع را نتیجه‌ی اندیشه‌ی دکارتی می‌داند که نتایج این امر در زیبایی‌شناسی کانت موجب دوگانگی ابژه و سوژه و در نتیجه جدایی صورت و محتوا و مسائل منتج از این تفکر شده است. گادامر با گذر از تفکر ذهن مدارانه اثر هنری را مانند یک رویداد معرفی می‌کند و نحوه‌ی برخورد مخاطب هم با اثر هنری دیگر به شکل ابژه نیست بلکه در تجربه‌ی اثر هنری است. فصل سوم در این رساله مربوط به فهم از دیدگاه گادامر است. در حادثه‌ی تجربه‌ی اثر هنری زمانی این تجربه روی می‌دهد که ما به عنوان مخاطب آثار هنری با آنها روبرو می شویم. گادامر هرمنوتیک خود را مطالعه‌ی همه‌ی صور فهم می داند و از همین روی هرمنوتیک خود را هرمنوتیک فلسفی می‌داند. پرسش اساسی گادامر این است که فهم چگونه رخ می دهد.
- Abstract
- This thesis is titled Fundamentals of Hermeneutics Aesthetic by referring to the ideas of Hans- George Gadamer, one of the influential contemporary philosophers in hermeneutic scope. Hans-George Gadamer tries to include Heidegger’s philosophical-hermeneutic teachings into the methodological and epistemological fields to find new methodology and epistemology from Heidegger’s existentialism. This thesis has been developed in five chapters to provide a basic introduction to theory of Aesthetic as expressed by Gadamer. Most often, due to the proximity of the aim of hermeneutics to what used to be Hermes’s duty in past, hermeneutics has been interpreted as knowledge. The first chapter of the thesis explains the term hermeneutics tied with aesthetic through a historical view and relationship. To become familiar with hermeneutic and aesthetic disciplines and their history .It seems necessary to assume the meaning as given to it in the past in order to reach today’s attribution of the term; for, Gadamer founded his aesthetic and hermeneutics thought by reviewing and criticizing the heritage of the past thinkers on the strong basis of this historical review. Gadamer starts his discussion by elaborating the subjectivism. The second chapter of the thesis discusses Gadamer’s critique on Subjectivism thought. Gadamer is opposed to Subjectivism and passes through this idea by his own thought. Gadamer does not believe in certainty of each issue in the known subject’s understanding and sees the separation of the known subject from the object as a product of Descartian way of thinking the result of which in Kant’s aesthetic has come to a firm duality between object and subject. Subsequently, separation of form and content and the issues alike are the results of critical thought of Kant. By passing Subjectivism, Gadamer introduces artistic work as an eventual contact of the addressee with the art work so not an objective, but in the experience of the a
