عنوان پایان‌نامه
مقایسه اثر بخشی درمان تعامل والد کودک و بازی درمانی مبتی بر رابطه والد کودک در بهبود دامنه توجه دانش آموزان
- رشته تحصیلی
- روانشناسی بالینِی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس البرز شماره ثبت: 314;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 66594
- تاریخ دفاع
- ۲۹ شهریور ۱۳۹۳
- دانشجو
- راضیه ایزدی فرد
- چکیده
- هدف. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان تعامل والد-کودک و بازی¬درمانی مبتنی بر رابط? والد- کودک در بهبود دامن? توجه و تمرکز دانش¬آموزان صورت گرفت. روش. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامع? مورد مطالعه این پژوهش را، تمام دانش آموزان پسر مقطع دبستان شهر تهران در سال تحصیلی 93-92 تشکیل داده¬اند. نمونه¬های پژوهش شامل 30 نفر از مادران دانش¬آموزانی بود که حاضر به شرکت در پژوهش بوده و به شیو? نمونه¬گیری تصادفی انتخاب شدند و پس از پاسخگویی به آزمون علائم مرضی کودکان (CSI-4) و آزمون عملکرد پیوسته به¬صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه جایگزین شد. مادران دانش¬آموزان گروه آزمایشی اول به مدت 12 جلسه تحت درمان تعامل والد- کودک قرار گرفتند، و مادران دانش¬آموزان گروه آزمایشی دوم به مدت 10 جلسه تحت بازی¬درمانی مبتنی بر رابط? والد- کودک قرار گرفتند، اما گروه گواه هیچ مداخله¬ای دریافت نکرد. داده¬ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد. یافته¬ها. نتایج نشان داد که دامن? توجه و تمرکز آزمودنی¬های گروه¬های آزمایشی در مقایسه با گروه گواه به¬طورمعناداری افزایش یافت. نتیجه¬گیری. این درمان¬ها راهبردی مؤثر برای افزایش دامن? توجه در کودکان است. بر مبنای نتایج این پژوهش به مشاوران و روان¬شناسان کودک می¬توان پیشنهاد نمود که با استفاده از این روش¬های درمانی در افزایش دامنه توجه و تمرکز دانش¬آموزان بکوشند.
- Abstract
- Aim. The aim of the present research was to investigate the Comparison of Parent-Child Interaction Therapy (PCIT) and Child-Parent Relationship Therapy (CPRT) effectiveness on improving the attention in students. Method. This research method is an experimental with pretest-posttest and control group design. The population was all the elementary students of Tehran primary schools students in the 92-93 education. Research samples insists of 30 students and their mothers who volunteered to take parting in the study and chose according to random sampling after took identical test (CSI-4 and Continuous Performance Test) and then was divided into two experimental groups and one control groups randomly. First experimental group mothers received parent-child interaction therapy in 12 sessions and second experimental group mothers received child parent relationship therapy in 10 sessions but control group did not receive any intervention. Data was analyzed through covariance analysis (ANCOVA) and MANCOVA. Results. Research findings indicate that experimental groups attention increased in compare with control group. Conclusion. Parent-child interaction therapy and child-parent relationship therapy are effective methods for improvement of attention in students. It is recommended that child counselors and psychologists administer these intervention methods for the improvement the attention of students.
